19 Μαΐου: Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων

Η Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Βουλής και τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου.

 

Την ημερομηνία αυτή του 1919 και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και άρχισε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντιακού Ελληνισμού, στο πλαίσιο του Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων.  200.000 – 350.000 είναι οι Ελληνoπόντιοι, που εξολοθρεύτηκαν από τους Νεότουρκους κατά την περίοδο 1916-1923.

Ο επικίνδυνος φιλοτουρκισμός των ελληνικών κυβερνήσεων και των ΜΜΕ

Η γενοκτονία, ο Νταβούτογλου, και ο ρόλος της δημοκρατίας και των βουλευτών στο αντιρατσιστικό

Του Σάββα Καλεντερίδη

Σε λίγες μέρες οι άνθρωποι και ο κόσμος της «δημοκρατίας» γιορτάζει τα τρία χρόνια από την έκδοσή της, εγχείρημα το οποίο έγινε κόντρα στο κύμα, σε μια περίοδο που μαζί με την οικονομία και τα εκδοτικά συγκροτήματα, γκρεμίζονταν στην Ελλάδα οι δημοκρατικές, πολιτικές και ηθικές αξίες.

Την άποψη και τον χαιρετισμό μας για το εκδοτικό αυτό θαύμα, θα έχουν την ευκαιρία να την διαβάσουν οι αναγνώστες μας σε σχετικό άρθρο στο επετειακό φύλλο της εφημερίδας μας που θα κυκλοφορήσει την Κυριακή, 1η Δεκεμβρίου.

Στο σημερινό μας άρθρο θα αναφερθούμε στον λυτρωτικό ρόλο που μπορεί να έχει ο τύπος και τα ΜΜΕ σε φαινόμενα σήψης, διαφθοράς και παρακμής, όταν φυσικά αυτά λειτουργούν με βάση την απαράβατη αρχή, που είναι η έγκαιρη, έγκυρη και υπεύθυνη ενημέρωση του πολίτη και ο έλεγχος της εξουσίας.

Στο άρθρο μας της προηγούμενης Παρασκευής με τίτλο «Όποιος βουλευτής ψηφίσει αυτό το τερατούργημα, είναι προδότης του ελληνικού λαού» αναφερθήκαμε στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (το οποίο ήδη βρίσκεται στο στάδιο της παρουσίασης και συζήτησης στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή) αναδεικνύοντας πανελληνίως και διεθνώς τον αποκλεισμό της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και των Αρμενίων από τις προβλέψεις του εν λόγω νομοσχεδίου. Με άλλα λόγια, όπως αναφέραμε στο άρθρο μας, σε περίπτωση που περνούσε το νομοσχέδιο με τη συγκεκριμένη αιτιολογική έκθεση, θα είχαμε ακύρωση των τριών νόμων με βάση τους οποίους αναγνωρίστηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων οι προαναφερθείσες γενοκτονίες. Δηλαδή, θα είχαμε στην ουσία επιτέλεση της γενοκτονίας για δεύτερη φορά. Η πρώτη, εκείνη που έγινε με το γιαταγάνι του Τούρκου, η δεύτερη θα γινόταν με την ψήφο των Ελλήνων βουλευτών.

Ποια ήταν τα τρία ελληνικά λάθη της Μικρασιατικής καταστροφής

Γράφει ο Βλάση Αγτζίδη,

Με τον τίτλο «Smyrna ablaze Stories of massacre» (Η φλεγόμενη Σμύρνη. Ιστορίες από τη σφαγή) η εφημερίδα «Sydney Morning Herald» δημοσίευσε στις 18 Σεπτεμβρίου (ή 2 Οκτωβρίου με το νέο ημερολόγιο) ένα αποκαλυπτικό άρθρο, λίγες μέρες μετά την είσοδο του τουρκικού στρατού στην πόλη, την πυρπόλησή της και τη σφαγή μεγάλου μέρους του χριστιανικού της πληθυσμού (ελληνικού και αρμενικού), καθώς και των προσφύγων που είχαν συρρεύσει από το εσωτερικό για να αποφύγουν τις διώξεις. Εγραφε λοιπόν ο δημοσιογράφος: «Οι φλόγες, την περασμένη νύχτα, ήταν ολοκληρωτικά εκτός ελέγχου και πλησίαζαν το βρετανικό προξενείο. Υπάρχουν 300.000 πρόσφυγες μέσα στην πόλη. Ολα τα συμμαχικά πλοία γέμισαν. Μια αναφορά από την Αθήνα λέει ότι η καταστροφή στη Σμύρνη εκτιμάται από 14 έως 17 εκατομμύρια λίρες. Δεκατέσσερεις Αμερικανοί αγνοούνται. Αναφέρεται ότι οι μαθήτριες του Αμερικανικού Κολεγίου Θηλέων απήχθησαν από τους Τούρκους. Η Σμύρνη αφανίστηκε εκτός από την άθλια τουρκική συνοικία. Οι τράπεζες, οι εμπορικές και κατοικημένες περιοχές κατά μήκος της παραλίας και τα τετράγωνα που κατοικούσαν ξένοι, μετατράπηκαν σε στάχτη. Η φωτιά κάλυψε μια περιοχή δύο τετραγωνικών μιλίων.

