Η Ιστορία με τους Λαγούς
Σε πρόσφατο ταξίδι μου στο εξωτερικό είδα το πιο περίεργο θέαμα καθώς περιμέναμε στην σειρά πίσω από άλλα αεροπλάνα να απογειωθούμε. Εκεί που τροχοδρομούσαμε σιγά σιγά προς τον διάδρομο μας, ξάφνου ο σύντροφος μου βγάζει ένα ξεφωνητό και δείχνει προς το παράθυρο.
-Κοίτα! Λαγοί!
-Πού; να ρωτάω εγώ.
-Να εκεί στα χόρτα.
Όντως, λίγα μέτρα πιο πέρα, εκεί που τελείωνε η άσφαλτος, κάθονταν λαγοί. Πρώτα με τα βίας να διακρίνω έναν. Μετά είδα τον δεύτερο, τον τρίτο, και μέσα σε μισό λεπτό ο ένας έγινε καμιά τριανταριά.
Εκεί στην οργιώδη καταπράσινη λωρίδα γης δίπλα στον διάδρομο ζούσε ολόκληρο χωριό λαγών. Τρέχανε, λιάζονταν, κυνηγούσαν το ένα τ’άλλο, μπαινόβγαιναν από τα λαγούμια τους, μέσα στην τρελή χαρά ήταν.
Εμείς δεν περάσαμε ούτε δέκα μέτρα μακριά τους, οι μηχανές του αεροπλάνου να φλέγονται, και αυτά να μην παίρνουν χαμπάρι. Ολόκληρη αποικία από λαγούς με τα σπίτια τους, το χώρο τους για να κινούνται και να διασκεδάζουν ανύποπτα, αγνοώντας τον κίνδυνο δέκα μέτρα πιο πέρα.