Είναι γνωστό πως εδώ και δεκαετίες, κόμματα και κυβερνήσεις, χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ, ως μέσα, για να προπαγανδίσουν τις πολιτικές, τα έργα τους, τα προγράμματα τους, τους στόχους τους κτλ.
Είναι επίσης γνωστό, πως κόμματα και κυβερνήσεις, διατηρούν πελατειακές σχέσεις με media groups, είτε με τη μορφή χορήγησης κρατικών διαφημίσεων που ως αντάλλαγμα έχουν την παρουσίαση και τη δημιουργία καλού προφίλ στο κόμμα ή στη κυβέρνηση, είτε με τη μορφή άλλου είδους εξυπηρετήσεων πχ χορήγηση δάνειων απο τράπεζες χωρίς εγγυήσεις και πάει λέγοντας.
«Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια. Ανεξάρτητος τύπος; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σ’ αυτή την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, που να αποκαλείται ανεξάρτητος τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε, γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί.
Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφουμε.
Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ Συνέχεια →
Όσοι μας τιμούν διαβάζοντας τις αναρτήσεις μας, θα πρόσεξαν ότι αναφερθήκαμε στην είδηση της αυτοκτονίας του 77χρονου αδελφού μας , λίγα λεπτά αφ΄οτου ανακοινώθηκε απο τα ΜΜΕ.
Εκείνες τις στιγμές , δεν γνωρίζαμε φυσικά τίποτα απολύτως παρά μόνο ότι κάποιος συνάνθρωπός μας επέλεξε έναν τόπο κοντά στη Βουλή για να δώσει τέλος στη ζωή του.
Εξ αρχής τονισαμε ότι συνυπεύθυνοι για αυτήν την πράξη που οδήγησε τον συνάνθρωπό μας να χάσει τη ζωή και την ψυχή του είναι εκείνοι που με την πολιτική της υποτέλειας και της προδοσίας έχουν εξαναγκάσει και άλλους δυστυχώς συνανθρώπους μας να αυτοκτονήσουν.
Σε επόμενη ανάρτησή μας και χωρίς να έχουμε αρχικά υπ΄όψη μας παρά μικρό τμήμα του ιδιόχειρου σημειώματος που άφησε πίσω του ο εκλιπών συνάνθρωπός μας, το αξιολογήσαμε ως απάντηση στα όσα έλεγαν οι αιφνιδιασμένοι κυβερνητικοί περί μιας πράξης απελπισίας όπως τόσες άλλες.Όταν μετα είδαμε όλόκληρο το κείμενο του σημειώματος , συμπληρώσαμε με τις απαραίτητες διευκρινήσεις την ανάρτησή μας , επανεκτιμώντας με σαφή τρόπο τα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» της πολιτικής σημειολογίας αυτής της πράξης , διότι ως προς αυτήν καθ΄αυτή την πράξη της αυτοκτονίας είμαστε εξ αρχής σαφώς ενάντιοι.
Σήμερα και μετά απο αυτά που διαβάσαμε σχετικά με τις τελευταίες επιθυμίες του εκλιπόντος αλλά και με την πολιτική εκμετάλευση αυτής της αυτοκτονίας, θεωρούμε υποχρέωσή μας να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα με λακωνικό τρόπο όπως αρμόζει σε τέτοιες περιπτώσεις. Συνέχεια →
Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου. Ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση. Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια.
Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία.
Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν Συνέχεια →
Το ετοίμασε ο Καστανίδης. Αλλά δεν πρόλαβε (ή δεν θέλησε;) να το φέρει στη Βουλή. Το ‘φερε προχθές ο Παπαϊωάννου. Και η Ελλάδα -αν ψηφιστεί το (δήθεν) αντιρατσιστικό νομοσχέδιο- θα μπει στη χορεία των… πεφωτισμένων ευρωπαϊκών χωρών που διαθέτουν ένα γνησίως φασιστικό νόμο, ο οποίος ποινικοποιεί την άποψη και διώκει τη γνώμη… Ας θυμηθούμε, λοιπόν, το κατάπτυστο νομοσχέδιο.
Ενα «νομικό τερατούργημα» (Πάσχος Μανδραβέλης, στην «Καθημερινή») το οποίο «συρρικνώνει την ελευθερία του λόγου με πρόσχημα τον αντιρατσισμό» (Νάσος Συνέχεια →
Κάνοντας λόγος για «δυο μέτρα και δυο σταθμά» και τονίζοντας πως οι Γερμανοί εύκολα εκφέρουν γνώμη όταν πρόκειται για περικοπές που πρέπει να κάνουν άλλες χώρες της Ευρώπης, το γερμανικό περιοδικό Spiegel, υποστηρίζει ότι «θα ήταν κόλαση για τους Γερμανούς μια λιτότητα ελληνικού τύπου».