Ισως κατι να υπαρχει στις κρυφες γωνιες του νου
κατι που δεν μπορουν να δουν
τα σκοτεινιασμενα απο τη θλιψη ματια
Kαθως ταξιδευεις στη γη της φυγης
και οι ασπρομαυρες εικονες περνουν διπλα σου και φευγουν
ξεφευγουν τα αδικημενα συναισθηματα με καθε σου ανασα
H αγνωστη διαδρομη αναμεσα στα αιχμηρα σου απωθημενα
σε εκανε αυτο που εισαι
σου εμαθε, σε αλλαξε, σε θεριεψε
και ετσι με ψυχη αναστατωμενη ορμας
ν’ αρπαξεις οσα σου εκλεψε ο καιρος οσο κοιμοσουν
Ισως κατι να υπαρχει στις κρυφες γωνιες
του γκριζου υποσυνειδητου
Κατι φυλακισμενο πισω απο καγκελα και πετρινες αισθησεις
Μα εχεις χαθει μεσα στους δρομους της φυγης
ενω η φωτια σου σιγοκαιει ξεχασμενη
και η αδαμαστη ψυχη σου σιγοκλαιει μοναχη τα βραδια
για οσα δε λεει για να δειχνει τη μερα δυνατη
για οσα κραταει δικα της σαν βασανισμενες παλιες αμαρτιες…
mySatellite 