δημοσιεύτηκε Τετάρτη, 8 Αυγούστου 2012
Τα μεταλλεία της Κασσάνδρας Χαλκιδικής έχουν βρεθεί επί μία δεκαετία στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος εγχώριων και ξένων ‘επενδυτών’. Η εκμετάλλευση του κοιτάσματος χρυσού τελικά παραχωρήθηκε από το Δημόσιο στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.
Η απόφαση ελήφθη το Δεκέμβριο του 2011, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, με Πρωθυπουργό το Γιώργο Παπανδρέου, Υπουργό Οικονομικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο και Υπουργό Περιβάλλοντος τον πρώην ‘Τσάρο της Οικονομίας’ Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Αδιαφορώντας για την ενημέρωση της κοινής γνώμης και καταστρατηγώντας κάθε έννοια διαφάνειας στο δημόσιο βίο, οι προαναφερθέντες πολιτικοί δημοσιοποίησαν ελάχιστες πληροφορίες για το περιεχόμενο της Σύμβασης. Αρκέστηκαν να αιτιολογήσουν την πράξη τους, επικαλούμενοι τον όρο ‘ανάπτυξη’ και υπενθυμίζοντας την έλλειψη ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.
Με την ασφάλεια που μας παρέχει η ιστορική απόσταση, μπορούμε πλέον βάσιμα να υποστηρίξουμε πως η διετής διακυβέρνηση Παπανδρέου ευθύνεται για σωρεία νομικών και ηθικών εγκλημάτων, καθώς η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος συνειδητά απέκρυπτε κρίσιμα οικονομικά στοιχεία από την ελληνική κοινωνία. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα ακόλουθα:
1. Η διαβόητη προεκλογική φράση ‘Λεφτά Υπάρχουν’ του Γιώργου Παπανδρέου, παρά την ενημέρωση που ο ίδιος ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος (κ. Γεώργιος A. Προβόπουλος) έχει παραδεχθεί πως παρείχε σε αμφότερους τους υποψηφίους Πρωθυπουργούς (Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου) για την τραγική κατάσταση της εθνικής οικονομίας.
2. Η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η περιοδική επιτήρηση της Τρόικας, που παρουσιάστηκαν ως ‘λύσεις ανάγκης’ και ‘αποφάσεις τελευταίας στιγμής’, ενώ σε συνέντευξή του ο ίδιος ο τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (κ. Dominique Strauss-Kahn) απεκάλυψε πως είχαν προηγηθεί μήνες μυστικών συνεννοήσεων.
3. Οι επανειλημμένες διαψεύσεις διαδοχικών Υπουργών Οικονομικών (Γιώργου Παπακωνσταντίνου και, μετέπειτα, Ευάγγελου Βενιζέλου) για τη λήψη νέων φοροεισπρακτικών μέτρων εις βάρος των μεσαίων και μικρών εισοδημάτων καθώς και η γελοιοποίηση όσων αντέτειναν πως το πολυδιαφημισμένο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Σταθεροποίησης βύθιζε σε χειρότερη ύφεση την ήδη επιβαρυμένη οικονομία.
Οι τρεις πρωταγωνιστές (Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Ευάγγελος Βενιζέλος) είχαν ομολογουμένως δώσει ξεκάθαρα δείγματα γραφής κατά το παρελθόν. Ο μεν Παπανδρέου όταν ανέλαβε, ελέω επιθέτου και δίχως οποιαδήποτε διαδικασία ψηφοφορίας, την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ από τον απελθόντα Κώστα Σημίτη, μην έχοντας να παρουσιάσει στο βιογραφικό του την παραμικρή ουσιαστική συνεισφορά στη διακυβέρνηση της χώρας αλλά ούτε και μακρόχρονη εργασιακή εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα. Ο δε Γιώργος Παπακωνσταντίνου όταν ανέλαβε την οικονομική τύχη της Ελλάδας με μοναδικό κριτήριο την προσωπική του φιλία με το Γιώργο Παπανδρέου, προβαίνοντας σε σκανδαλώδεις αποφάσεις όπως η παραποίηση στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και (ως Υπουργός Περιβάλλοντος) η μαζική νομιμοποίηση αυθαιρέτων κτισμάτων. Όσο για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ποιος δύναται να λησμονήσει το επαίσχυντο νομοθετικό του έργο ως Υπουργός Δικαιοσύνης, με ακρογωνιαίο λίθο το ‘Νόμο περί Μη Ευθύνης Υπουργών’ που προβλέπει τη νομοθετική ασυλία / διαγραφή αξιοποίνων πράξεων έπειτα δύο εκλογικών αναμετρήσεων
Φυσικά ουδέποτε αναζητήθηκαν ποινικές ευθύνες για τα ασύστολα ψεύδη και τις πολιτικές επιλογές που οδήγησαν την Πατρίδα σε πρωτοφανή οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό. Οι Έλληνες δικαστές ήταν προσηλωμένοι στο να μη θιγούν τα ειδικά μισθολόγιά τους. Η τήρηση των γραπτών και εθιμικών κανόνων δικαίου εξαντλήθηκε σε περιπτώσεις ήσσονος σημασίας, με την επιλεκτική εφαρμογή της δικαιοσύνης να θυμίζει υπανάπτυκτη πρώην αποικιοκρατική χώρα. Οι υπόλογοι, δηλαδή όσοι άσκησαν τη διακυβέρνηση της χώρας από την Μεταπολίτευση (1974) έως σήμερα, απέδωσαν τις ευθύνες στους πολίτες. Η φράση ‘Μαζί τα Φάγαμε’ του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ (και ενός από τους πλουσιοτέρους πολιτικούς της νεοτέρας ελληνικής ιστορίας) Θεόδωρου Πάγκαλου απέκρυψε τεχνηέντως την αναλογία ευθυνών μεταξύ εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου. Ο ψηφοφόρος εξομοιώθηκε με τον εκλεγέντα πολιτικό, ούτως ώστε η δήθεν συλλογική υπαιτιότητα να καταστήσει άνευ περιεχομένου και σημασίας οποιαδήποτε σκέψη για αναδρομική δικαστική διερεύνηση.
