Λίγα λόγια για τη δυναμική του ανθρώπου

πηγη: http://www.elfi.gr

Ξέρουμε όλοι ότι η μητέρα όλων των επιστημών είναι η Φιλοσοφία. Εκεί μαθαίνει άνθρωπος να αμφιβάλει, εκεί αμφισβητεί και μετά αναπτύσσει όλες τις επιμέρους επιστήμες, τα χέρια δηλαδή για να ψηλαφίσει τον κόσμο και να καταλάβει τη μορφή του.

Λένε λοιπόν οι φυσικοί, πως ‘ως δυναμική ενέργεια ορίζεται η ενέργεια που κατέχει ένα σώμα, λόγω της θέσεως (σε σχέση με κάποια άλλη), ή της κατάστασής του’.

Λόγου χάρη, αν σκεφτούμε ένα λόφο και στην κορυφή του μια δεξαμενή με νερό, αυτό το νερό βρίσκεται σε μια δυναμική  όπως λέμε κατάσταση. Δεν κινείται ακόμα, αλλά αν του επιτραπεί θα πλημμυρίσει την πεδιάδα, χωρίς εμείς να κάνουμε κάτι άλλο, και όλος ο κοσμάκης θα χορτάσει νεράκι φρεσκότατο.

Μόνο που θα πρέπει κάποιος να ανέβει στο λόφο και να μας δείξει το δρόμο.

Όμως τι γίνεται με τους ανθρώπους αν τους κοιτάξουμε με τα μάτια της δυναμικής; Έχουμε εμείς οι ίδιοι δυναμική; Λέτε να βρισκόμαστε σε θέση να κάνουμε πράγματα και να μην τα κάνουμε; Θα μπορούσαμε δηλαδή να επιλύουμε πολλά θέματά μας, αβίαστα, με χαμόγελο και καλή διάθεση; Θα μπορούσαμε να αποφύγουμε ασθένειες του νου και του σώματος; Να παρατείνουμε τη ζωή μας;

Ένας αληθινά απέραντος κόσμος, πέρα για πέρα καινούριος, μια ζωή που περνά δίπλα μας απαρατήρητη. Για πόσο καιρό άραγε;

Η δυναμική του ανθρώπου σε σχέση με τα ζώα έχει τεράστια διαφορά. Έγκειται στο γεγονός του ότι ο άνθρωπος έχει αναπτύξει ιδιότητες επικοινωνίας, διαθέτει λογική, κρίση, διάνοια, τις περισσότερες εγκεφαλικές συνδέσεις, με αποτέλεσμα να είναι ικανός να διαθέτει γνώση της ύπαρξής του, να φαντάζεται, να οραματίζεται και να εφευρίσκει τρόπους να πραγματοποιεί όλα αυτά.

Ποια είναι όμως η αξία, να έχει κάποιος μια δεξαμενή γεμάτη με νερό κι ο ίδιος να πεθαίνει από τη δίψα; Ποια η αξία να έχει εγκέφαλο και να μην τον χρησιμοποιεί σωστά; Ποια η αξία να ζει κανείς αν δεν ξέρει να ζει ευτυχισμένος;

Και πώς να εκμεταλλευτούμε τη δυναμική μας; Αυτό είναι το χρήσιμο ερώτημα.

Την εκμεταλλευόμαστε αν έχουμε αγάπη, ειρήνη, ενότητα με τους συνανθρώπους μας. Αν προσέχουμε τι σκεπτόμαστε. Αν προσέχουμε το σώμα μας. Αν προσευχόμαστε – επικοινωνούμε με τον εαυτό μας.

Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε προορισμένοι να ζούμε αρμονικά, με τον εαυτό μας.

Ότι δεν είναι φυσιολογικό να θυμώνουμε, να αγχωνόμαστε και να μας κυριεύει ο φόβος και η ανασφάλεια, σε καμία περίπτωση. Δικαιούμαστε να έχουμε προβληματισμούς, να είμαστε λυπημένοι για κάτι που συμβαίνει αλλά δεν δικαιούμαστε να εγκλωβίζουμε τη σκέψη μας σε ένα αυτοκίνητο, ή σε ένα νυφικό.

Έχουμε τη δυναμική για κάτι πολύ περισσότερο. Έχουμε τη δυναμική να ζούμε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, να απολαμβάνουμε και τη βροχή και τον ήλιο. Όλα είναι ευλογία. Τι θα ήταν τα δάση αν δεν έβρεχε; Ποιος θα είχε δει στα αλήθεια το χρώμα της θάλασσας αν δεν είχε φωτίσει αυτός ο ήλιος; Απόλαυσε τη ζωή σου. Έτσι θα την επιμηκύνεις.

Αυτό είναι ένα σπουδαίο μήνυμα. Να μας αρέσει να το ακούμε, να το λέμε και να το βλέπουμε να γίνεται πραγματικότητα.

Άλλοι άνθρωποι στο παρελθόν άκουσαν, σκέφτηκαν εφάρμοσαν αυτόν τον τρόπο και εκμεταλλεύτηκαν τη δυναμική τους. Δεν ήξεραν αλλά ρώτησαν. Δεν ήταν πάντα η ζωή τους όμορφη αλλά τόλμησαν να την κάνουν διαφορετική ! Της έδωσαν τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Περπάτησαν τους δρόμους  της ενότητας, της αλληλεγγύης, της όμορφης παρέας. Τώρα ίσως ήρθε η ώρα να περπατήσουμε όσοι το ζητήσουμε, το δρόμο της Φιλαδέλφειας. Τώρα καλούμαστε όλοι να γίνουμε μια υγιής κοινωνία, με στόχους και ιδανικά ζωής.

Ένας μόνο, χρειάστηκε να ανοίξει τη βρύση στο λόφο και το νερό πλημμύρισε τις πεδιάδες. Όποιος θέλει πίνει.

Η δυναμική του ανθρώπου είναι να φτάνει από το χώμα στον ουρανό, να γίνεται από ζώο νήπιο, από νήπιο άνθρωπος και από άνθρωπος Θεός.

Για να πούμε στον κόσμο ότι έχει δυναμική, ότι δεν είναι κούτσουρο, ότι μπορεί να αφήσει όλα όσα τον κρατάνε πίσω και να απολαύσει, μαθητευόμενος. Μέχρι να πάρει πτυχίο.

Η διδαχή του σχολείου της ανθρωπιάς είναι να μάθει ο άνθρωπος να ζει ευτυχισμένος.

Να συνειδητοποιεί την αξία της μοναδικότητας του ατόμου, να μαθαίνει με συνεχείς αγώνες να επικεντρώνεται στη δωρεά, στη χάρη και στη δύναμη που του δίνεται για να πετάξει στους αιθέρες της όμορφης και ευτυχισμένης αιώνιας ζωής. Συνεργάζεται με το καλό που έχει ο συνάνθρωπός του μέσα του και του φανερώνει το λαμπρό μέλλον που τον περιμένει λέγοντας :

Σε προσκαλώ αδελφέ μου να πιστέψεις ότι μπορείς να γεμίσεις την ψυχή σου με αισιοδοξία, ελπίδα και με το όραμα ενός όμορφου κόσμου, χωρίς δάκρυα και αδυναμίες.