Χαμένη γενιά είσαι και φαίνεσαι, ρε!

γράφει ο Γελωτοποιός

Είναι ωραία η κατάθλιψη!

Δε μιλάμε για την παθολογική κατάθλιψη του διπολικού, αλλά για εκείνη την βαριά και απροσδιόριστη θλίψη που σε καταπλακώνει μερικές φορές και δε σε αφήνει να αναπνεύσεις ή να σκεφτείς.

Είναι ωραία, γιατί σχεδόν πάντα, μετά την κατάθλιψη έρχεται η μανία.

Και στη μανία, ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να λες, όποιος και να είσαι, αισθάνεσαι ωραία.

Οι ψυχολόγοι θεωρούν πιο υγιές ένα άτομο με μικρότερες αποκλίσεις ανάμεσα στις δύο θέσεις (θλίψη-χαρά).

Προτιμούν το εκκρεμές του θυμικού να βρίσκεται όσο γίνεται πιο κοντά στη θέση αδράνειας, γιατί ξέρουν ότι όσο παρεκκλίνει προς τη μία μεριά άλλο τόσο θα πάει και προς την άλλη, για να επέλθει η ισορροπία.

Και μπορεί να μην έχουν άδικο, αφού όταν το εκκρεμές ανεβαίνει πολύ ψηλά στην κλίμακα της θλίψης

Ελλάδα: Εμείς γεννήσαμε την Δημοκρατία, εμείς ασελγούμε πάνω της

Έχουμε άραγε σήμερα Δημοκρατία η οποία θα μπορούσε να αγγίξει έστω και λίγο τις χρυσές εποχές της Ελλάδας, για τις οποίες μπορούμε να νιώθουμε ακόμα περήφανοι σήμερα μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα που έχουμε; Η δική μου γνώμη είναι πως σαν Έλληνες έχουμε δημιουργήσει( έμμεσα φυσικά) ένα τερατούργημα που θυμίζει Δημοκρατία μόνο λόγω ονόματος, ενώ το χιλιοειπωμένο » Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» έχει καταρριφθεί εδώ και χρόνια. Για εμένα αυτό το »τέρατούργημα» στηρίζετε σε 3 άξονες τους οποίους θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω και συγχωρήστε με αν κάνω κάποια λάθη, άλλωστε οι μόνοι που δεν κάνουνε λάθη είναι ο Παπανδρέου και ο Πάπας (για τον 1ο είμαι σίγουρος για τον 2ο πάλι παίζεται).

Οικογενειοκρατία:

Από τότε όμως δημιουργήθηκε ένα είδος κοινοβουλευτικής βασιλείας, με πιο τρανά παραδείγματα τους