(ΝΤΟΠΕΡΜΑΝ, 3 ΜΑΪΟΥ 2011,επίκαιρο και τότε με όσα γίνονταν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, επίκαιρο και τώρα, φυσικά)
Μιλάμε για μάζα. Θέλετε, δηλαδή, να το συνεχίσουμε και σήμερα το όργιο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο; Αυτό το σίχαμα έτσι όπως το έχουν καταντήσει αυτοί που ουδέποτε το αγαπήσανε πραγματικά; Ναι, να το συνεχίσουμε, όμως να το πάμε από αλλού. Από διαφορετικό δρομολόγιο να τσουλήσει το τρένο, αφού χθες το βάλαμε σε άλλες ράγες…
Για Ομπάμα, Οσάμα και λοιπή χορωδία δεν έχω αυτή τη στιγμή να πω τίποτα παραπάνω απ’ όσα έγραψα από χθες στο blog, με το που έσκασε η ιστορία.
Συνεχίζω, λοιπόν, με ένα από τα θέματα που καίνε. Ποιοι χούλιγκανς; Και τι πάει να πει χούλιγκανς, δηλαδή; Η μάζα είναι μάζα. Ενα το κρατούμενο. Και είμαστε στο Βυζάντιο. Μόλις 1.500 χρόνια πριν. Τίποτα, δηλαδή. Μια ανάσα είναι τα 1.500 χρόνια στην ιστορία της ανθρώπινης πορείας.
Κόκκινοι, Πράσινοι κι εκεί. Και στο Βυζάντιο, δηλαδή. Και Γαλάζιοι και Λευκοί. Κι έγινε το σώσε στο ιπποδρόμιο. Κοκορέτσια και σπληνάντερα πέφτανε χάμω από τη σφαγή. Μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους. Μιλάμε για αίμα που χυνόταν ποτάμι. Εκεί να δεις… επεισόδια! Ποιες αρματοδρομίες; Εγινε η εξέγερση και 30.000 στασιαστές είδανε τα ραδίκια ανάποδα.
Μην πιάσουμε τα ιστορικά τα βυζαντινά, είναι γνωστό τι συνέβη, όπως ξέρουμε και τι εγκλήματα έχουν καταγραφεί στην ανθρώπινη ιστορία.
Είναι εξέλιξη, λοιπόν, αυτή η μάζα που κάποτε έκοβε λαιμούς για πλάκα, χιλιάδες λαιμούς, να προοδεύει τόσο που να μπουκάρει μέσα και να σπάει απλά ένα γήπεδο, άντε να πέφτουν και κάτι ψιλές…
Την αντεριά
Και κάθονται κάποιοι τύποι, που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται γύρω τους, και κάνουνε συσκέψεις για να πάρουνε μέτρα κι όλες αυτές τις μπούρδες που δεν εφαρμόζονται ποτέ. Αντε και φύγανε από το γήπεδο. Θα βρούνε άλλο γήπεδο, μη ποδοσφαιρικό κι αθλητικό, για να εκδηλώσουν το πρόβλημά τους…
Είναι ή, δεν είναι εξέλιξη όταν σήμερα αυτό το εγκληματικό ον που λέγεται Ανθρωπος έχει καταφέρει να ξεσπάει τα πιο άγρια ένστικτά του σπάζοντας πέντε καθίσματα και ρίχνοντας δυο κλωτσίδια ή, καρεκλιές παραπάνω, όταν πριν 200 και 500 και 1.000 χρόνια έβγαζε την αντεριά με την ξιφολόγχη και την έκανε γαρδούμπα;…
Εγκληματική φυσιογνωμία
Και κάποτε, μετά από τρείς και πέντε αιώνες, ίσως αυτό το κτήνος που λέγεται Ανθρωπος να έχει πετύχει να βγάζει την βιαιότητά του μόνο με τίποτα βρισίδια από την μια κερκίδα στην άλλη. Να έχει εξελιχθεί, δηλαδή, παραπάνω απ’ ό,τι σήμερα που έχει φτάσει σε ένα άλφα επίπεδο. Να τα ξεκαθαρίζουμε αυτά. Διότι μιλάμε γήινα και βάσει ιστορικών δεδομένων. Ο άνθρωπος είναι εγκληματική φυσιογνωμία. Τι γιορτάσαμε πριν λίγες μόλις ημέρες; Την Ανάσταση του Κυρίου.
