Τεκμήρια δαπανών διαβίωσης και απόκτησης περιουσιακών στοιχείων για το οικονομικό έτος 2013
Το εισόδημα κάθε φορολογουμένου διακρίνεται σε δύο είδη, το πραγματικό εισόδημα και το τεκμαρτό. Πραγματικό είναι το εισόδημα που πραγματικά απόκτησε ο φορολογούμενος, κατά την περίοδο για την οποία υποχρεούται σε υποβολή δήλωσης, και προσδιορίζεται βάσει πραγματικών στοιχείων, όπως οι βεβαιώσεις αποδοχών, το εισόδημα που προκύπτει από τα βιβλία της επιχείρησης που εκμεταλλέυεται, οι τόκοι καταθέσεων, η πρόσοδος από ενοίκια ακινήτων, και κάθε άλλο εισόδημα, το οποίο προκύπτει από πραγματικά στοιχεία. Σε αντίθεση με το πραγματικό εισόδημα, το τεκμαρτό προκύπτει από υπολογισμούς που γίνονται βάσει άλλων δεδομένων, όπως είναι οι πραγματοποιηθείσες δαπάνες, η απόκτηση ενός περιουσιακού στοιχείου ή ακόμα και η κατοχή ενός περιουσιακού στοιχείου.
Τα τεκμήρια δαπανών διαβίωσης για το οικονομικό έτος 2013 είναι τα ακόλουθα: Συνέχεια →
Το σπίτι του γλύπτη Charlie Hague και της συντρόφου του Megan Williams μοιάζει να είναι βγαλμένο από παραμύθι. Το εσωτερικό του είναι αποκλειστικά ξύλινο, οι τοίχοι φτιαγμένοι από μπάλες άχυρου και η σκεπή φυτεμένη με γρασίδι. Το νεαρό ζευγάρι έχτισε το σπίτι των ονείρων του σε λιγότερο από ένα χρόνο, ξοδεύοντας μόλις 17.670 ευρώ και χρησιμοποιώντας οικολογικά υλικά. Μαζί με το νεογέννητο παιδί τους ετοιμαστηκαν για τη μετακόμιση.
Ωστόσο, το ζευγάρι δε φρόντισε να πάρει άδεια από την πολεοδομία του Pembrokeshire, και τώρα κινδυνεύουν να χάσουν το «κουκλόσπιτό» τους, που έχτισαν σε οικόπεδο του πατέρα του Charlie, επομένως είναι αυθαίρετο!
«Το χτίσαμε στο τέλος μιας κοιλάδας, όπου δε μπορεί να το δει κανείς. Δεν ενοχλούμε κανένας και χρησιμοποιήσαμε όσο περισσότερα οικολογικά υλικά μπορούσαμε. Είναι δύσκολο να αποκτήσει κανείς ένα ακίνητο στη Μεγάλη Βρετανία. Κοστίζει πολύ. Αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή για εμάς, καθώς δε μπορούσαμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι στην περιοχή που μεγαλώσαμε» είπε ο Charlie.
Πέρα από τα προβλήματα με τα χαρτιά που μπορεί να έχει το ζευγάρι, αξίζει κανείς να δει τι κατάφεραν να φτιάξουν οι ίδιοι με πολύ μεράκι… Συνέχεια →
«Την περασμένη εβδομάδα ο γιος μου, μου είπε ότι είχε δει κάτι τρομερό στο ίντερνετ», γράφει η Lizi Patch στην αυστραλέζικη ιστοσελίδα Noosa News. «Σκηνές στις οποίες οι νεαρές γυναίκες που συμμετείχαν φάνηκε να εξαναγκάζονται σε μια πράξη που ήταν βίαιη και αηδιαστική, όχι μόνο σε έναν αμύητο 11χρονο, επιρρεπή στο άγχος, αλλά στον οποιονδήποτε με κάποιο ίχνος ανθρωπιάς.»
Η Patch είπε ότι ο γιος της, προσπαθούσε να ταιριάξει στον νέο του σχολείο και πιέστηκε από ένα συμμαθητή του να δει ένα βίντεο, επειδή ο συμμαθητής του σκέφτηκε ότι ήταν «αστείο». Στη συνέχεια, η Patch παρατήρησε ο γιος της είχε γίνει αμίλητος και απόμακρος, αλλά δεν απαντούσε στις επανειλημμένες ερωτήσεις της για το τι συμβαίνει.
