γράφει ο Begar
Αυτό που δεν έχει καταλάβει πολύς κόσμος είναι το εξής:
Οι Έλληνες είναι μοιρασμένοι σε δυό μεγάλες ομάδες:
1. Αυτοί που έχουν κάτι να λαμβάνουν από το κράτος και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να ακούσουν για χρεωκοπίες, όπως:
-
Δημόσιοι υπάλληλοι, που εισπράττουν μισθό
-
Δημόσιοι υπάλληλοι, που είναι κοντά στη λήψη εφάπαξ
-
Συνταξιούχοι, που εισπράττουν σύνταξη
-
Γονείς φοιτητών, που τρέμουν στην ιδέα να κλείσουν ή ιδιωτικοποιηθούν τα πανεπιστήμια και να βρεθούν εκτός τα παιδιά τους, μετά από τόσο κόπο και έξοδα.
-
Προμηθευτές του δημοσίου, που τους χρωστάει λεφτά.
-
Επιχειρηματίες, που τους ωφέλησε η ύφεση, αλλά θα τους καταστρέψει μια γενική χρεωκοπία του κράτους (στην πόλη μου, με 200.000 κατοίκους, έκλεισαν περί τα 40 μικροκαταστήματα πληροφορικής και τώρα μονοπωλούν την αγορά το Πλαίσιο και το Public).
-
Εργαζόμενοι στους παραπάνω ωφελημένους επιχειρηματίες.
-
Άνθρωποι με κομπόδεμα, που η ύφεση πολλαπλασιάζει την αγοραστική δύναμη των αποταμιευμένων χρημάτων τους (φθηνότερα ακίνητα, φθηνότερα ενοίκια, φθηνότερες τιμές στην κατανάλωση).
-
Λαμόγια που τρώνε κρατικό χρήμα, επειδή βολεύονται στην παρούσα πολιτική κατάσταση
και άλλοι πολλοί.
2. Αυτοί που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως από το κράτος, όπως:
-
Κατεστραμμένοι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, που η κατάστασή τους είναι μη αναστρέψιμη.
-
Άνεργοι, χωρίς καμία προοπτική να βρουν εργασία.
-
Φτωχοί, χωρίς δεκάρα στην τσέπη.
-
Λαμόγια που περιμένουν να φάνε κρατικό χρήμα, επειδή θα βολευτούν με τη νέα πολιτική κατάσταση (να είστε βέβαιοι ότι έχουν ακονίσει μαχαιροπίρουνα και περιμένουν).