«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις»!

Τους λες ότι τα ναζιστικά αποβράσματα – εκείνα που αν ήταν λίγο «σοβαρότερα» θα τα έκαναν κυβερνητικούς εταίρους (!) – έχουν βγει στους δρόμους και δολοφονούν. Κι εκείνοι σου απαντούν: Ναι, αλλά και οι άλλοι διαδηλώνουν και παρακωλύουν την κυκλοφορία…

Τους λες ότι η ανοχή τους συνιστά εκτροφείο Ταγμάτων Εφόδου μαχαιροβγαλτών κι εκείνοι απαντούν:  Ναι, αλλά και οι άλλοι «διασαλεύουν τη νομιμότητα» διότι… απεργούν!

Τους λες ότι «ο νόμος και η τάξη» τους ισοδυναμεί με βιασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας και μάλιστα με βιασμό που συντελείται την ίδια στιγμή που η κοινωνία βουλιάζει κάπου ανάμεσα στην φτωχοποίηση, στην καταστροφή, στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία. Κι εκείνοι σου απαντούν: Ναι, αλλά και οι άλλοι πετούν γιαούρτια…

Οι αρχιτέκτονες της θεωρίας των «δυο άκρων» δεν είναι βέβαια τόσο αφελείς ώστε να μην αντιλαμβάνονται το άτοπο οποιουδήποτε συσχετισμού ανάμεσα στον  τάχα μου «αντισυστημικό»  φασίστα δολοφόνο και στον απεργό. Γνωρίζουν την συκοφαντία και την αθλιότητα που διαπράττουν κάνοντας τέτοιους συσχετισμούς. Ποντάρουν, όμως, σε εκείνα τα δύο άκρα που, ταυτόχρονα με τον κνούτο, τα αξιοποιεί μονίμως ο γκαιμπελισμός για να κατισχύσει: Την βλακεία και την αμάθεια. 

 

Ως εκ τούτου φτάνουν στο σημείο να βαφτίζουν σύμβολο της βίας το… γιαούρτωμα ή τη μούντζα. Απορούμε πως και δεν έχουν συλλάβει ακόμα τον… Σαββόπουλο, που από τη δεκαετία του ’70 τραγουδάει στον «πονηρό πολιτευτή»:

«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις/
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις/
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα/
απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα».

 

Ας δοκιμάσουμε, όμως, να μιλήσουμε στους κατηγόρους που λένε ότι «καταγγέλλουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» ακολουθώντας τη δική τους λογική που (καμώνονται ότι) δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη βούρτσα από τη μούντζα.

Ρωτάμε τις αθώες ψυχές τους:

• Να σου έχουν λεηλατήσει το μισθό.

• Να σου έχουν στερήσει τη σύνταξη.

• Να σου λένε ότι η ανεργία σου δεν είναι δυστυχία, αλλά κάτι σαν εκδρομή στο λούνα παρκ της «εργασιακής εφεδρείας», της «διαθεσιμότητας» και της «κινητικότητας».

• Να σου λένε ότι στόχος τους είναι στην οικογένειά σου να υπάρχει… ένας εργαζόμενος και τελικά να μην

Σκόπια: Θα εκτεθεί κέρινο ομοίωμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Εκτός από τον Αλέξανδρο, απέκτησαν τη σλαβική  υπηκοότητα οι: Αριστοτέλης, Φίλιππος Β’  και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός…

 

Οκτώβριος 7, 2013.

 

Σκόπια.

 

Κέρινο ομοίωμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα δημιουργηθεί και θα τοποθετηθεί  στο νέο αρχαιολογικό μουσείο των

Η τελευταία στιγμή της Δημοκρατίας: Ένα άρθρο που πρέπει να διαβαστεί σε βάθος από όλους τους Έλληνες

Του Σταύρου Καλεντερίδη

Τον 2ο αιώνα π.Χ. η Ρωμαϊκή Republic αρχίζει και αναδεικνύεται ως η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου. Το 165 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατανικούν και καθυποτάσσουν τους Έλληνες της Μακεδονίας. Ύστερα από την νίκη της αυτή η Ρωμαϊκή Γερουσία στράφηκε εναντίον των λοιπών Ελλήνων που αρνήθηκαν να την υποστηρίξουν στον πόλεμο για την κατάληψη της Μακεδονίας, και συγκεκριμένα, εναντίον της Ρόδου.

