Day: 24 Ιανουαρίου, 2013
ΟΛΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ:Εκτός Ελλάδος μεταφέρει την έδρα της και η S&B
Μετά την Coca-Cola και τη ΦΑΓΕ άλλη μια ελληνική εταιρεία όπως όλα δείχνουν πρόκειται να μεταφέρει την έδρα της εκτός Ελλάδος.
Πρόκειται για την S&B (πρώην Βαρυτίνη) που ανήκει στην οικογένεια Κυριακόπουλου. Ηδη, από πέρυσι ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας κ. Κρίτων Αναβλαβής είχε προϊδεάσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και μάλιστα είχαν ακολουθήσει μεταβιβάσεις πακέτων των βασικών μετόχων σε εταιρείες holding με έδρα το Λουξεμβούργο.
Φαίνεται πως πλέον έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για αυτό το εγχείρημα αφού οι πληροφορίες αναφέρουν Συνέχεια
Επίδομα 360 ευρώ για 20.000 άνεργους ελεύθερους επαγγελματίες
Επίδομα ανεργίας 360 ευρώ για διάστημα από 3 έως 9 μήνες θα λάβουν από το Μάρτιο οι ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν διακόψει τη δραστηριότητά τους από την 1/1/2012 και μετά, με ελάχιστο χρόνο ασφάλισης και πληρωμής εισφορών 3 χρόνια και με εισόδημα κάτω από 30.000 ευρώ (κατ’ έτος) το 2011 και 2012.
Το επίδομα, σύμφωνα με το τελικό σχέδιο υπουργικής απόφασης θα δικαιούνται και όσοι έχουν κλείσει την επιχείρησή τους πριν από την 1/1/2011 εφόσον όμως έχουν επαναδραστηριοποιηθεί μετά την Συνέχεια
Εκεί στην μέση της πλατείας
γραφει ο αρισταρχος
Δεν υπάρχουν αισθήματα, μόνο ένα κενό και μια άβυσσος. Σκύβω κι αφουγκράζομαι πάνω στην γραμμή όπως τότε για ν’ ακούσω αν το τρένο έρχεται κι ακούω τις φωνές του σιδήρου, τους άγριους τριγμούς και το αμόνι που την σφυρηλάτησε. Αλλά τρένο δεν ακούγεται να την πατά. Σταμάτησαν πια νάρχονται τα τρένα εδώ. Όλα χάνονται μέσα σ’ ένα περίεργο και ξεφτισμένο παρελθόν με μουντζούρες αντί για πρόσωπα και αχνά χέρια που κουνούν ένα άσπρο μαντήλι. ‘Ένα αντίο στην αθωότητα στην προδοσία. Μια εικόνα ξεθωριασμένη χωρίς την δύναμη ενός ρετούς να την επαναφέρει. Μόνο δάκρυα αγνά και καθαρά. Δάκρυα πόνου για τον ζωντανό τον χωρισμό. ΄Ύστερα μια μηχανή κι ένα μούγκρισμα, μια μάχη με την αδράνεια και σαν αγέρωχο θεριό ξεφυσώντας καπνούς κι ατμούς να ορμάει για το μπροστά το άγνωστο, σέρνοντας πίσω της τα βαγόνια με του κόσμου τις ψυχές. Μια γομολάστιχα για να σβήσει αυτά που σιγόκαιγαν τα σωθικά της.
Έμειναν πίσω τα παιδικά και άδολα χρόνια υποθήκη σ’ ένα αβέβαιο μέλλον. Και ύστερα τα πράγματα δεν θα ήταν ποτέ όπως πρώτα. Κάποια γράμματα κι αφιερώσεις με τραγούδια του πόνου και της ξενιτιάς για να σκάβει ποιο βαθιά το συναίσθημα, την πεθυμιά και τον νόστο. Και το αύριο ερχόταν πιστό στο ραντεβού του κάθε μέρα. Και έβαζε ένα λιθαράκι πάνω στον αδυσώπητο χρόνο διαβρώνοντας την νιότη απαλύνοντας και ξεφτίζοντας της καρδιάς τους άγριους χτύπους. Συνέχεια