Πότε οι Έλληνες έγιναν ρατσιστές; (Συμβολή στη συζήτηση για τον υπό ψήφιση αντιρατσιστικό νόμο)


 γράφει ο κ. Κυριάκος Κατσιμάνης, Επίκ. .Καθηγητής Φιλοσοφίας του Παν/μίου Αθηνών, Docteur d’Etat ès Lettres (Paris-Sorbonne)  

Α΄ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΟΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ

«Ο τάχιστος των λόγων». Αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και υπέρτατη δημοκρατική κατάκτηση αποτελεί η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Είναι, λοιπόν, ιδιαιτέρως ανησυχητικό το ότι το ανεκτίμητο αυτό αγαθό απειλείται άμεσα εξαιτίας κάποιων προβλέψεων του υπό ψήφιση αντιρατσιστικού νόμου που ποινικοποιούν τη δυνατότητα να εκφραστεί κανείς ελεύθερα, δηλαδή στην ουσία δεν επιτρέπουν ακόμη και να σκεφτεί κανείς σωστά, σύμφωνα με τον πασίγνωστο αφορισμό του Ρήγα. Πραγματικά, τι άλλο από εκμηδένιση της σκέψης και φίμωση της έκφρασης είναι η διάταξη που απειλεί με «φυλάκιση τριών μηνών έως τριών ετών και χρηματική ποινή 5.000-20.000 € όποιον προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις και μίσος κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων κτλ..;».

Το ερώτημα που γεννάται αμέσως είναι το ακόλουθο: μήπως παρακολουθούμε  θέατρο του παραλόγου; Όπως προκύπτει από το παραπάνω απόσπασμα, επιλήψιμη είναι η «διέγερση», η «πρόκληση» και η «προτροπή» όχι καθαυτές αλλά κατά το μέτρο που οδηγούν σε ορισμένες «πράξεις ή ενέργειες». Αλλά και αυτές, με τη σειρά τους, δεν είναι αυτοτελώς κολάσιμες, αλλά (μόνο) εφόσον οδηγούν «σε διακρίσεις και μίσος». Μέσα σε αυτό το αλλόκοτο και ομιχλώδες οδοιπορικό της ενοχής σε ποιο σημείο ακριβώς μπορεί άραγε να εντοπίσει κανείς το αληθινό αδίκημα

Πιο συγκεκριμένα:

α) οι λέξεις «προκαλεί» και «διεγείρει» είναι από νοηματική άποψη εξαιρετικά αόριστες και για το λόγο αυτό επικίνδυνες. Ποιος θα σύρει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον επιτρεπτό και τον ανεπίτρεπτο βαθμό της «πρόκλησης» και της «διέγερσης»;

Συνέχεια

Πέντε ερωτήματα για το σχέδιο νόμου «Καταπολέμηση Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας»


του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Το πρώτο:
Γιατί πρέπει να ψηφιστεί ένας νέος αντιρατσιστικός νόμος και να μην τροποποιηθεί, όπου είναι αναγκαίο, ο νόμος 927/1979 (όπως σήμερα ισχύει, μετά τις συμπληρώσεις του των ετών 1984, 1997, 2001, 2005) και γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμφωνηθούν ανάμεσα στα κόμματα οι διατάξεις μια τέτοιας τροποποίησης;

Πιθανές απαντήσεις:

(α) Αυτό απαιτούν οι κομματικές ανάγκες.

(β) Ο νέος νόμος χρειάζεται ως άλλοθι για την κάλυψη της απροθυμίας ή ανικανότητας των κομμάτων να Συνέχεια

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ Ο ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΜΕΝΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ


Το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο που ψήφισαν πρόσφατα τα νομοθετικά σώματα για την ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών, συμπεριλαμβανομένης της Αρμενικής, γεγονός που είχε οδηγήσει την Τουρκία σε ρήξη με τη Γαλλία.

Σύμφωνα με το σκεπτικό, ο νόμος παραβιάζει την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης. Συνέχεια

Απαγόρευση της κυκλοφορίας πότε να περιμένουμε;


Κάποιοι στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι μπορούν διά νόμου να ακυρώσουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία έκφρασης των πολιτών επιχειρώντας ουσιαστικά να απαγορεύσουν τις διαδηλώσεις και τις πορείες στο κέντρο της Αθήνας.

Κάποιοι «φιλήσυχοι» βουλευτές πιστεύουν ότι μπορούν να ακυρώσουν με μια υπογραφή το αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν ελεύθερα, χωρίς την προηγούμενη Συνέχεια

Απόφαση σταθμός για τα blogs


Μια πολύ σημαντική απόφαση, σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών, εξέδωσε ελληνικό δικαστήριο και αφορά το διαδίκτυο και την ελευθεροτυπία στο χώρο των blogs. Όλα ξεκίνησαν από τη μήνυση του έκπτωτου δημάρχου Ζαχάρως στην Ηλεία Σπύρου Μπιλιώνη για συκοφαντική δυσφήμιση στο δημοσιογράφο Μάκη Νοδάρο και την επιλογή του να δημοσιεύσει τις εκκρεμότητες που είχε με την δικαιοσύνη ο κος Μπηλιώνης που δεν του έδιναν τη δυνατότητα να διεκδικήσει το δημαρχειακό θώκο.

Ο δημοσιογράφος είχε τελικά δίκιο με Συνέχεια