21 στιγμιότυπα του ΟΑΕΔ

(Στο λεωφορείο)

1) Παρακαλώ την κυρία που κάνει τις αναγγελίες στο λεωφορείο να σταματήσει να σολοικίζει. Όταν λέει: «Παρακαλούμε τους επιβάτες να επικυρώνουν τα εισιτήρια τους», είναι σαν να λέει, «παρακαλούμε τους επιβάτες να σκουπίζουν τις μύτες τους»! Όποιο και να είναι το πλήθος των υποκείμενων η μύτη παραμένει μία για κάθε άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει και για τα εισιτήρια: «Παρακαλούμε τους επιβάτες να επικυρώνουν το εισιτήριο τους». Ομιλείτε ελληνικά.

2) Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν δύο –τουλάχιστον- γραφεία τελετών με την επωνυμία: «Μπαμπούλας»! Ο μεγαλύτερος μπαμπούλας ήταν ανέκαθεν ο θάνατος. Και μια ερώτηση: Εκείνα τα αποτεφρωτήρια, που υποσχέθηκε ο δήμαρχος, είναι έτοιμα; Για να ξέρουμε αν μπορούμε να πεθάνουμε εμείς που δεν θέλουμε να ταφούμε -ή αν θα πρέπει να περιμένουμε.   Ζωή σε λόγου σας.

3) Ο άστεγος με τα μούσια είναι χίπστερ;

4) Οι απολυμένοι του Fokas απαιτούν να εργαστούν ξανά. Αλλά η Ιερά Μητρόπολη θέλει τα ενοίκια της. Ο Φωκάς δεν τα δίνει… Οι απολυμένοι μετρούν δέκα μέρες άνεργοι. Ο Fokas και ο Anthimos αγρόν ηγόραζαν… Μην απολύεις το δούλο σου, δέσποτα.

(Στον ΟΑΕΔ)

5) Ξένιος Δίας, αύρα, ανάπτυξη, δημοκρατία, οργανισμός απασχόλησης εργατικού δυναμικού… Όταν οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους, τίποτα δεν έχει σημασία πια.

6) Η παρακείμενη καφετέρια έβαλε τραπεζάκια και έξω από τον ΟΑΕΔ… Κάποιοι άνθρωποι δεν θα μείνουν άνεργοι

Τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με… κόλπο

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

Θυμάμαι, όταν έπιανε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία τα μέλη της «17Ν»,τους κατέτασσε σε… γενιές. Πρώτη, δεύτερη, τρίτη γενιά εκτελεστών, όπως ακριβώς γίνεται με τα «κλειστά», οικογενειακά επαγγέλματα. Οι παλαιότεροι αποκαλύπτουν και μεταδίδουν στους νεότερους τα μυστικά της τέχνης τους και αυτό λέγεται παράδοση. Και το οργανωμένο έγκλημα, λοιπόν, ακολουθεί γενεαλογικά τις παραδόσεις.

Το 1981 μια συγκεκριμένη οργάνωση ανθρώπων, λιμασμένων για χρήμα, εξουσία και εμφορούμενο από μένος, μνησίκακο και εκδικητικό, αναλαμβάνει την πολυπόθητη εξουσία. Το κέλυφος, κάτω από το οποίο αποκρύπτουν την ιδιοτελειά τους, ονομάζεται κόμμα.

Το δέλεαρ για να το ακολουθήσουν οι λεγόμενες «λαϊκές μάζες», είναι μια αερόπλαστη και κρανιοκενής συνθηματολογία. Παφλάζουσες ασημαντολογίες και κραυγαλέοι αφορισμοί γενικότατης φύσεως (και όσο πιο αόριστο και γενικό είναι το περιεχόμενο ενός  συνθήματος, μας διδάσκει η κοινωνική ψυχολογία, τόσο μεγαλύτερη εμβέλεια αποκτά)  καρυκευμένοι με τις συνήθεις κόρωνες περί εθνικής ανεξαρτησίας – «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» – και κοινωνικής δικαιοσύνης- «αλλαγή», «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία».

Ο λαός δε πάντοτε ευκολόπιστος και στο τέλος προδομένος, πείθεται. Την δεκαετία του ’80, λαφυραγωγεί το κράτος η πρώτη γενιά. Ταυτόχρονα εκλύει τις χειρότερες ροπές του νεοελληνικού χαρακτήρα,

Ήρθε η ώρα … Πρέπει να διαβαστεί !

Ήρθε η ώρα λοιπόν. Υπάρχουν 3 (!) θέσεις εργασίας στη Γερμανία που με περιμένουν.

Πέρασα το τελευταίο διάστημα Θεσσαλονίκη ετοιμάζοντας χαρτιά και οργανώνοντας την μετανάστευση.

Περίμενα από συγγενείς και φίλους στους οποίους είχα στείλει βιογραφικά και άλλα έγγραφα απαντήσεις. Η απάντηση ήρθε.

Αποφεύγω τη δημοσιοποίηση προσωπικών φωτογραφιών. Κάνω μια εξαίρεση. Για μένα. Για να θυμάμαι. Να τη βλέπω κάθε μέρα στο blog μου. Να θυμάμαι την οργή. Την οργή η οποία έχει δηλητηριάσει πλέον κάθε κύτταρό μου. Μια οργή η οποία ξεκίνησε από τη μέρα που διάβασα το 1ο μνημόνιο.

Μετά από τη δημιουργία του Getgreeceback, τη συμμετοχή στη Σπίθα, τη στήριξη των 300 Ελλήνων, το Δεν Πληρώνω, Αγανακτισμένους, Αγανακτισμένους Μοτοσικλετιστές, τη στήριξη του Δημήτρη Αντωνίου, την εκπομπή Επανάσταση στο Kontra, 110 μέρες στο Σύνταγμα ήρθε η ώρα.

Τμηματικά οι καμαριέρες των τραπεζών, οι γονυπετείς δωσίλογοι αφαιρούσαν κομμάτια από τη ζωή μου. Διασκέδαση, φίλοι, έξοδοι , ρουχισμό μέχρι και τροφή. Έφτασαν να μου στερήσουν πλέον το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο.

Παρακαλώ ο κ.Καταλληλότερος να απαντήσει στην γριά θεία μου

Έχω μια γριούλα θεία, ταπεινή αγωνίστρια της ζωής. Παίρνει 400 ευρώ σύνταξη και 150 ευρώ επικουρική. Ζει στην Αθήνα, πληρώνει φάρμακα, γιατρούς, ελάχιστα είδη διατροφής. Πληρώνει ρεύμα, χαράτσι της ήρθε 200 ευρώ για τη γκαρσονιέρα που μένει, εν πάση περιπτώσει, τα… κουτσοβγάζει που λένε και στο χωριό της. Περιμένει κάθε 20 του μήνα να πάρει τη συνταξούλα της μαζί με το επικουρικό που πλήρωσε για να το έχει στο τέλος της ζωής της.

Έρχονται λοιπόν τώρα οι κυβερνώντες και λένε ότι επειδή τα ταμεία των ταμείων είναι