Ως αντίποινα, και αποδεικνύοντας περίτρανα πως η οικονομική της μαχητικότητα ήταν εξίσου δεινή με την πολεμική, η Ρώμη δημιουργεί ένα πανίσχυρο λιμάνι στη Δήλο, απαλλαγμένο από φορολογία, το οποίο και δίνει στην Αθήνα να το αξιοποιήσει. Σε διάστημα λίγων μηνών, η Ρόδος παύει να είναι το εμπορικό κέντρο της Μεσογείου και καταστρέφεται οικονομικά. Παράλληλα, οι Αθηναίοι αποκτούν μεγάλο πλούτο με απότομο και άπληστο τρόπο.

Έχοντας την πλήρη υποστήριξη της Ρώμης, το Αθηναϊκό νόμισμα αναδεικνύεται ως κοινό μέσο συναλλαγής για όλο τον Ελληνικό κόσμο. Η ραγδαία ανάπτυξη του εμπορίου ωφελεί κυρίως τη Ρώμη, ως Υπερδύναμη του τότε κόσμου (όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα με τις Η.Π.Α.), και τα λιμάνια των Αθηνών και της Δήλου γεμίζουν με Ιταλικά και Ρωμαϊκά εμπορικά πλοία. Η ανερχόμενη οικονομική ελίτ των Αθηνών, αρχίζει για πρώτη φορά να ονειρεύεται. Αυτή τη φορά όμως τα όνειρα δεν ήταν για πολιτισμό ή Δημοκρατία, αλλά για την μόνη εναπομείνασα επιλογή: το κυνήγι του κέρδους και του αδίστακτου πλουτισμού.

Η άνοδος της ελίτ αυτής προφανώς δεν ξάφνιαζε κανέναν την εποχή που η Δημοκρατία ήταν ανύπαρκτη και η Republic κυριαρχούσε. Ωστόσο, για τη γενέτειρα και τον λίκνο της Δημοκρατίας, η εμφάνιση του πολιτεύματος της Republic αποτελούσε ξεκάθαρη ύβρη και ο πληθυσμός των Αθηνών διψούσε για Ελευθερία και Δημοκρατία. Η απόλυτη προσβολή όμως πραγματοποιήθηκε από την Ρωμαϊκή Γερουσία, η οποία επέτρεψε τη λειτουργία κάποιων ελάχιστων Δημοκρατικών θεσμών στην Αθήνα, για να την καταστήσει ένα τουριστικό θεματικό πάρκο στο οποίο οι νέοι Ρωμαίοι θα μπορούσαν να ταξιδέψουν και να βιώσουν την Ελληνική ιστορία! Οι θεσμοί που είχαν επιβιώσει ήταν οι πλέον

Τέχνη και θεραπεία

 Γράφει ο Θανάσης Δρίτσας, Καρδιολόγος

Η δημιουργικότητα στον άνθρωπο σχετίζεται με την υγεία και όταν ο άνθρωπος σταματήσει να είναι δημιουργικός τότε έχει πιθανότητες να χάσει και την υγεία του. Αυτή είναι η βασική αρχή των θεραπειών μέσω μουσικής αλλά και της θεραπείας μέσω τέχνης γενικότερα, δηλαδή να καταφέρει ο άνθρωπος να επαναφέρει στη ζωή του την πρωτογενή ‘δημιουργική παιδικότητα’ και το στοιχείο του παιχνιδιού έτσι ώστε να βρεί πάλι το αρχέγονο ‘μουσικό παιδί’ το οποίο είναι βαθιά κρυμμένο σε όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα απο τη μουσική τους παιδεία. Και βέβαια η ζωή η ίδια, με τις πολλές απρόσμενες αλλαγές της, μοιάζει με ένα κομμάτι μουσικής jazz. ‘Οπως και στη μουσική

Αφροδισιακές τροφές γνωστές από την αρχαιότητα

Οι ιστορικοί μας πληροφορούν ότι οι αρχαίοι Έλληνες, δεν ήταν αδιάφοροι στις υποσχέσεις που προέρχονταν από διάφορες πηγές για καλύτερη ερωτική ζωή και ευεξία. «Ο όρος αφροδισιακό αφορά οτιδήποτε φαγητό ή φάρμακο που μπορεί να διεγείρει ή να εντατικοποιήσει το σεξουαλικό ένστικτο. Προέρχεται από την Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα, της αγάπης και της ομορφιάς».

Περιγράφονται πολλά φαγητά και ποτά στην αρχαία Ελλάδα που θεωρούνταν αφροδισιακά. Π.χ. η προσθήκη σκόρδου και τυριού στο κρασί που έπιναν.