Πόσο γρήγορα περιστρέφεται η γη. Ο ήλιος κρύφτηκε πίσω απ’το βουνό μέσα σε δέκα λεπτά, αφήνοντας ένα ντροπαλό ροζ να παρηγορήσει το γαλάζιο τ’ουρανού. Και γω κάθομαι εδώ πάνω στο χορτάρι και σε κρατώ συντροφιά στη μοναξιά σου. Που γυρνάς ανάλαφρος σαν τα χελιδόνια που παίζουν ανέμελα πάνω μου;
Πικραμένη είμαι τον τελευταίο καιρό. Η μοναξιά μ’έφαγε μαζί μ’όλα που γίνονται τριγύρω. Όπου κοιτώ, βλέπω βρωμιά, ψέμα, αρπαχτές. Που πήγε η καλοσύνη που έβλεπα παλαιότερα; Σπανίζει πια. Συνέχεια →