Η συζήτηση για τα Τούρκικα σίριαλ τον τελευταίο καιρό γνωστή σε όλους μας. Για όσους ακόμα 
διαβάζουν πληρωμένες φυλλάδες που διαδίδουν πληρωμένες ειδήσεις με αρκετές σέσουλες ψέμα χωμένο σε κάθε παράγραφο, μάλλον δεν βλέπουν τα άρθρα που περνάνε απ’το ένα χέρι στ’ άλλο στην μπλογκόσφαιρα που εν ολίγοις αποκαλούν καναλάρχες και κοινό προδότες.
Η υπόθεση φαντάζει Dali, στις καλές σουρεαλιστικές εμπνεύσεις του. Και εξηγούμαι – το να λες ότι το Ezel μας φταίει δείχνει παρωπιδισμό. Προσοχή, δεν είπα τη λέξη άδικο αλλά παρωπιδισμό.
Πρώτον, αυτή η σειρά είναι σειρά. Δεν είναι αποτύπωση μιας πραγματικότητας, ούτε ντοκιμαντέρ ιστορικό για να πέφτουν βροχή οι δικές μας μηνύσεις. Είναι έργο. Κατατάσσεται με όλα τα υπόλοιπα έργα κάτω από την κατηγορία ‘Τέχνη’ ή ‘Θέαμα’ και ως εκ τούτου πρέπει να ληφθεί από όλους μας ως ψευδαισθήση. Τώρα θα μου πείτε πως είτε το βάλεις σε μια κατηγορία είτε σε άλλη, δεν μειώνεται η επιρροή — φιλοτουρκική — που έχει πάνω στον άσχετο, απροστάτευτο και ανήξερο Έλληνα τηλεθεατή (μια ένσταση εδώ την υποβάλλω αν δεν την έχετε υποβάλλει εσείς και δέχεστε να αποκαλούνται όλοι οι Έλληνες άσχετοι και ανήξεροι). Και εγώ θα απαντήσω με αυτή την λογική πως 
θα πρέπει να κατηγορήσουμε όλες τις μορφές τέχνης, διασκέδασης, και αναψυχής που αδιαμφισβήτητα ασκούν επιρροή πάνω μας. Θα συμπλήρωνα κιόλας πως θα έπρεπε η μανία των συμπατριωτών μου να στρεφόταν πρωτίστως και καθημερινά στα κανάλια, στους δημοσιογράφους-μισθοφόρους διαφόρων κομμάτων, και ειδικά στις εφημερίδες που είναι όλοι και όλα τους πολύ πιο επικίνδυνα διότι πλασάρουν το ψέμα ως αλήθεια. Σειρές, ταινίες, λογοτεχνικά βιβλία τουλάχιστον δεν κρύβουν πως είναι ιστορίες για αγρίους. Και άμα το πάρουμε πολύ σοβαρά, και τι δεν έχει κακή επιρροή πάνω μας; Αφήστε τα παιδιά σας να παίζουν Grand Theft Αυτό, Carmaggedon, Quake, Unreal, και ένα σωρό άλλα παιχνιδάκια που τρέφουν εγκληματίες, δεν τρέχει τίποτα. Αλλά εκεί όλοι ξέρουν και καλά και βάζουν φρένο συμπληρώνοντας πως δεν έχει καμία σχέση το παιχνίδι με την πραγματικότητα.
Δεύτερον, τόσα χρόνια κάθομαι και βλέπω τις σαβούρες να παρελαύνουν στη μικρή οθόνη και να μη βγάζει άχνα ο πατριώτης ο Έλληνας. Το ίδιο κανάλι που δείχνει τα τουρκοσίριαλ καθημερινά , έχει και σειρά απογευματινή που εγκωμιάζει την εφηβική εγκυμοσύνη. Ακούσατε κανέναν να φωνάζει;
Πέρα απ’αυτό, όλη η τηλεόραση γέμισε με
α) κουτσομπολίστικες εκπομπές με ξώβυζες γλάστρες να πηγαίνω-έρχονται στο πλατό λες και 
περιμένουν τον πρώτο πελάτη τους Παρασκευή βράδυ
β) τάλεντ σόου όπου ο κάθε πούστης ξεκατινιάζεται με τον κάθε νάρκισσο και σαν αισχροί ματάκηδες γελάμε με την κοροϊδία που πέφτει εις βάρος κάποιου δυστυχώς διανοητικά ανισόρροπου.
γ) ριάλιτι παιχνίδια όπου ο «θάνατος σου η ζωή μου» είναι το μήνυμα που στέλνεται προς όλους (και βλέπουμε σήμερα πόσο καλά λειτούργησε το σύστημα «διαίρει και βασίλευε» υπέρ τον κυβερνώντων)
δ) Αμερικανιές που κάναν το μεγαλύτερο κακό απ’όλα γιατί κατατρόπωσαν τα έθιμα μας, την γλώσσα μας, το φιλότιμο που είχαμε σαν λαός, και θεμελιώδη (κοινωνικά) ιδεώδη όπως η οικογένεια.
Υπάρχουν τόσα πολλά εδώ και καιρό που μας ταΐζουν, και, ναι, το Ezel από την πλευρά του και αυτό μας επηρεάζει (δεν λέω ίσως μας επηρεάζει, γιατί είναι δεδομένο πως κάτι περνάει στο υποσυνείδητο από τις εικόνες που αποτυπώνονται στο μυαλό του κάθε θεατή). Αυτό που είναι τόσο ανησυχητικό είναι πως δεν ακούγονται αυτές οι πατριωτικές φωνές όταν πρόκειται για άλλα τηλεσκουπίδια, δεν ακούγονταν όταν ξέφτιζε το ύφασμα της κοινωνίας μας νήμα νήμα με την υπόλοιπη ξενόφερτη προπαγάνδα. Δεν ακούγονται καν τώρα όταν δικές μας τράπεζες υπογράφουν παχιά συμβόλαια στα γειτονικά Σκόπια οπου σίγουρα δεν αναγράφεται η λέξη «FYROM» (μη χέσω!) αλλά τους πειράζουν μόνο τα γυρίσματα που γίναν στα ταλαιπωρημένα κατεχόμενα της Κύπρου. 
Αλήθεια, γιατί δεν ακούγονται οι κραυγές τους για την Κύπρο, τώρα που το θυμήθηκα; Που ήταν τόσα χρόνια, που είναι τώρα να πιέσουν την κυβέρνηση να κάνει κάτι επί του θέματος;
Αλλά πάντα εμείς οι Έλληνες πιανόμαστε από τα λίγα και ξεχνάμε την συνολική εικόνα. Μνήμη ψαριού και χαρακτήρα αλάνθαστου θεού. Μας πετάνε καινούργιο παρατράγουδο και μεις σαν βλαμμένα ασχολούμαστε και εν τέλη φεύγει από το μυαλό μας το πραγματικό πρόβλημα.
Σταύρωσα το Ezel άρα έκανα το καθήκον μου. Ουφ! Παω να ξεκουραστώ στη chaise longue μου από την IKEA, να διαβάσω Το Νησί της Αγγλίδας Victoria Hislop καθώς βλέπω την Τατιάνα σε απομίμηση Oprah Winfrey να τα λέει με την Αλεξανδράτου.
-Μωρό-ο! Ο Θανάσης μας ποια πανεπιστήμια δήλωσε στο UCAS τελικά; Sunderland και Birmingham;
This work by https://mysatelite.wordpress.com/ is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 3.0 Unported License.
mySatellite 