Τέλος, μια νύχτα, ‘έσπασε’. «Πήγαμε στο δωμάτιό μου και μου είπε τα πάντα», έγραψε η Patch. «Είπε ότι Συνέχεια →
Ένα στα τρία αυτοκίνητα ήταν ανασφάλιστο, ένα στα πέντε οχήματα ήταν ασυντήρητα και δεν είχαν περάσει ΚΤΕΟ, ένας στους επτά οδηγούς ήταν «μεθυσμένος», ένας στους πέντε οδηγούς μοτοσυκλετών δεν φορούσε κράνος, ένας στους εννέα οδηγούς μιλούσε στο κινητό. Τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν τα ανησυχητικά συμπεράσματα που προέκυψαν από τους τροχονομικούς ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν το Σαββατοκύριακο που πέρασε.
Οι έλεγχοι πραγματοποιήθηκαν σε όλη την επικράτεια, στο πλαίσιο του ευρύτερου επιχειρησιακού Συνέχεια →
σχόλιο MySatelite: Το τυράκι τοποθετήθηκε στη φάκα που λέγεται ΕΦΑ (ενιαίος φόρος ακινήτων).
Στην τελική φάση επεξεργασίας του βρίσκεται το νομοσχέδιο που προβλέπει τη νομιμοποίηση των προ του 1975 αυθαιρέτων. Ο χρόνος οικοδόμησης αποδεικνύεται από δημόσιο έγγραφο ή αεροφωτογραφίες. Τακτοποιούνται παραβάσεις, όπως η κάλυψη ημιυπαίθριων χώρων. Διευθετείται η υπέρβαση του συντελεστή δόμησης μέχρις ενός ορίου. Εξαιρούνται κτίσματα σε δάση, αναδασωτέες ή δημόσιες εκτάσεις, αιγιαλούς, παραλίες. Συνέχεια →
Όταν η ανθρώπινη βαρβαρότητα δεν έχει όρια και ξεσπά πάνω σε απροστάτευτα ζώα, τότε το αποτέλεσμα προκαλεί μονάχα φρίκη. Νέο περιστατικό κακοποίησης σκύλου έρχεται στο προσκήνιο, αυτή τη φορά στην περιοχή της Τουρλωτής, στη Σητεία.
Ένας άνδρας, κάτοικος της περιοχής, έβγαλε το όπλο του και πυροβόλησε τον σκύλο, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Το περιστατικό σύμφωνα με πληροφορίες κατήγγειλε Συνέχεια →
Δειτέ το πρώτο βίντεο που δίνει πληροφορίες για το άρθρο με τις απόψεις του Prevost που εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής πριν μήνες περί στείρωσης και ευθανασίας ατόμων με ειδικές ανάγκες ή βεβαρημένη κληρονομικότητα.
Το δεύτερο βίντεο δείχνει μέρος της έκπομπης του Γ. Τράγκα της Κύριακης (7/4/2013). Οι δηλώσεις Ματθαιόπουλου στο 0:38:09.
Ένα απίστευτο βίντεο κάνει το γύρο του διαδικτύου προκαλώντας πραγματικά οργή για το τι μπορεί να σκαρφιστεί κάποιος προκειμένου να κερδίζει χρήματα εκμεταλλευόμενος την συμπόνια των συνανθρώπων του!
Στο αποκαλυπτικό βίντεο, φαίνεται ένας άντρας που εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως δεν έχει πόδια. Βρίσκεται έξω από το σταθμό του μετρό στο Φιξ και ζητιανεύει.
Το σημείο είναι πολυσύχναστο, χιλιάδες κόσμου περνάει κάθε μέρα! Οι περισσότεροι τον λυπούνται και σπεύδουν να τον βοηθήσουν αφήνοντας στο κυπελάκι του χρήματα.
