Το παγκόσμιο μονοπώλιο στα media

 Το 90% όσων διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε ελέγχεται παγκοσμίως από  μόνον έξι εταιρείες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της συγκέντρωσης των ΜΜΕ στα χέρια ολίγων εταιρειών αρκεί να επισημάνουμε ότι το 1983 το αντίστοιχο 90% της ενημέρωσης, προσφερόταν από 50 διαφορετικές εταιρείες!

Το εξαιρετικό infographic εντόπισα στην ιστοσελίδα UPWORTHY, που παρουσιάζει με ένα απλό τρόπο το παγκόσμιο μονοπώλιο που έχει εγκαθιδρυθεί στα media ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Ένα μονοπώλιο που ελέγχει  από τις ειδήσεις, σε όλα τα μέσα, μέχρι τις ταινίες, τις τηλεοπτικές σειρές ακόμα και τα τραγούδια που ακούγονται και τα video clip που παίζονται σε όλους τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς των ΗΠΑ και όχι μόνον. Οι έξι γίγαντες των Media είναι:

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΗΓΗΣΗ: Να γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Μια απίθανη επιλογή αντικρουόμενων απόψεων κάθε Έλληνα που έχει τη δική του διαφορετική γνώμη (όντας σίγουρος ότι είναι η μόνη σωστή).

Είναι διασκεδαστικό το πώς σε πολιτικά άρθρα χρησιμοποιείται τόσο πολύ αυτή η φράση για να υποστηρίξει αντικρουόμενες απόψεις. Δεν είναι όμως μια φράση που χρησιμοποιούν μόνο οι υποτιθέμενοι ειδικοί και μόνο για τα υποτιθέμενα σοβαρά θέματα: Μας εκνευρίζει κάποιος οδηγός στο δρόμο; «Γι’ αυτό χρεοκοπήσαμε», φωνάζουμε. Αργεί ο ντελιβεράς να φέρει τις πίτσες; «Μην απορείτε μετά που φράσαμε εδώ που φτάσαμε, στη Γερμανία ποτέ δε θα συνέβαινε αυτό», μπορεί να πούμε.

Μάζεψα ένα σωρό διαφορετικές εξηγήσεις από το ίντερνετ και σας τις παρουσιάζω με τυχαία σειρά:

Η κατάρριψη του μύθου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας

Οι μελέτες τον Robert Putnam

Σύμφωνα με τά ευρήματα έρευνας του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Harvard Robert Putnam, όσο πιο έθνοτικά διαφοροποιημένη είναι μία κοινότητα, τόσο μικρότερη εμπιστοσύνη δείχνουν τά μέλη της τό ένα στό άλλο, από τους γείτονες τους μέχρι τους κρατικούς αξιωματούχους. Μάλιστα αυτή ή αρνητική επίπτωση της διαφορετικότητας συμφωνά μέ τόν Putnam «είναι χειρότερη από ότι φανταζόμασταν. Και δεν είναι μόνο ότι δεν εμπιστευόμαστε ανθρώπους πού δεν μας μοιάζουν. Στις έθνοτικά διαφοροποιημένες κοινότητες, δεν εμπιστευόμαστε [ακόμα και] ανθρώπους πού μας μοιάζουν».