γραφει ο αρισταρχος
“Ελλάς, η μόνη χώρα που δεν υπάρχει Αγγλικός αναλφαβητισμός”
Ζητάω προκαταβολικά συγνώμη από τους φίλους και αναγνώστες μου για την χρήση της γείτονος. Αλλά θυμήθηκα στην μικρή πόλη που γεννήθηκα και σε ηλικία δέκα ετών ένα περιστατικό. Εκλογές σκληρής ανταγωνιστικότητας και φέρνουν για ψήφο ότι φανταστεί ο νους σας. Και την γριά προσφυγοπούλα των 98 Μαίων. Στην πόρτα την παραλαμβάνει ο δικαστικός. Στα χέρια της κρατάει, τόσο δυνατά που κανείς δεν μπορεί να της τα αποσπάσει χωρίς την δική της θέληση, φάκελο και ψηφοδέλτιο έτοιμα για την κάλπη. Στην ακρογωνιαία διαδικασία της δημοκρατίας, την “ελεύθερη” ψηφοφορία για την εκλογή των εκλεκτών. Και ο εκλεκτός που υποδειγματικά κρατούσε στα χέρια της λεγόταν Χατζητέτοιος. Με το που μπαίνει η γριά στο εκλογικό κέντρο μιλάει. Και Ελληνικά δεν γνωρίζει. Αλλά είναι Ελληνίδα και μιλάει και λέει στα Τούρκικα “Χατζητέτιοιυ κουτουσού νέρντε;” Ό εστί μεθερμηνευόμενον “Το κουτί του Χατζητέτοιου που είναι;” Τόσος βιασμός στην λαϊκή θέληση. Υποθέτω πως ο Ελληναράς βουλευτής έτσι θα ρώτησε στον ψηφοσυλλέκτη των τεσσάρων καλπών “Βενιζέλου, Παπανδρέου, Παπαδήμου, Παπακωνσταντίνου το κουτί που είναι;” Αλλά ας γυρίσουμε πίσω στον ίδιο χώρο λίγο πριν όπου έκπληκτοι εμείς οι κομπαρσοθεατές παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα της βουλής. Στο βήμα ο Βενιζέλος και η ατυχής ατάκα από το προγκάρισμα γιατί έχει στην κατοχή του ψηφιακές πληροφορίες για την άμυνα του τόπου. Συνέχεια