Ο «ανάπηρος» άντρας παραμένει στο σημείο μέχρι που νυχτώνει οπότε και τον πλησιάζει ένας άλλος που όταν παρατηρεί πως δεν υπάρχουν τριγύρω πολλοί πεζοί του δίνει σήμα Συνέχεια →
Q:Αναφέρεστε στο δημογραφικό ως ένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας! Ακου δημογραφικό! Τίποτα πιο συντηρητικό δε βρήκατε;
Α: Το ερώτημά σας θέτει αμέσως-αμέσως ένα ενδιαφέρον ζήτημα: πώς να αξιολογούμε τη σημασία των διαφόρων πολιτικών-κοινωνικών ζητημάτων; Το καθεστώς ελληνικό πολιτικό σύστημα αξιολογεί ως σημαντικό ότι αποφέρει ψήφους: τα αιτήματα των ισχυρών κοινωνικών ομάδων ή των ψηφοφόρων με επιρροή. Ως εκ τούτου σπανίως λαμβάνει «δυσάρεστες» αποφάσεις, παρά μόνο όταν είναι ολοφάνερο πως η παράταση της αδράνειας ή του λαϊκισμού θα σημάνει καταβολή ακόμα βαρύτερου πολιτικού κόστους: αν ας πούμε καταρρεύσει ο προϋπολογισμός ή/και ξαναμπούμε σε επιτήρηση, θα ζημιωθούμε εκλογικά περισσότερο από ότι αν αυξήσουμε το ΦΠΑ. Οπότε….
Αυτή η αντίληψη έχει ένα «δημοκρατικό» επίχρισμα, που ίσως να παίζει και το ρόλο της «θεωρίας»: η πολιτική είναι για να «υπηρετεί τον πολίτη», να ασχολείται με όσα «νοιάζουν» τους ψηφοφόρους. Και ποιοι είμαστε εμείς για να πούμε πως σημαντικό είναι το ένα ή το άλλο; Ας το κρίνει αυτό η ίδια η κοινωνία! Εμείς εδώ «εκπροσωπούμε» την κοινωνία, τους πολίτες, τους συντοπίτες μας κ.ο.κ. Αυτοί εντέλει μας υπαγορεύουν τι θέλουν να αλλάξει -και τι όχι.
Δυστυχώς, από αυτήν την «συνταγή» απουσιάζουν εντελώς δύο πολύτιμα συστατικά: το πρώτο είναι η ισότητα. Η καθεστηκυία προσέγγιση «εκ κατασκευής» ισχυροποιεί τους ήδη ισχυρούς, που εξ ορισμού έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας, «βαραίνουν» περισσότερο εκλογικά (ιδίως σε ένα πολιτικό σύστημα όπου «ανταλλακτική αξία» έχει το χρήμα, η διασημότητα, η οικογενειακή παράδοση) κ.ο.κ. Το δεύτερο είναι η ευθύνη: λειτουργώντας κατ, αυτόν τον τρόπο, η πολιτική εξουσία απορρίπτει μετά βδελυγμίας έννοιες όπως «πρόγνωση», «χρέος», «παιδαγωγικός ρόλος της πολιτικής». Απορρίπτει δηλαδή την ουσία της «ηγετικότητας», του αγγλοσαξονικού «leadership».
