γράφει η Εκάβη
Washington Post: Ο χάρτης του World Economic Forum λέει πως είμαστε φιλόξενος λαός
Η επιχείρηση «Τσακίστε τον Τουρισμό στην Ελλάδα» καλά κρατεί τα τελευταία 4 χρόνια – ΜΑΤ, χημικά, εικόνες χάους σε δρόμους της Αθήνας και Θεσσαλονίκης. «Μην έρχεστε στην Ελλάδα. Είναι κάπως επικίνδυνα τα πράγματα» λέγανε δημοσιεύματα. Δεν λέω – και οι δικοί μας ταξιδιωτικοί πράκτορες, κάποιοι ταξιτζήδες, ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων, και άλλοι τόσοι εργαζόμενοι στον τουριστικό τομέα βοήθησαν να δημιουργηθεί μια εικόνα αρπαχτής. Αλλά τέτοια άτομα παντού θα βρει κανείς, άρα το κακό δεν ήταν τόσο μεγάλο ώστε να προκαλέσει το τελειωτικό χτύπημα σε αυτό που θεωρώ είναι η κατεξοχήν εθνική βιομηχανία μας.
Για αυτό είπαν να ρίξουν και τον άσσο στο τραπέζι: ρατσισμός. Με την δίκαια αγανάκτηση λογικών ανθρώπων απέναντι σε μια χώρα που δεν μπορεί να ελέγξει τα σύνορά της, δόθηκε η ευκαιρία να βαφτιστεί η επιφύλαξη και προνοητικότητα ρατσισμός. (Επισημάνω: με τις λέξεις «δίκαια αγανάκτηση» δεν αναφέρομαι σε κρούσματα βίας κατά αλλοδαπών αλλά σε απόψεις πολιτών – πιστεύω πως έχουμε ελευθερία απόψεων και λόγου, αν και αμφισβητείται – που θέλουν αναλυτική επεξεργασία στοιχείων πριν δοθούν έγγραφα παραμονής και επαρκής αστυνόμευση συνόρων.)
Τακτικές αναφορές στο μίσος των Ελλήνων για τους ξένους τροφοδοτούσαν δελτία ειδήσεων και έντυπα άρθρα του εξωτερικού που τα βλέπαμε εμείς και τα παίρναμε στο κρανίο ακόμα περισσότερο με όλους αυτούς τους ψευταράδες που βάζανε τον κάθε Έλληνα μέσα στο ίδιο καζάνι. Ο ρατσισμός υπάρχει, μα δεν επιτρέπεται να σταμπαριστεί με μια σημαία και να δημιουργείται ένα εξίσου ρατσιστικό στερεότυπο ανά την υφήλιο για έναν ολόκληρο λαό.
Έλα τώρα που βρέθηκε και αυτός ο χάρτης του Washington Post, φετινός (21 Μαρτίου), βασισμένος σε αναφορά του World Economic Forum (διαβάστε όλη την αναφορά εδώ) που δεν μας θεωρεί εκφυλισμένα κτήνη. Στον δείκτη του Travel & Tourism Competitiveness (ταξιδιωτικής και τουριστικής ανταγωνιστικότητας) βρισκόμαστε 32οι ανάμεσα σε συνολικά 140 χώρες (σελίδα 42 της αναφοράς) αν και πέσαμε από 29οι που ήμασταν το 2011, όπως επίσης και 22οι στην Ευρώπη (σύνολο 42 χώρες, σελίδα 48).
Μα τώρα, θα με πείτε, οι δείκτες βασίζονται σε τουριστικές υποδομές, πολιτιστικές πηγές, υγιεινή, αερομεταφορές κτλ. Και γω σας απαντώ με το παρακάτω σχόλιο:
… there is a strong national affinity for tourism compared with many other European countries, including a generally open and positive attitude toward tourists. The decline in the rankings can be traced to a further worsening of the policy environment and a lower perceived prioritization of Travel & Tourism within the country, probably because of dwindling resources available for the particular industry amid general economic and financial difficulties. (σελίδα 48)
Συμπέρασμα: υπάρχει αδιάρρηκτη σχέση Ελλάδα-τουρισμός, με μια γενικώς ανοιχτή και θετική στάση/διάθεση απέναντι στους τουρίστες. Η πτώση στην κατάταξη, όπως αναφέρει, οφείλεται σε χαμηλότερη προτεραιοποίηση του κλάδου (ευχαριστούμε τους πολιτικούς μας) και χειρότερης πολιτικής μέσα σε μια γενικευμένη δυσμενή οικονομική συγκυρία.
Δεν είμαστε άγριοι. Δεν μισούμε τους ξένους. Δεν είμαστε αυτό που θέλουν να μας καταλογίσουν. Όποιος σας μιλήσει για την ξενοφοβία των Ελλήνων, τρίψτε του τον χάρτη στα μούτρα. Όχι, δεν θα καταστρέψετε τον τουρισμό μας, εγχώριοι εχθροί και μη. Και μιας και ανέφερα εγχώριους εχθρούς, καλά θα κάνουν οι υπεύθυνοι, που είναι και δουλειά τους μάλιστα, να διαβάσουν προσεκτικά την αναφορά για να βελτιώσουν καμια 30αρια βασικούς τομείς ΤΩΡΑ – μιλάμε για μόνιμους παράγοντες – αντί να ξοδεύουν 25.000 ευρώ για να τρέχουν σε Νέα Υόρκη ή να βιντεοσκοπούν πανάκριβα flash mob στο Λονδίνο που θα ξεχαστούν σε μια βδομάδα.
A surprising map of the countries that are most and least welcoming to foreigners
κάντε κλικ για μεγέθυνση
Πηγή χάρτη: washingtonpost
mySatellite 