Μέτρα για τα προβλήματα των αγροτών αποφάσισαν οι πολιτικοί αρχηγοί, κατά την σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου και όπως δήλωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης μπορούν να οδηγήσουν στην επίλυση των προβλημάτων των αγροτών. Τα μέτρα περιλαμβάνουν καθιέρωση νυχτερινού τιμολογίου της ΔΕΗ για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις από τον Ιούλιο, αύξηση κατά 30 εκατ. ευρώ -στα περυσινά επίπεδα- της επιστροφής φόρου πετρελαίου που θα καταβληθεί σε δύο δόσεις, καθώς και επιστροφή 300 εκατ. ευρώ από το ΦΠΑ «σε αληθινούς αγρότες».
Η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης διαβεβαίωσε επίσης ότι «κανένας αγρότης δεν χάνει τη γη του» και εμφανίστηκε αποφασισμένη να διευθετηθεί το θέμα των υποθηκών αγροτικής γης στη νέα Αγροτική Τράπεζα.
«Έχουμε μελετήσει όλα τα επί μέρους αιτήματα των αγροτών, και τα δώδεκα. Έχουμε επεξεργαστεί λύσεις και προτάσεις. Τις θέσαμε υπόψιν του Πρωθυπουργού και των αρχηγών απόψε και έχουμε την έγκριση Συνέχεια →
Όταν δείτε το Django Unchained, τη νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (την οποία, παρεμπιπτόντως, συνιστώ ανεπιφύλακτα), ίσως να μη διακρίνετε τη σχέση της με την κρίση μας. Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχει η δραματική ιστορία ενός σκλάβου στον αμερικανικό Νότο με την τραγωδία του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου; Κι όμως, έχει. Όταν δείτε το Django Unchained, τη νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (την οποία, παρεμπιπτόντως, συνιστώ ανεπιφύλακτα), ίσως να μη διακρίνετε τη σχέση της με την κρίση μας. Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχει η δραματική ιστορία ενός σκλάβου στον αμερικανικό Νότο με την τραγωδία του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου; Κι όμως, έχει. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο Νότος ήταν πιο πλούσιος από τον Βορρά, που δεν είχε ακόμη εκβιομηχανιστεί.
Ο λόγος συνοψίζεται σε δύο λέξεις: βαμβάκι και σκλάβοι. Στη βάση του πλούτου των Νοτίων, επιχειρηματίες από τη Βόρεια Αγγλία, η οποία τότε ήταν πολύ πλουσιότερη από τον αγγλικό Νότο (καθώς η βιομηχανική επανάσταση έλαβε χώρα στα Midlands και βορειότερα), αποφάσισαν να επενδύσουν τα συσσωρευόμενα κέρδη τους δανείζοντας τις τράπεζες του αμερικανικού Νότου. Ως εχέγγυα γι’ αυτά τα δάνεια έπαιρναν τα λεγόμενα cotton-credits, βαμβακο-ομόλογα επί το ελληνικότερον.
Για να το πω απλά, οι τράπεζες των νότιων πολιτειών της Αμερικής δάνειζαν τους βαμβακοπαραγωγούς, κρατώντας ως εχέγγυο ομόλογα που τους έδιναν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στη μελλοντική παραγωγή βαμβακιού, και τα οποία προωθούσαν στους Άγγλους επενδυτές ως εχέγγυα για τα χρήματα που δανείζονταν, σε αγγλικές λίρες, που κατόπιν δάνειζαν στους ντόπιους βαμβακοπαραγωγούς, σε δολάρια. Εκείνοι χρησιμοποίησαν αυτά τα δανεικά για να αγοράζουν εισαγόμενα από την Ευρώπη, και ιδίως από τη Βρετανία, καταναλωτικά αγαθά. Λέγεται ότι τα μαγαζιά του αμερικανικού Νότου ήταν γεμάτα με πορσελάνες και υφάσματα από Συνέχεια →
mySatellite 