Προτείνω να αξιολογήσουμε τα πολιτικά μας προβλήματα αλλιώς: κριτήριό μας να είναι ποια από τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, εφόσον εξελιχθούν ανενόχλητα για μερικά ακόμα χρόνια, θα προκαλέσουν αμετάκλητες, ανεπίστρεπτες, ανεπανόρθωτες ζημιές. Πόσο μάλλον αν αυτές οι βλάβες θα είναι εις θέση να υπονομεύσουν ακόμα και την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας και του ελληνισμού, ως δημοκρατικού-εθνικού κράτους, μέσα σε έναν ορατό χρονικό ορίζοντα…
Κατ, αρχήν, υπάρχουν τέτοια ζητήματα; Ε, λοιπόν υπάρχουν, και το ένα είναι το δημογραφικό! Δυστυχώς για μας βέβαια, είναι πράγματι ένα ζήτημα που στην τρέχουσα πολιτική αγορά δεν «πουλάει», δεν είναι, όπως λέγεται, «σέξι». Φταίει η πολιτική μας ιστορία γι, αυτό, αλλά και η πολιτική σημειολογία της μεταπολίτευσης: για το δημογραφικό μιλάνε συνήθως «συντηρητικοί», «αντιδραστικοί», «εθνικιστές» κ.ο.κ (η εκκλησία, οι οργανώσεις πολυτέκνων, κ.λπ). Αρα είναι ένα θέμα με το οποίο δεν ασχολούμαστε! Ανάλογα προβλήματα συναντώνται στη Βρετανία (όπου η γραμμή μεταξύ «ιδιωτικού» και «δημοσίου» είναι πολύ βαθιά και πολύ πλατειά και κάθε επιδίωξη παρέμβασης του κράτους στον ιδιωτικό χώρο, στο πόσα παιδιά π.χ. θα γεννά κάθε γυναίκα, θεωρείται τουλάχιστο άκομψη), στη Γερμανία προφανώς (όπου κάθε συζήτηση περί δημογραφίας αποπνέει μια αύρα «ευγονικής» «φυλετικής καθαρότητας» με παραπομπές στη ναζιστική περίοδο) στην Ισπανία και την Ιταλία (όπου είναι ακόμα νωπές οι αναμνήσεις των αντιπαραθέσεων για τη νομιμοποίηση του διαζυγίου ή των αμβλώσεων).
Τα πράγματα είναι διαφορετικά στη Γαλλία, όπου η λεγόμενη «οικογενειακή πολιτική» είναι η πολιτική απάντηση της République στη φτώχεια, αλλά και στην επούλωση των τραυμάτων του Α, και κυρίως του Β, παγκοσμίου πολέμου. Έτσι στη Γαλλία το «δημογραφικό» έχει ένα «προοδευτικό» πρόσημο: δεν είναι τυχαίο από αυτήν την άποψη που η Γαλλία είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στη γεννητικότητα. Με παρόμοιο τρόπο, στις σκανδιναβικές χώρες, οι πολιτικές υπέρ του παιδιού, υπέρ της απελευθέρωσης της γυναίκας κ.ο.κ συνέβαλαν αποφασιστικά στην υψηλή σχετικά γεννητικότητα.
Καταληκτικά: το δημογραφικό στην Ελλάδα θεωρείται συντηρητικό ζήτημα, δεν «πουλάει» κ.λπ. Και λοιπόν; Το ζητούμενο είναι να διαπιστώσουμε αν ένα πρόβλημα είναι σημαντικό και θα επηρεάσει το μέλλον της πατρίδας, αλλά και το δικό μας ή εκείνο των παιδιών μας! Όχι αν «πουλάει», αν είναι «δεξιό» κ.ο.κ.!
Q:Αν, όπως λέτε, το «δημογραφικό» έχει συντηρητικό πρόσημο, αυτό οφείλεται στο ότι έχει πολύ Συνέχεια →
«Μηδενική ανοχή στα φαινόμενα διαφθοράς. Καμία σκιά, όλα στο φως. Γιατί όσο αφήνουμε σκιές δεν σώζουμε μόνο τους ενόχους, σπιλώνουμε και τους αθώους», έλεγε σε συνέντευξή του στο Βημαgkazino στα τέλη Σεπτέμβρη του 2012, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Ελάχιστους μήνες στο τιμόνι της εξουσίας ο κ. Σαμαράς είχε υψώσει ιδιαίτερα τον πήχυ στην αντιμετώπιση της διαφθοράς. Ένα φαινόμενο που αρκετοί εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου έχουν χαρακτηρίσει στο παρελθόν ως «συστημικό», σηκώνοντας τα χέρια ψηλά στην αντιμετώπισή του.
Φαίνεται όμως ότι η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά βρήκε ένα πρωτότυπο τρόπο για να αντιμετωπίσει τη διαφθορά. Αντί να την πατάξει, επέλεξε απλά να τη νομιμοποιήσει, με ένα τρόπο που ξεσηκώνει το λαϊκό αίσθημα και που εγείρει πολλά ερωτηματικά. Πρόκειται για το νόμο 4139/2013 (ΦΕΚ Α΄74) που Συνέχεια →