Όχι δεν ήταν μειονότητα. Όχι δεν αμαύρωσαν την παρέλαση που δεν ματαιώθηκε όπως λένε τα πουλημένα κανάλια. Ο κόσμος παρέμεινε ως το τέλος. Η μόνη διαφορά ήταν πως δεν άφησαν τους πραγματικούς προδότες να κάτσουν αναπαυτικά στις θέσεις που δεν τους αρμόζουν πια, στην εξέδρα.
Τα χειροκροτήματα φέτος σύσσωμα στράφηκαν προς τα παιδιά, τις νέες και τους νέους, τους βετεράνους που είναι οι πραγματικοί υπερασπιστές της Ελλάδας μας. Για πρώτη φορά στην εξέδρα τον επισήμων, στεκόντουσαν άνθρωποι που χειροκρότησαν μέσα απ’την καρδιά τους, και αντίθετα με τους άνανδρους που ξεπουλάνε πατρίδα, πολιτισμό, όνομα και ιστορία, τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο κατά τη διάρκεια της παρέλασης.
Δυστυχώς για σας, κύριε Παπούλια και κύριοι της Βούλης, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Τις εθνικές μέρες γιορτής τις φοβάστε για αυτό θα προσπαθήσετε να τις καταργήσετε. Όσο και να λέτε κύριε Παπούλια πως δεν φοβηθήκατε από μια μειονότητα (αλλά τελικά το βάλατε στα πόδια, μάλλον γιατί σας έπιασε κόψιμο αφού δεν ήταν λόγω φόβου), εσείς τουλάχιστον θα πρέπει καλά να ξέρετε, μιας και πολεμήσατε σαν παιδάκι που ήσασταν τους κατακτητές, πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει – μόνο οι προδότες της έχουν κάτι να φοβηθούν.
Lit Maiden
This work by https://mysatelite.wordpress.com/ is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivs 3.0 Unported License.
mySatellite 