19 Μαΐου, Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ένα τραγικό γεγονός, το οποίο -ομολογουμένως- με αρκετή καθυστέρηση η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994.
Ένα γεγονός, το οποίο κάποιοι σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν πως ποτέ δεν έγινε (λέγε με και Θάλεια Δραγώνα, ειδική γραμματέα υπουργείου Παιδείας κτλ.) και κάποιοι άλλοι (λέγε με GAP και ξωτική Αννούλα) επιχειρούν να περάσουν επιδερμικά στο πλαίσιο της νέας ελληνοτουρκικής προσέγγισης, που επιβάλλει να απαλειφθούν λέξεις, φράσεις, γεγονότα, που -όπως λένε- διαιωνίζουν το μίσος μεταξύ των δύο λαών, τουρκικού και ελληνικού.
Τώρα από πότε η Ιστορία, που αποτελεί μια καταγραφή των γεγονότων και της αληθείας, το παρελθόν και τη συνείδηση ενός λαού, μεταφράζεται σε… μίσος, αυτό μόνον οι «κάποιοι» μπορούν να το εξηγήσουν. Προσωπικά αδυνατώ…
Στο παρακάτω κείμενο γίνεται μια καταγραφή της Ιστορίας του Ελληνισμού του Πόντου και της εκκαθάρισής του. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Η Ιστορία ξεκινάει από το… μύθο
Η ιστορία του Ελληνισμού του Εύξεινου Πόντου ξεκινά από το μύθο. Από τότε, δηλαδή, που ο Φρίξος και η Έλλη ταξίδεψαν πάνω στο χρυσόμαλλο δέρας για να αποφύγουν τη θυσία τους από τους θεούς του Ολύμπου. Η συνέχεια γνωστή, η Έλλη πέφτει στη θάλασσα (Ελλήσποντος) και ο Φρίξος…
…με την άφιξή του στην Κολχίδα αναθέτει τη φύλαξη του πολύτιμου δέρατος στο βασιλιά Αιήτη. Η αργοναυτική εκστρατεία με τον Ιάσονα και πλήρωμα ήρωες απ’ όλες τις ελληνικές πόλεις αποτέλεσε την προσπάθεια για την απόκτηση του χρυσόμαλλου δέρατος και την απόπειρα για εποικισμό της περιοχής, που αρχίζει αμέσως μετά τον Τρωικό Πόλεμο, το 1100 π.Χ.
Οι ελληνικές αποικίες
Η Μίλητος είναι η πρώτη πόλη της Ιωνίας που επικοινωνεί με τον Εύξεινο Πόντο, δημιουργώντας αποικίες οι οποίες σύντομα μετεξελίχθηκαν σε σημαντικές πόλεις. Η Σινώπη (ιδρύθηκε το 785 π.Χ), η Τραπεζούντα (756 π.Χ), η Κερασούντα (700 π.Χ), η Αμισός (Σαμψούντα-600 π.Χ), αλλά και η Οδησσός, το Παντικάπαιον, η Διοσκούρια (Σοχούμι), η Πιτιούντα, η Αρχαιόπολις είναι μερικές από αυτές.
Βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδος
Στη βυζαντινή περίοδο, όπου και αναπτύσσεται η ελληνική ταυτότητα, ο Εύξεινος Πόντος συνεχίζει να αποτελεί το χώρο όπου υπάρχουν αντιπαραθέσεις της αυτοκρατορίας με τους Άραβες, τους Πέρσες, τους Τούρκους, τους Σελτζούκους αλλά και την αναδυόμενη Ρωσία.
Με την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204 δημιουργείται η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας από τους Κομνηνούς.
Οι Οθωμανοί ταύτισαν τον Εύξεινο Πόντο με τα πιο σημαντικά τους συμφέροντα, καθώς προσέφερε ασφάλεια και επιπλέον ήταν ο χώρος σύνδεσης με τους πόρους του Καυκάσου και της Κασπίας. Η Ρωσία θα κυριαρχήσει στην περιοχήμ μετά το ρωσοτουρκικό πόλεμο και τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774).
Τότε, οι Έλληνες της περιοχής ανακτούν την πίστη τους και συμμετέχουν στη Φιλική Εταιρεία, η οποία ξεκινά στην Οδησσό με αρχηγό το γόνο μιας διακεκριμένης ποντιακής οικογενείας, τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Η αναγέννηση των Ποντίων
Από το 1100 π.Χ. έως το 1923 μ.Χ. ο Ελληνισμός του Πόντου υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα τμήματα του έθνους. Σ΄ όλη τη διάρκεια της παρουσίας των Ελλήνων στην περιοχή αναδείχθηκαν σπουδαίες μορφές, όπως, π.χ., ο Διογένης, ο Ηρακλείδης ο πολιτικός, ο Διίφιλος, ο Στράβωνας, οι Καρατζάδες, οι Μουρούζηδες, οι Γαβράδες, οι Υψηλάντηδες, ο Πασσαλίδης, ο Καπετανίδης, ο Κωνσταντινίδης, ο Καπετάν Ευκλείδης και τόσοι άλλοι.
Η οικονομική ανάκαμψη του Ποντιακού Ελληνισμού συνδυάστηκε με τη δημογραφική άνοδο. Ενδεικτικά:
-
1865 οι Έλληνες του Πόντου ήταν 265.000 άτομα.
-
1880 οι Έλληνες του Πόντου ήταν 330.000 άτομα.
-
Ο ποντιακός Ελληνισμός στις αρχές του 20ού αιώνα αριθμούσε, σύμφωνα με υπολογισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των οθωμανικών Αρχών, περί τα 600.000 άτομα.
-
Την ίδια περίοδο στη νότια Ρωσία, στην περιοχή του Καυκάσου, κατοικούσαν περίπου 150.000 Πόντιοι, που είχαν μετοικίσει εκεί μετά την άλωση της Τραπεζούντας.