ακρότητες
Θύμος, κενό και ακρότητες: Θα σφαχτούμε στο τέλος
Αποστασιοποιούμαι. Κάνω ένα βήμα πίσω και κοιτάω τα πράγματα αντικειμενικά και ρωτώ, που πάμε ως κοινωνία, ως άνθρωποι;
Αφορμή για αυτά τα ερωτήματα ήταν το χθεσινό κλείσιμο της σελίδας της Χρυσής Αυγής που στεγαζόταν στο WordPress (xryshaygh.wordpress) και πέρα απο τα επιχειρήματα αξιοπρέπειας, τίμηση μνήμης των νεκρών, πολιτισμένης κοινωνίας κτλ, αναρωτιέται κανείς:
-
γιατί οι μεν να λέγονται φασίστες και η χθεσινή πράξη φίμωσης όχι;
-
ποιός έχει το δικαίωμα να κρίνει ποιός έχει δικαίωμα στον λόγο και ποιός όχι;
-
απο τη στιγμή που μπήκε η Χ.Α. στη Βουλή, το κλείσιμο της σελίδας τους (εφόσον άλλη επίσημη σέλιδα δεν φαίνεται να είχε) αποτελεί λογοκρισία στην ίδια την (φαινομενική) δημοκρατία στην οποία ζούμε;
-
που πρέπει μια κοινωνία να πει το «φτάνει, ως εδώ «;
-
τι εστί ελευθερία λόγου και έκφρασης;