Η ένοχη σιωπή της Ελλάδας για τη σφαγή στη Συρία

Τάκης Μίχας, protagon.gr

Όπως έχω γράψει επανειλημμένα όταν τα ελληνικά κόμματα συμφωνούν, η ανθρωπότητα θα πρέπει να ανησυχεί. Διότι ποτέ δεν συμφωνούν για κάτι καλό. Το πιο πρόσφατο κλασσικό παράδειγμα υπήρξε η Μεγάλη Συναίνεση στο Γιουγκοσλαβικό τότε που όλοι, από τον Σαμαρά μέχρι τον Μητσοτάκη και από την Παπαρήγα μέχρι την Δαμανάκη και τον (Α)Παπανδρέου, συναγωνίζονταν ποιός θα υποστήριζε πιο θερμά τον μακαρίτη τον Σλόμπο και τα πρωτοπαλίκαρα του που σήμερα παραθερίζουν στην Χάγη.

 Όμως και σήμερα οικοδομείται μια νέα συναίνεση. Αυτή την φορά δεν παίρνει τον χαρακτήρα δηλώσεων και διαδηλώσεων αλλά της Μεγάλης Σιωπής. Ούτε μια καταγγελία από τα κόμματα για τις σφαγές στην Συρία, ούτε μια διαδήλωση, ούτε ένα «λαϊκό δικαστήριο» (σαν αυτά που έστηναν καθημερινά οι «αγανακτισμένοι» της εποχής για να καταδικάσουν τις ΝΑΤΟϊκές επιδρομές στο Κόσσοβο), ούτε μια συναυλία για τα θύματα του χασάπη Ασάντ. Η μοναδική φωτεινή εξαίρεση σε αυτή την συνομωσία της σιωπής υπήρξε μια ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που διαδήλωσε έξω από την πρεσβεία της Συρίας –όμως δυστυχώς και αυτή αντιπροσωπεύει μια μειοψηφία στο κόμμα η πλειοψηφία του οποίου παραμένει σταθερά προσηλωμένη στο δόγμα : «Ένας είναι ο εχθρός: o ιμπεριαλισμός».

Φυσικά οι λόγοι για τους οποίους τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν αντιδρούν στην κατάσταση στην Συρία ποικίλλουν. Ορισμένα όπως π.χ. το ΛΑΟΣ ,ακολουθούν την αρχή ο «εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»: Στο βαθμό που η Τουρκία(ο «προαιώνιος εχθρός») τα έχει τσουγκρίσει με την Συρία,αυτό αυτομάτως τοποθετεί τον Ασάντ στους «καλούς». Για άλλα πάλι, όπως το ΚΚΕ, η λατρεία του φασισμού (στο βαθμό που έχει αντιιμπεριαλιστική χροιά) είναι δομικό χαρακτηριστικό του κόμματος άρα καμιά έκπληξη για την υποστήριξη προς τον Ασάντ. Ούτε υπάρχει καμιά έκπληξη για την σιγή του ΠΑΣΟΚ: η ίδρυση του κόμματος την δεκαετία του 70 ήταν συνυφασμένη με την υποστήριξη των καθεστώτων Μπάαθ και κορυφαία στελέχη του όπως ο ιδρυτής Ανδρέας και ο Κάρολος Παπούλιας ήσαν/είναι από τους μεγαλύτερους θαυμαστές αυτών των καθεστώτων. Τέλος κόμματα όπως η ΝΔ και η Δημ Συμ θεωρούν ότι η παραμονή Ασάντ είναι προτιμότερη από την άνοδο στην εξουσία ακραίων Ισλαμιστών που θα θέσουν σε κίνδυνο την Ορθόδοξη κοινότητα της Συρίας (που υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια βασικός στυλοβάτης του απεχθούς καθεστώτος). Τέλος για όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα το γεγονός ότι η Δύση είναι εναντίον του καθεστώτος Ασάντ τα κάνει να τοποθετούνται «ενστικτωδώς» υπέρ του.

Ανεξάρτητα από τους λόγους το γεγονός παραμένει: ότι για μια ακόμη φορά η Ελλάδα οικοδομεί την συναίνεση των πολιτικών της δυνάμεων στην υποστήριξη αιματοβαμμένων καθεστώτων. Για μια ακόμη φορά αυτό που ενώνει όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα είναι μια βουβή αλλά σιδερένια συμπαράσταση προς ένα τύραννο που στο όνομα της «αντίστασης ενάντια στον ιμπεριαλισμό» βομβαρδίζει με οβίδες και πυραύλους άμαχα γυναικόπαιδα που απλά ζητούν βασικά δημοκρατικά δικαιώματα. Δυστυχώς αυτή είναι η μοναδική περίπτωση που οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα επιδεικνύουν ομοψυχία: Όχι στην επίλυση του καυτού οικονομικού προβλήματος ,όχι στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, όχι στην βελτίωση της παιδείας- το μόνο στο οποίο συμφωνούν είναι να παραμείνει το καθεστώς Ασάντ στην εξουσία.

Τέλος πάντων. Πάλι καλά που δεν έχει πάει ακόμα ο Νταλάρας στη Δαμασκό να δώσει συναυλία ενάντια στον «Δυτικό ιμπεριαλισμό» όπως έκανε στο Βελιγράδι στις αρχές του 90, δηλαδή τότε που ο Σλόμπο και η παρέα του ξεκινούσαν το αιματοκύλισμα της Βοσνίας….

http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14946:the-guilty-silence-of-greece-for-the-massacre-in-sur&catid=52:world&Itemid=79