Πώς συνδέονται όλα αυτά με την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. και τα Μεταλλεία Χαλκιδικής ? Απλό. Η Ελληνική Χρυσός είναι θυγατρική της καναδικής εταιρείας εξορύξεων European Goldfields. Η European Goldfields θα συγχωνευτεί, έπειτα εξαγοράς, με την επίσης καναδική Eldorado Gold Corporation που ήδη εκμεταλλεύεται τα Χρυσωρυχεία Θράκης (http://tgm.gr/el-gr/%CE%B7%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1.aspx). Στο νέο επιχειρηματικό σχήμα συμμετέχει και ο Όμιλος Μπόμπολα με 5% (βλ. εφημερίδα ‘Ελευθεροτυπία’, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=333250). Δεν είναι τυχαίο που η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Αναστολών (Πρόεδρος Αικατερίνη Συγγούνα, Εισηγήτρια Αικατερίνη Σακελλαροπούλου) του Συμβουλίου της Επικρατείας να απορριφθούν οι ενστάσεις/προσφυγές των τοπικών κοινωνιών και να συνεχιστούν κανονικά οι εργασίες της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. χαιρετίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη από τα ΜΜΕ ιδιοκτησίας Γιώργου & Φώτη Μπόμπολα (βλ. ενδεικτικά εφημερίδα ‘Ημερησία’, http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=112901689). Η οικογένεια Μπόμπολα, γνωστή και ως ‘εθνικός εργολάβος’, πρόσκειται πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ και ανέκαθεν στήριζε το Γιώργο Παπανδρέου μέσω του μιντιακού συγκροτήματος ‘Πήγασος’. Μάλιστα φημολογείται πως συμπεριλαμβάνεται στα άτομα που ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής (2004-2009) είχε αποκαλέσει ‘εθνικούς νταβατζήδες’ κατά τη διάρκεια δείπνου με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στην ταβέρνα ‘Μπαϊρακτάρης’ στο Μοναστηράκι. Εντούτοις, κατά την πενταετή διακυβέρνηση Καραμανλή, ο Όμιλος Μπόμπολα συνέχισε να εισπράτει παχυλή κρατική διαφημιστική δαπάνη και να αναλαμβάνει δημόσια έργα (όπως την ανακατασκευή των γραμμών του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου Αθηνών-Πειραιώς, όπου σημειώθηκε πολύμηνη καθυστέρηση παράδοσης του επωμισθέντος έργου)
Μία ακόμη λεπτομέρεια που επιβεβαιώνει τη διαπλοκή μεταξύ πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ είναι ότι πρωταγωνιστικό ρόλο στην απρόσκοπτη δραστηριοποίηση της ξένης μεταλλευτικής εταιρείας στο γεωγραφικό χώρο των Μεταλλείων Κασσάνδρας διαδραμάτισε ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Χρήστος Πάχτας. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που αποπειράθηκε ανεπιτυχώς το 2004, ως Υφυπουργός Οικονομίας, να περάσει από το Κοινοβούλιο ‘φωτογραφική’ τροπολογία αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων υπέρ του ξενοδοχειακού συγκροτήματος Πόρτο Καρράς στην Χαλκιδική και, έπειτα της δημοσιοποίησης της υπόθεσης από την τηλεοπτική εκπομπή Zougla του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (μόλις 15-30 ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές του 2004), εκδιώχθη κακήν κακώς από το ΠΑΣΟΚ. Ο ιδιοκτήτης του Πόρτο Καρράς, κ. Κωνσταντίνος Στέγγος, πλέον παραπέμπεται με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών για να δικαστεί για τις ‘φούσκες’ του Χρηματιστηρίου το 1999 (βλ. The Best Magazine, http://www.thebest.gr/magazine/view/article/321)
|
|
Γιώργος Βαγιωνάς |