Ελλάδα: Εμείς γεννήσαμε την Δημοκρατία, εμείς ασελγούμε πάνω της

Έχουμε άραγε σήμερα Δημοκρατία η οποία θα μπορούσε να αγγίξει έστω και λίγο τις χρυσές εποχές της Ελλάδας, για τις οποίες μπορούμε να νιώθουμε ακόμα περήφανοι σήμερα μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα που έχουμε; Η δική μου γνώμη είναι πως σαν Έλληνες έχουμε δημιουργήσει( έμμεσα φυσικά) ένα τερατούργημα που θυμίζει Δημοκρατία μόνο λόγω ονόματος, ενώ το χιλιοειπωμένο » Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» έχει καταρριφθεί εδώ και χρόνια. Για εμένα αυτό το »τέρατούργημα» στηρίζετε σε 3 άξονες τους οποίους θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω και συγχωρήστε με αν κάνω κάποια λάθη, άλλωστε οι μόνοι που δεν κάνουνε λάθη είναι ο Παπανδρέου και ο Πάπας (για τον 1ο είμαι σίγουρος για τον 2ο πάλι παίζεται).

Οικογενειοκρατία:

Από τότε όμως δημιουργήθηκε ένα είδος κοινοβουλευτικής βασιλείας, με πιο τρανά παραδείγματα τους

Οι κλόουν της ελληνικής δυστυχίας

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες  περάσαμε τα πλέον ευχάριστα χρόνια της νεότερης  ελληνικής ιστορίας. Η ευδαιμονία,  που στηρίχθηκε στα δανεικά και  στην ελάχιστη προσπάθεια,  μας οδήγησε στην πλαδαρότητα,  στην πνευματική χαλάρωση,  στην ηθική και οικονομική κρίση με αποτέλεσμα να γίνουμε  εύκολα θύματα του κάθε επιτήδειου. Πιστέψαμε ότι η ζωή μας θα είναι ανέμελη, ξεκούραστη και επιτυχημένη και κάθε επόμενη μέρα καλύτερη από την προηγούμενη. Λειτουργήσαμε αναζητώντας  τη διασκέδαση,  την τέρψη της ψυχής,  την εφήμερη ικανοποίηση των αισθήσεων, τη μασημένη και εύκολη τροφή