Στρατηλάτης
… Υπάρχει, ρε παιδιά, πιο αισχρή πράξη απ’ αυτή; Ηρθε ένα άτομο λιγνό, όχι κανένας μπρατσαράς, όχι κανένας θρασύς μπράβος, όχι κανένας πιστολάς, ένα άτομο χαμηλών τόνων και ξυπόλητος, για να πει πέντε πράματα. Και τι τον έκανε η ανθρωπότητα αυτόν τον τύπο; Τον σταύρωσε. Γιατί, όμως; Τι ήταν ο Χριστός; Κανένας στρατηλάτης σαν τον κίλερ Μπους; Μήπως ήταν το κάθαρμα Λάντεν που έριξε τους δίδυμους πύργους;
Για να πετροβολούν την γυναίκα…
Οχι. Ενας άνθρωπος που στις μεγάλες του δόξες κυκλοφορούσε όχι με Πόρσε, ούτε με τανκ, αλλά με ένα ταπεινό γαϊδουράκι ήταν ο Χριστός. Γιατί τον σταύρωσες, ρε;
Αυτό τι δείχνει; Ποιος είναι ο άνθρωπος δείχνει. Εδώ αν ανοίξεις τα βράδια την τηλεόραση παρουσιάζει κάτι ντοκιμαντέρ, που κάποιοι κανίβαλοι μαζεύονται και πετροβολούν μια γυναίκα μέχρι θανάτου επειδή η φουκαριάρα πήγε κι άρπαξε έναν στα γρήγορα κρυφά από τον άντρα της.
Δεν φαίνεται απ’ όλη την καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία πόσο βάρβαρος είναι ο δίποδος; Η, μήπως έχεις δει να κάνει τέτοια πράγματα η μια τσιπούρα στην άλλη τσιπούρα, το ένα κοτσύφι στο άλλο κοτσύφι, η μια ζέβρα στην άλλη ζέβρα; Μόνο ο άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν τόσο βίαιο χαρακτήρα. Που άλλοι καταφέρνουν να τον κουλαντρίζουν κι άλλοι όχι.
Οι μύθοι, δηλαδή, δεν υποδηλώνουν βαρβαρότητα; Ο Κρόνος, σου λένε, που έτρωγε τα παιδιά του. Πώς βγήκε αυτό; Κάποτε οι πατεράδες τρώγανε τα παιδιά τους. Ετσι βγήκε. Με το που ξέρναγε η άλλη το μωρό, βουτάγανε το βρέφος και τους τρέχανε τα σάλια σα να είναι αρνάκι γάλακτος. Από εκεί γεννιούνται οι μύθοι. Από τις πραγματικότητες…, όχι από τις φαντασίες.
Τα στάρια…
Εδώ υπάρχουν ανθρωποθυσίες. Ακόμα και στην Βίβλο. Ο Αβραάμ δεν πήγε να σφάξει τον Ισαάκ; Το παιδί του το ίδιο να το δολοφονήσει στα ίσια. Από παντού η ανθρωπότητα στάζει αίμα. Πήγαινε το ένα χωριό να αρπάξει το στάρι από το άλλο χωριό και για να μην έχει μετά αντίποινα, τους σφάζανε όλους. Μέχρι και τα κοκόρια. Τίποτα να μην μείνει ζωντανό.
Πανάρχαιων
Βάζοντας κάτω, λοιπόν, όχι μόνο το σήμερα, αλλά ολόκληρη την ιστορία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι πράξη πολιτισμού που φτάσαμε απλά να πλακώνονται 200-300 άτομα στα κωλογήπεδα, ενώ θα μπορούσαν να είχαν σφαχτεί κατά εκατοντάδες και να πετάνε έξω τα λαρύγγια τους ο ένας στον άλλον.
Οφείλουμε, δηλαδή, να αναγνωρίσουμε ότι ο άνθρωπος ναι μεν παραμένει «ζώο», αλλά έχει εξελιχθεί στην κλίμακα. Δεν είναι όπως κάποτε.
Και κάποια στιγμή, βέβαια, μετά από αιώνες…, θα μπορέσει να γίνει κι Ανθρωπος κανονικός κι όχι ιμιτασιόν… Να καταλάβει τι είναι ο αθλητισμός, τι είναι η τέχνη, τι είναι το πνεύμα.
Μέχρι τότε θα υπάρχουν και συγκάτοικοί μας σ’ αυτόν τον πλανήτη που θα επιβιώνουν βάσει των άγριων, πανάρχαιων και τυπωμένων στο πρωτότυπο DNA, ενστίκτων, με τα οποία γεννιούνται και πεθαίνουν… Και θα καταλαβαίνουν μόνο από βία…
mySatellite 