Στηρίζουμε την πρωτοβουλία «240 χιλιόμετρα για τον αιγιαλό». Οι παραλίες είναι δημόσιο αγαθό! (βίντεο)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

240 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΓΙΑΛΟ

Αθήνα, 19/6/2014

Η ανεξάρτητη πρωτοβουλία «240 χιλιόμετρα για τον αιγιαλό» έχει ως στόχο την ανάδειξη της εξαιρετικής σημασίας του ελληνικού αιγιαλού ως κοινό αγαθό για όλους, καθώς και την ανάγκη προστασίας του από μελλοντική εντατική εκμετάλλευση.

Από τις 8 έως τις 12 Ιουλίου, με χορηγούς τους αιγιαλούς της Αττικής και καύσιμο το θαλασσινό αεράκι, ο Άγης Εμμανουήλ, ηθοποιός και μαραθωνοδρόμος, θα τρέξει από τον Ισθμό μέχρι το Μαραθώνα και θα ενεργοποιήσει όσους περισσότερους πολίτες ώστε να δημιουργήσουν μια ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας στις απειλούμενες παραλίες μας και να μεταφέρουν το μήνυμα ότι η ενεργοποίηση και η ομαδική δράση των πολιτών ενάντια σε περιορισμούς της ελευθερίας και της ποιότητας ζωής τους, μπορεί να ανατρέψει οποιοδήποτε Νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης της φυσικής κληρονομιάς μας.

Πότε θα επενδύσουν στον λαϊκό αθλητισμό;

Ένας εύκολος τρόπος για να ερμηνεύσουμε γεγονότα, είναι να τα εξετάσουμε σε κλίμακα μεγαλύτερη από αυτήν που τα βιώνουμε. Να ξεφύγουμε για λίγο από τον μικρόκοσμό μας και να τα αναδείξουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν, στον μεγάκοσμο γύρω μας…

Ένα απλό παράδειγμα: Ασχέτως από όσα υποστηρίζουν στην tv και γράφουν τα αστικά ΜΜΕ, η φτώχεια και ο μαρασμός στην Ελλάδα μεγαλώνει συνεχώς. Αν θεωρείτε πως αυτό οφείλεται στους τεμπέληδες Έλληνες, που δεν έχουν σφίξει ακόμα καλά το ζωνάρι, δεν χρειάζεται να συνεχίσετε την ανάγνωση.

Κοιτάζοντας κάποιος το οικονομικό περιβάλλον, σε παγκόσμιο επίπεδο, διαπιστώνει εύκολα ότι η Κίνα έχει παραμερίσει ΗΠΑ και Ε.Ε στις εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων. Με εργάτες-είλωτες, που δουλεύουν 12 ώρες ημερησίως και αμείβονται με έξι ευρώ μεροκάματο. Αμερική και Γερμανία, κυρίαρχες χώρες σε ΗΠΑ και ΕΕ (άρα, ουσιαστικά, βασικές συνιστώσες της τρόικας) θέλουν να πετύχουν το ίδιο, για να περιορίσουν την οικονομική χασούρα έναντι της Κίνας. Κι αυτό έχουν προγραμματίσει και κάνουν στις χώρες που μπορούν να ασκήσουν εξουσία. Με άλλα λόγια, η κατάσταση (και) στην Ελλάδα θα γίνεται όλο και χειρότερη.

Και σε κάποιες περιπτώσεις θα εμφανίζουν μία καινούργια «επένδυση», που στην ουσία δεν θα λειτουργεί υπέρ των πολιτών, αλλά θα την βαφτίζουν κοινωνική ανάγκη. Σαν κι αυτή που ετοιμάζεται να κάνει η Περιφέρεια Αττικής σε ΑΕΚ

Τα ντιβάνια της εξουσίας…

Η Κατερίνα και η Ελένη είναι άνεργες. Ανήκουν στη μεγάλη ελληνική πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στη σκιά. Πίσω από τον ήλιο.

Επιβιώνουν με τη σύνταξη της μητέρας τους.

Η Κατερίνα κι η Ελένη έχουν κι από ένα παιδάκι. Χώρισαν πριν από λίγα χρόνια κι έτσι μένουν όλοι μαζί με τη μητέρα τους στο πατρικό τους σπίτι. Ο πατέρας τους έχει φύγει από τη ζωή κι οι πατεράδες των παιδιών τους αποσύρθηκαν διακριτικά από τις ευθύνες και τα βάρη.

Τα απογεύματα βγαίνουν έξω. Κάθονται στο πεζοδρόμιο παρέα με τους γείτονες. Η περιοχή όπου κατοικούν διαθέτει

Το θέμα με τη ΔΕΗ είναι εξωφρενικό

σχόλιο MySatelite: Το θέμα με τη ΔΕΗ είναι εξωφρενικό. Παίρνουν το ποσοστό τους για το χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ) που εισπράττουν, ακούμε για παχυλούς μισθούς (ο μέσος μισθός είναι 2.962,14 ευρώ παρακαλώ μετά τις μειώσεις έως 35% που έκαναν), και τώρα πάλι θέλουν αύξηση στα τιμολόγια. Χθές καθίσαμε στα πεταχτά να δούμε πόσες αυξήσεις έγιναν στην Ελλάδα της ύφεσης και των μέτρων λιτότητας και πέσαμε πάνω στο άρθρο απο το 2010 που παραθέτουμε πιο κάτω .

