Μήνυμα προς φίλο: Θρηνούμε σιωπηλά εμείς οι λιγομίλητοι …… by Lit Maiden

Αγαπητέ φιλε,

Έχουμε καιρό να τα πούμε, το ξέρω. Σε είχα πει πως κάποια στιγμή θα προσπαθούσα να εξηγήσω την κατάσταση, και να’ μαι επιτέλους. Τι επιτέλους ….το κείμενο αυτό το έχω έτοιμο από τον Ιανουάριο. Το διαβάζω κάθε τόσο από τις αρχές του έτους. Το κοιτάω και το ξανακοιτάω αλλά δεν με πήγαινε η καρδιά να το δακτυλογραφήσω. Βασικός λόγος είναι γιατί αισθάνομαι ενοχές. Δυστυχώς έτσι με μεγάλωσαν, έτσι με μεγάλωσα και γω η ίδια και παρά τις προσπάθειές μου, όσα χρόνια και να περάσανε, δεν κατάφερα να τις αποβάλλω.

Αν το ανεβάζω αυτό τώρα αντί να στο στείλω προσωπικά είναι γιατί τον τελευταίο καιρό κατάλαβα πως πάσχουμε όλοι μας από έλλειψη ανθρωπιάς, έλλειψη αγνών συναισθημάτων, κοινής λογικής και επαφής. Αν το γράφω αυτό το σημείωμα είναι γιατί πέρα από το μήνυμα που θέλω να παραλάβεις, πέρα από μια απολογία μου, θέλω να μιλήσω εκ μέρους όλων αυτών που είναι σαν και εμένα – λιγομίλητοι, αρκετά εσωστρεφείς αλλά πάντα δίπλα σε όσους πραγματικά αγαπάνε. Με τόσα πολιτικά άρθρα, τόσες συζητήσεις για την οικονομία, την κοινωνία, τα σκάνδαλα, την πολιτική, καιρός είναι να ξαναφέρουμε λίγη ανθρωπιά στις καθημερινές σχέσεις μας, να θυμηθούμε την πραγματική ουσία της ζωής μας, που εν τέλει επηρεάζει και την κοινωνικοπολιτική μας οντότητα.

Η ιστορία έχει ως εξής: η κοινωνία μας έχει κλείσει, μας έβαλε λουκέτο, σαν να ήμασταν εργοστάσια χωρίς λόγο λειτουργίας, χωρίς χρησιμότητα. Κάποτε ο αέρας ήταν ελεύθερος, τα ψέματα μικρά ή λευκά,

«Καλά Χριστούγεννα» 1914. Μια αληθινή ιστορία (vid & pics)

Τα Χριστούγεννα του 1914, κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, συνέβη κάτι πρωτάκουστο. Άγγλοι, Γάλλοι και Γερμανοί στρατιώτες άφησαν ό,τι τους χωρίζει στα χαρακώματα και έκαναν εκεχειρία τις γιορτινές μέρες, παίζοντας ποδόσφαιρο! Μία ανθρώπινη ιστορία εν μέσω των απάνθρωπων πράξεων που προκάλεσε ο πόλεμος.

Η γυναίκα του υφ. Οικονομικών σκότωσε τον εγγονό του Δούρου

Πολιτικές προεκτάσεις αποκτά η υπόθεση του τροχαίου δυστυχήματος στο οποίο σκοτώθηκε ο Πάνος Δούρος, εγγονός του ιδιοκτήτη της βιομηχανίας Dur. Η οδηγός του μοιραίου τζιπ που παρέσυρε και σκότωσε τον νεαρό, είναι η σύζυγος του νέου υφυπουργού Οικονομικών Γιώργου Μαυραγάνη.

Στο άκουσμα της υφυπουργοποίησης του Πατρινού δικηγόρου και οικονομολόγου (την περασμένη Πέμπτη) η οικογένεια Δούρου

Αντίο μπαμπά μου…

Η ζωή γίνεται αρκετά περίεργη και σκληρή πολλές φορές για να μας θυμίσει πιθανώς ότι τα πραγματικά διλήμματα με τα οποία οφείλουμε να αναμετρηθούμε είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που υποτίθεται πως επικρατούν.

Κάνοντας τη συνηθισμένη χθεσινή πρωινή περίπολο στις ενημερωτικές ιστοσελίδες το μάτι μου καρφώθηκε στον τίτλο μιας είδησης που έλεγε “Εύβοια:Συγκλονίζει ο σπαραγμός του παιδιού, που βρήκε νεκρό τον πατέρα του!”

Προσόντα επιβίωσης

 

Για να τα καταφέρει κάποιος σε μια κοινωνία χωρίς αλληλεγγύη, περιστοιχισμένος από καταναλωτές παρά πολίτες και ένα κράτος που δε φαίνεται να νοιάζεται, είναι να εξελιχθεί και να γίνει πολύ καλύτερος σε όλους τους τομείς. Αυτό οφείλει να κάνει για τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.

Χρειάζεται να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, γι’αυτό πρέπει να ασκηθεί στην κρίση των καταστάσεων και την διάκριση των χαρακτήρων. Όποιος νομίζει πως αντιλαμβάνεται τα πράγματα παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων και τα είδη των ανθρώπων από τα reality shows, τότε όλη η τύχη του κόσμου δεν πρόκειται να τον γλυτώσει από τις επιλογές του. Η ζωή είναι αλλού. Δεν βρίσκεται στο περίγραμμα της μικρής οθόνης.