Καταθέσεις

Ο σερ Χάρι Λαμπ, ο Βρετανός γενικός πρόξενος, δήλωσε ότι όλα τα ξένα προξενεία κάηκαν εκτός από το βελγικό, το

«Η γιαγιά που πήδησε στο Ζάλογγο»

αἰέν ἀριστεύειν

Λαμπρινή Θωμά

Μεγάλωσα ακούγοντας πως, η προγιαγιά της προγιαγιάς της Κούκαινας, ήταν από κείνες που πήδησαν στο Ζάλογγο. Έπεσε τελευταία- προτελευταία, μας έλεγε η γιαγιά η Βέργω, έπεσε πάνω στα πτώματα, έσπασε το πόδι, χτύπησε, μα έζησε, είχαμε προίκα και την παντρέψαμε κι ας ήταν σακάτισσα, κι από κει κρατάμε όλοι.

Χρόνια κοροϊδευαμε τη μαμα- άσε ρε μάνα που τη γλίτωσε, μας την πήδησαν οι τούρκοι, τουρκόσποροι είμαστε όλοι.
Θύμωνε η μάνα με τα αυθάδικα – κοκκίνιζε, φούσκωνε από θυμό, αχ βρωμόπαιδα, τίποτα δε σέβεστε, τίποτα…

Η γιαγιά η Βέργω, Βιργινία, ήταν γυναίκα της Πίνδου, η γιαγιάκα μου.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 397 επιπλέον λέξεις

19η ΜΑΪΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθόμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη. (Λεωνίδας Ιασωνίδης)

Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλλω την πατρίδα μ’, τον Πόντον (Κώστας Π. Μαυρόπουλος)

Γενοκτονία των Ποντίων

Η γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τρεις γενοκτονίες συντελέστηκαν τον 20ο αιώνα, των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και των Εβραίων. Εξ’ αυτών οι δύο αναγνωρίστηκαν παγκοσμίως, άμεσα των Εβραίων και έμμεσα των Αρμενίων.

Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», και έχοντας ως συμβουλάτορες Γερμανούς αξιωματικούς, οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν τις δύο πρώτες γενοκτονίες. Το 1915 την γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, εκτόπισαν τον πληθυσμό από τις παραλιακές περιοχές, στα μεσόγεια της χώρας. Μέσα στο καταχείμωνο, σε εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες, έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες. Εκτός από τους θανάτους που προέκυψαν από τις ταλαιπωρίες υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις φρικιαστικών θανάτων από άτακτους τσέτες υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων. Σε πολλές δε περιπτώσεις και με την βοήθεια τους. Και βέβαια δεν εξέλειπαν οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά ακόμη και ανήλικων αγοριών. Επίσης πολλοί Έλληνες πέθαναν στα τάγματα εργασίας καταπονημένοι από τις εξαντλητικές εργασίες. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί

ΑΟΖ και Γενοκτονία των Ποντίων

Γράφει ο Ν.Λυγερός

Στους Τάσσο Τ. και Χρήστο Ι.

Για όσους πιστεύουν ότι το Αιγαίο πρέπει να χωριστεί στα δύο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, διότι αλλιώς θα ήταν άδικο για την Τουρκία, θα θέλαμε να τους δώσουμε ένα ποντιακό μάθημα μέσω της γενοκτονίας. Αν η Τουρκία είναι τώρα σε θέση να διεκδικήσει οποιαδήποτε ΑΟΖ είναι απλώς και μόνο για ένα λόγο. Διέπραξε μία γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρο- Χαλδαίων, των Εβραίων και των Ποντίων.

