Του Σάββα Καλεντερίδη
Σε λίγες μέρες οι άνθρωποι και ο κόσμος της «δημοκρατίας» γιορτάζει τα τρία χρόνια από την έκδοσή της, εγχείρημα το οποίο έγινε κόντρα στο κύμα, σε μια περίοδο που μαζί με την οικονομία και τα εκδοτικά συγκροτήματα, γκρεμίζονταν στην Ελλάδα οι δημοκρατικές, πολιτικές και ηθικές αξίες.
Την άποψη και τον χαιρετισμό μας για το εκδοτικό αυτό θαύμα, θα έχουν την ευκαιρία να την διαβάσουν οι αναγνώστες μας σε σχετικό άρθρο στο επετειακό φύλλο της εφημερίδας μας που θα κυκλοφορήσει την Κυριακή, 1η Δεκεμβρίου.
Στο σημερινό μας άρθρο θα αναφερθούμε στον λυτρωτικό ρόλο που μπορεί να έχει ο τύπος και τα ΜΜΕ σε φαινόμενα σήψης, διαφθοράς και παρακμής, όταν φυσικά αυτά λειτουργούν με βάση την απαράβατη αρχή, που είναι η έγκαιρη, έγκυρη και υπεύθυνη ενημέρωση του πολίτη και ο έλεγχος της εξουσίας.
Στο άρθρο μας της προηγούμενης Παρασκευής με τίτλο «Όποιος βουλευτής ψηφίσει αυτό το τερατούργημα, είναι προδότης του ελληνικού λαού» αναφερθήκαμε στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (το οποίο ήδη βρίσκεται στο στάδιο της παρουσίασης και συζήτησης στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή) αναδεικνύοντας πανελληνίως και διεθνώς τον αποκλεισμό της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και των Αρμενίων από τις προβλέψεις του εν λόγω νομοσχεδίου. Με άλλα λόγια, όπως αναφέραμε στο άρθρο μας, σε περίπτωση που περνούσε το νομοσχέδιο με τη συγκεκριμένη αιτιολογική έκθεση, θα είχαμε ακύρωση των τριών νόμων με βάση τους οποίους αναγνωρίστηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων οι προαναφερθείσες γενοκτονίες. Δηλαδή, θα είχαμε στην ουσία επιτέλεση της γενοκτονίας για δεύτερη φορά. Η πρώτη, εκείνη που έγινε με το γιαταγάνι του Τούρκου, η δεύτερη θα γινόταν με την ψήφο των Ελλήνων βουλευτών.