Αγάπη Μου Πιστή, Αφοσιωμένη …..by Lit Maiden

Αγάπη μου,

Πόσο γρήγορα περιστρέφεται η γη. Ο ήλιος κρύφτηκε πίσω απ’το βουνό μέσα σε δέκα λεπτά, αφήνοντας ένα ντροπαλό ροζ να παρηγορήσει το γαλάζιο τ’ουρανού. Και γω κάθομαι εδώ πάνω στο χορτάρι και σε κρατώ συντροφιά στη μοναξιά σου. Που γυρνάς ανάλαφρος σαν τα χελιδόνια που παίζουν ανέμελα πάνω μου;

Πικραμένη είμαι τον τελευταίο καιρό. Η μοναξιά μ’έφαγε μαζί μ’όλα που γίνονται τριγύρω. Όπου κοιτώ, βλέπω βρωμιά, ψέμα, αρπαχτές. Που πήγε η καλοσύνη που έβλεπα παλαιότερα; Σπανίζει πια. Τώρα υπάρχει καχυποψία στα βλέμματα των περαστικών. Κρατάν απόσταση όταν τους ρωτώ τι ώρα είναι. Κοιτάνε φοβισμένα, οι κυρίες σφίγγουν τις τσάντες τους.

Στην κεντρική πλατεία μαζεύονται πολίτες κάθε μέρα, διαμαρτυρόμενοι, οργισμένοι. Θέλουν να διώξουν τους κλέφτες απ’την Βουλή, μα οι κλέφτες έχουν αφήσει άλλους κλέφτες να μας κατασπαράζουν καθημερινά, να μπαίνουν στα σπίτια μας, να τρώνε λεφτά που προορίζονταν για όλους μας. Το κακό δεν έχει τέλος.

Αχ αγάπη μου, πόσο μου λείπεις. Θέλω να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις, να μου’δινες κουράγιο, να πορευόμασταν μαζί, ν’αλλάζαμε τα πράγματα. Η επιμονή σου μου λείπει. Η ηθική ορθότητα σου μου λείπει. Τόσα χρόνια μαζί μ’έχτισες, με στήριξες όταν ακόμη το βήμα μου ήταν ασταθές, δεν ήταν αποφασιστικό, οριστικό.

Ψυχή μου αιώνια, πέρασε ένας χρόνος από τότε που έφυγες αλλά δεν ξέχασα ούτε λέξη σου, ούτε ματιά. Σήμερα όμως για πρώτη φορά πίστεψα πως θα τα ξεπεράσω όλα γιατί κατάλαβα τελικά τι βρίσκεται θαμμένο βαθιά σε κάθε επιτυχημένη πορεία ζωής, κάθε επίτευγμα, κάθε μάχη που δίνει ο καθένας μας ξεχωριστά ή όλοι μαζί ενωμένοι: η πίστη, η αφοσίωση. Αρχίζω και τελειώνω ότι λέω γιατί μου’δειξες τι θα πει αφοσίωση. Επιμένω όταν αρχίζουν τα δύσκολα γιατί μου ήσουν πιστός μέχρι τέλος παρά τους πειρασμούς. Δεν υποκύπτω ποτέ γιατί δεν είμαι φύλλο στον άνεμο, είμαι σκεπτόμενος άνθρωπος με πειθαρχία. Ενάντια σε οτι σου ήταν και μου είναι απεχθές θα κρατώ τη φλόγα σου αναμμένη, η αφοσίωση σου θα μ’εγκαρδιώνει σε ότι εκπονώ.

Θα τους διώξουν όλους τελικά τους κλέφτες απ’την Βουλή, καρδούλα μου, αλλά θα έρθουν άλλοι, γιατί όλοι δεν ήταν σαν εσένα. Όσο για μένα, θα τα καταφέρω, αφοσιωμένη για πάντα, πιστή σε σένα, σε μένα, στα λόγια και στις υποσχέσεις σου και στα όνειρα μου, γιατί μόνο έτσι θα σε κρατήσω κοντά μου ζωντανό, και ας έχω μόνο μια ταφόπλακα να κοιτώ, ένα ραγισμένο γκρίζο μάρμαρο να μ’ακούει.

This work by https://mysatelite.wordpress.com/ is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 3.0 Unported License.