 Δίχως αυτή τη γενοκτονία η Τουρκία δεν θα είχε πρόσβαση στην ακτή που

Γαλλική ΦΑΠΑ στη Τουρκία..Δεν έπιασαν τόπο οι ψευτοτσαμπουκάδες των Τούρκων..Εγκρίθηκε το νομοσχέδιο για τη Γενοκτονία των Αρμενίων

Η γαλλική Γερουσία ενέκρινε το νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Καταδίκη της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων -Με αφορμή τη γενοκτονία των Αρμενίων

Την ομόφωνη καταδίκη της Τουρκίας για παραβίαση του δικαιώματος έκφρασης του καθηγητή ιστορίας και εκδότη Αλτούνγκ Τανέρ Ακμάν, αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σαρκοζί: Αναγνωρίστε τη γενοκτονία των Αρμενίων

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί διευκρίνισε σήμερα, πως επιθυμεί να αναγνωρίσει η Τουρκία, μέσα σ’ ένα «αρκετά σύντομο» χρονικό διάστημα, πριν από το τέλος της θητείας του το Μάιο του 2012, την αρμενική «γενοκτονία» του 1915.

«Δεν είναι δουλειά της Γαλλίας να θέσει τελεσίγραφο σε οποιονδήποτε, δεν μπορείς να λειτουργείς έτσι

Πόντος: δεν ξεχνώ

Η εξόντωση των Ποντίων και όλων των άλλων λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι δεν ήταν Τούρκοι, άρχισε από την εποχή του Β’ Γερμανικού Ράιχ, όταν ο Κάιζερ Β’, έθεσε υπό την προστασία του την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το 1908, οι Νεότουρκοι, φορέας του παντουρκισμού, με Γερμανούς συμβούλους αναλαμβάνουν την εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων. Μόνον όσοι αλλαξοπιστούν και προσαρμόζονται στην νέα τάξη πραγμάτων, μόνον αυτοί έχουν το δικαίωμα ζωής. Έτσι οι αγροτικοί πληθυσμοί υποφέρουν από αβάστακτες φορολογίες και γίνονται Μουσουλμάνοι για να σώσουν τη ζωή τους.

Το 1914 ο πληθυσμός (Άνω και Κάτω Αμισσού, 37 χωριά) υπολογίζεται σε 20.000 Έλληνες περίπου. Σε εκείνα τα χωριά, στον πόλεμο του 1914-1918, θα δημιουργηθεί και θα δράσει ένα αντάρτικο, καταπληκτικό, αν λογαριάσει κάποιος τις δυσκολίες του.

Το εγκληματικό όργιο της νεοτουρκικής συμμορίας, ιδιαίτερα ο Εμβέρ είχε ασχοληθεί με την εξόντωση των Ελλήνων , του πρώτου «διωγμού» με τον «λευκό θάνατο»( στις εξοντωτικές πορείες του εσωτερικού ) των Ελλήνων , ιδιαίτερα του Πόντου κατά την διάρκεια του Πρώτου Πολέμου (1914-1918). Χιλιάδες Ελλήνων εξοντώθηκαν με τον λευκό θάνατο (πορείες και τάγματα εργασίας). Έγραψαν πολλοί πόντιοι ιστορικοί, όπως οι Π. Τριανταφυλλίδης, Δ.Αποστολίδης-Ιωακείμ Σάλτσης.

‘Ολοι όσοι έγραψαν για τις εξοντώσεις των Ελλήνων , την έμπνευση την αποδίδουν στους Γερμανούς οργανωτές του τουρκικού στρατού. Ιδιαίτερα στους Φον Ντερ Γκολτς και Λίμαν Φον Σάντερς. Οι Γερμανοί κατέστρωσαν ένα δεκαετές πρόγραμμα εξοντώσεως. Η εφαρμογή, σε κάθε ευκαιρία, σταδιακά.

Το χρονικό εξοντώσεως των Ποντίων είναι ατελείωτο: Στην Μπάφρα, από 6270 γυναικόπαιδα και γέροντες σώθηκαν 2000 περίπου, οι πλείστοι των οποίων υπέκυψαν από εξανθηματικό τύφο. Μαζί τους 150 παιδιά του ορφανοτροφείου, στην πορεία του θανάτου προς την Μαλάτεια άντεξαν από τα 150 παιδιά τα 20.

Τον Ιούλιο του 1921 στις περιφέρειες Τραπεζούντας, Σουρμένων, Ριζούντος, εκτόπισαν όλο τον ανδρικό πληθυσμό από 15-60 ετών .Στην πορεία κατέσφαξαν τους περισσότερους, οι δε υπόλοιποι πέθαναν από τις κακουχίες και τους βασανισμούς.

Στην Κερασούντα από 14.000 σώθηκαν μόνο 4.000 γυναικόπαιδα. Στην Οινόη ο Οσμάν διέπραξε όσα και στην Κερασούντα. Στην Σαμψούντα ξεκληρίστηκαν όλοι οι Έλληνες με τις λευκές πορείες θανάτου. Ενδεικτικά αναφέραμε τα παραπάνω παραδείγματα.