Συμπεράσματα που αποπνέουν: Το Κιότο φταίει απο τη μία, η ΔΕΗ που χρησιμοποιεί λιγνίτη απο την άλλη, το Μνημόνιο ορίζει το 2013 ως προθεσμία, το αυγό το τρώει ο καταναλώτης ως συνήθως εκέι που ξέρετε … Η ερώτηση είναι πως σε μια χώρα που περνάει την μεγαλύτερη οικονομική αναταραχή των τελευταιών 60-70 ετών βάζει κανείς όριο – χονδρικά – μια διετία για τον εξορθολογισμό τιμολογίων του πιο αναγκαίου αγαθού; Πως θα κοιτάξεις να κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά όταν επιβαρύνεις τους πολίτες κι’άλλο (έχοντας μειώσει μισθούς, καταστρέψει την Υγεία, επιβάλλει δυσανάλογους φόρους); Πως θα δώσεις ώθηση στις επιχειρήσεις να παράγουν (ή έστω μια ανάσα ώστε να μην μπεί λουκέτο) όταν ανεβάζεις τα λειτουργικά έξοδα; Που θα φτάσει αυτή η υπόθεση και για πόσο ακόμη θα κάθεται ο Έλληνας με το κεφάλι σκυμμένο να λέει <<ναι αφέντη μ’>>; Μήπως το <<ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ>> το είπαμε και συνεχίζουμε να το λέμε εμέις τελικά;

Coca – Cola: Ένας Λεβιάθαν της βιομηχανίας του νερού στα σχολεία της Κρήτης μαζί με την WWF Hellas

Όταν το νερό από ανθρώπινο δικαίωμα γίνεται οικονομικό αγαθό…

Πολυεθνικοί οργανισμοί και εταιρείες, Μ.Κ.Ο. και όμιλοι συμφερόντων συμμαχούν για τα κέρδη από τη «διαχείριση της σπανιότητας» του νερού

Γράφει ο Γιάννης Αγγελάκης

«Ας κάνουμε μια υπόθεση. Ότι η τιμή του νερού θα εκτοξευθεί στο επόμενο διάστημα εξαιτίας μίας έλλειψής του και της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Νομίζετε πως ένας «Λεβιάθαν» όπως η Coca-Cola δε θα έκανε τίποτα γι’ αυτό; Εάν πιστεύετε πως στο άμεσο μέλλον το νερό θα ιδιωτικοποιηθεί, οι μετοχές της Coca-Cola είναι η επιλογή σας».  [1]

Αυτό μας ενημερώνει η γνωστή ιστοσελίδα παροχής επενδυτικών συμβουλών «wealthartisan.com» και δε λέει ψέμματα.  Το νερό είναι η νέα μεγάλη μπίζνα.

Το νερό ενώνει. Οδηγεί στη δημιουργία παγκόσμιων ομίλων συμφερόντων, γύρω απ’ αυτό στήνονται  απρόσμενες συμμαχίες. Τέτοιες που δε θα περίμενες πως είναι εφικτές.

Όπως αυτή, λόγου χάρη, μεταξύ της WWF Hellas [2] και της Coca – Cola Hellas. Μια συνεργασία που αποσκοπεί  στην «επιμόρφωση» καθηγητών και μαθητών της Κρήτης για την αξία των υγροβιότοπων.  Ή, άλλες συνεργασίες, παγκόσμιες. Μεταξύ εταιρειών παραγωγής όπλων, μιντιακών κολοσσών, και κατασκευαστικών εταιρειών. Εταιρείες που έχουν τη βάση τους στις ισχυρές χώρες του βορρά. Αλλά και μη κυβερνητικών  οργανώσεων, οργανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης , πολυεθνικών οργανισμών και εταιρειών παραγωγής χημικών: όλοι δουλεύουν μαζί προς τον ίδιο σκοπό. Σε παγκόσμιο, εθνικό, τοπικό επίπεδο. Για όσους αναρωτιέστε, πώς γίνεται αυτή η περίεργη συνύπαρξη, η σύνδεση τέτοιων ανόμοιων στοιχείων, η απάντηση είναι απλή: το μέλλον που ετοιμάζουν τους ενώνει! Επεδύουν στην έλευσή του! Και όλοι τους, ο καθένας στον τομέα του, είναι αναγκαίοι..

Συνεχίζουμε την έρευνά μας και θέτουμε συγκεκριμένα ερωτήματα, όπως: γιατί μία εταιρεία με ιστορικό στην κακοδιαχείριση και στη μόλυνση των υδάτινων πόρων, αλλά και στη στήριξη απολυταρχικών

ΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ: ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΑΚΡΙΒΑ….

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλάζει την πολιτική διαχείρισης των υδάτινων πόρων και την μέχρι σήμερα τιμολογιακή πολιτική. Η είδηση αυτή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αφού είχαν ήδη γίνει οι κινήσεις προετοιμασίας (εκ μέρους των κρατών – μελών) της συγκεκριμένης απόφασης.

Αν και αυτές οι κινήσεις, οι οποίες ουσιαστικά αφορούσαν την ιδιωτικοποίηση του νερού, έπεσαν στο κενό (π.χ. Μεγάλη Βρετανία), φαίνεται πως στα γραφεία των Βρυξελλών δεν απελπίστηκαν οι «ιθύνοντες» (γραφειοκράτες μη εκλεγμένοι) και αποφάσισαν με την μέθοδο του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» να ανακοινώσουν πως το νερό δεν αποτελεί αγαθό που ανήκει στους πολίτες των κρατών