Συνεργασία Εθνικοσοσιαλιστών και Κομμουνιστών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Οι «Διασκέψεις» GESTAPO – NKVD

Όταν τα δύο καθεστώτα, εθνικοσοσιαλισμός – κομμουνισμός συνεργάζονται αρμονικά, τότε παράγονται αβίαστα, σίγουρα, “ευεργετικά” αποτελέσματα για την ανθρωπότητα: ήτοι γενοκτονία πληθυσμών, και δη αμάχων, παιδιών, ηλικιωμένων, γυναικών, διανοουμένων. Αυτά τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρατίθενται για την Πολωνία, είναι λίαν ενδεικτικά για τον τρόπο που τα δύο καθεστώτα αντιλαμβάνονται την αξία του ανθρώπου, την αξία της ζωής, την έννοια της ελευθερίας, την ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών.

Γράφει

ο Μιχάλης Γρηγορόπουλος

   Τα δύο ολοκληρωτικά κράτη-θανάσιμοι αντίπαλοι του Β’ Π.Π., η Ναζιστική Γερμα­νία και η Σοβιετική Ένωση, αρχικά ήταν σύμμαχοι και υπήρξαν οι βασικοί αίτιοι της έναρξης της παγκόσμιας σύρραξης. Οι δύο φοβερές μυστικές αστυνομίες τους, η Γκεστάπο και η NKVD αντίστοιχα, συνεργάστηκαν στενά στην εξόντωση των κοινών τους αντιπάλων.

Η συνεργασία μεταξύ Gestapo και NKVD είχε ως αποτέλεσμα την διοργάνωση μιας σειράς διασκέψεων των δύο υπηρεσιών, μεταξύ του τέλους του 1939 και των αρχών του…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.987 επιπλέον λέξεις

Mα, τι κρετίνος! του Νίκου Μαραντζίδη

photo: Menelaos Myrillas@fosphotos.com

Είμαι από εκείνους που έχουν συστηματικά υποστηρίξει την ισχύ της θεωρίας των δύο άκρων. Η βασική επιχειρηματολογία μου συνίσταται στο γεγονός, πως αν και τα άκρα δεν μοιάζουν μεταξύ τους, εντούτοις, έχουν την ίδια εχθρική στάση απέναντι στη φιλελεύθερη δημοκρατία. Αντιπαθούν την κουλτούρα, τους θεσμούς και τους ανθρώπους της. Απεχθάνονται κυρίως το φιλελεύθερο και πλουραλιστικό οικοδόμημα της ατομικής ελευθερίας και το κοινοβουλευτικό πλαίσιο της διαμεσολάβησης (το κοινοβούλιο είναι απάτη, όπως έλεγε ο Λένιν). Επιπλέον, η βία αποτελεί για αυτούς σταθερό και διαχρονικό σημείο αναφοράς. Πιστεύουν, δηλαδή, πως αυτή αποτελεί τη «μαμή της Ιστορίας».

Ακόμη και εγώ, πάντως, εντυπωσιάστηκα όταν άκουσα από την εκπομπή της Τζίνας Μοσχολιού στον Αθήνα 9.84, τον θεωρητικό της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς, Σλαβόι Ζίζεκ, να δηλώνει «πως εάν οι άνθρωποι δεν στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε σύμφωνα με το όραμά μου για το δημοκρατικό μέλλον, όλοι αυτοί θα πάρουν από εμένα ένα εισιτήριο πρώτης θέσης χωρίς επιστροφή για τα γκουλάγκ». Έκανε χιούμορ; Τα εκατομμύρια θυμάτων του σταλινικού ολοκληρωτισμού μας απαγορεύουν να το εισπράξουμε ως αστείο, όπως δεν θα εισπράτταμε ποτέ ως αστεία την υπόσχεση κάποιου φασίστα να μας στείλει κατευθείαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, εάν δεν υποστηρίζαμε τη Χρυσή Αυγή.

Ο Ζίζεκ δεν είναι κάποιος τυχαίος της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι αυτός που έχει αποκληθεί, λίγο-πολύ, σπουδαίος φιλόσοφος και σημαντικό θεωρητικό όπλο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας που ήταν ακριβώς δίπλα στον Ζίζεκ, όταν ανέπτυσσε τα μελλοντικά σχέδια του για τους αντιφρονούντες, όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά χασκογέλασε στο άκουσμα της ιδέας. Ομολογώ πως αδυνατώ να καταλάβω αν ήταν από κυνισμό ή από επιδοκιμασία. Τι σημασία έχει, όμως;

Αν και στην αρχή απλώς αναφώνησα «τι κρετίνος, θεέ μου, αυτός ο Ζίζεκ», στη συνέχεια συνειδητοποιώντας το μέγεθος του κυνισμού και της ψυχοπαθολογικής βιαιότητας που πηγάζει από