Δημοσκόπηση και Κομματοκρατία

 Πριν λίγο καιρό  δημοσιεύτηκε μια δημοσκόπηση της εταιρίας VPRC η οποία διενεργήθηκε για λογαριασμό του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο κόκκινο» LEFT.gr (εδώ).
Η δημοσκόπηση αυτή φανερώνει πολλά και σημαντικά πράγματα για την πίστη των πολιτών σε ό,τι αφορά την πορεία της χώρας για το μέλλον και έχει αξία να μελετηθεί και από αυτή την πλευρά. Εκείνα όμως τα σημεία που μας λέει αυτή η δημοσκόπηση και πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα, καθόσον καμία άλλη δημοσκόπηση δεν τα εμφανίζει είναι τρία.

Α) ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Ενώ όλες οι εταιρίες δημοσκοπήσεων μετράνε τον κάθε πολιτικό χωριστά μόνο του σε κλίμακα από το 1 έως 100, (π.χ. Σαμαράς 40%+, 60%-) η συγκεκριμένη δημοσκόπηση τους βάζει όλους τους κομματικούς αρχηγούς μαζί στην κλίμακα από 1-100 και η μαθηματική αλήθεια φυσικά που βγαίνει είναι συγκλονιστική: 

Η ανώτατη απάτη του κατώτατου μισθού

σχόλιο MySatelite: Πέρα απο το άρθρο που αναπτύσσει κάτα κάποιον τρόπο βάσιμα επιχειρήματα, ποιός ήρθε ρε παιδιά; Μυρίσε εκλογές και ξεπρόβαλε; (άρθρα στο Athens Voice, συνέντευξη στον ΣΚΑΙ,  «μυστικό» γεύμα Άδωνι – Τζήμερου στην Καλαμάτα, κτλ…)

Γράφει ο Θάνος Τζήμερος

Είσαι επενδυτής. Μαθαίνεις ότι υπάρχει ένα κράτος, το Τζαμπαζιστάν, στο οποίο η εργασία είναι δωρεάν. Για έναν μυστήριο λόγο, όλοι εκεί εργάζονται χωρίς αμοιβή. “Πολύ ωραία νέα” σκέφτεσαι. Αλλά, σαν τα ανέκδοτα, αυτό ήταν το ευχάριστο, που το άκουσες πρώτο. Άκου τώρα και τα δυσάρεστα: το Τζαμπαζιστάν είναι ανάμεσα στα 3 πιο διεφθαρμένα κράτη του κόσμου. Δεν θα ξέρεις, όταν ξεκινήσεις την επένδυσή σου, πότε θα πάρεις άδεια. Αν θα σου χρειαστούν 5 μήνες ή 5 χρόνια. Δεν ξέρεις πόσα πρέπει να δώσεις σε λάδωμα των υπεύθυνων για να ξεκινήσεις και πόσα θα χρειάζεται να δίνεις κάθε χρόνο για να λειτουργείς. Δεν ξέρεις πόσο φόρο θα πληρώνεις, γιατί στο Τζαμπαζιστάν κάθε 10 μέρες αλλάζει ο νόμος και σου ζητάνε όσα τους λείπουν. Δεν ξέρεις αν θα μπορείς να διακινείς τα

O Σάββας Καλεντερίδης μιλησε για τα Ίμια, αλλά και για ένα διαλυμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα

Μια εκδήλωση αφιερωμένη στην «μεγάλη νύχτα» των Ιμίων, οργανώθηκε απο τον Δημοτικό Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου με προσκεκλημένους ομιλητές τους : Σάββα Καλεντερίδη Σχη ε.α Γεωπολιτικό Αναλυτή, Χριστόδουλο Γιαλουρίδη καθ. Παντείου Πανεπιστημίου, Παν. Μαυρόπουλο Υπτγο ε.α Στρατιωτικό Αναλυτή καθηγητή στη ΣΣΕ, Τάσο Κοντογιαννίδη Δημοσιογράφο στη Real News.

O Σάββας Καλεντερίδης περιγράφει τα όσα προηγήθηκαν της κρίσης , αλλά και τη διαχειρισή της αναφερόμενος στον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και Υπουργό Θεόδωρο Πάγακαλο.

«Στήσαμε σκηνικό κρίσης χωρίς να έχουμε αποφασίσει εάν θα τεντώσουμε το σκοινί σε περίπτωση που κλιμακωθεί η κρίση …..Εάν δεν πούμε την αλήθεια δεν πρόκειται ποτέ να διορθώσουμε το Ελληνικό κράτος, ένα πλήρως διαλυμένο κομματικοποιημένο και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος . Ένα πλήρως διαλυμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Είναι δυνατόν με διαλυμένο κράτος και διαλυμένο

KOINΩΝΙΑ: Οι έμποροι της ηθικής

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του Αριστείδη Χατζή

Αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Οι οικονομολόγοι έχουν μια κακή συνήθεια. Ενδιαφέρονται για τις προτιμήσεις των ανθρώπων όπως αυτές εκδηλώνονται μέσω των επιλογών τους. Δεν τους ενδιαφέρει το τι θέλεις ή νομίζεις ότι κάνεις, αλλά αυτό που πραγματικά κάνεις.

Ενδιαφέρονται δηλαδή για τις πράξεις σου. Ετσι, δεν τους απασχολεί και τόσο ότι δηλώνεις πως είσαι καλλιεργημένος, διαβάζεις βιβλία, βλέπεις θεατρικές παραστάσεις και αγαπημένα σου τηλεοπτικά προγράμματα είναι τα ντοκιμαντέρ για την αναπαραγωγή των πιγκουίνων. Δεν εμπιστεύονται τις δηλώσεις. Για να ανακαλύψουν τις προτιμήσεις σου θα αναζητήσουν τις πράξεις σου.

Ισως διαπιστώσουν τότε ότι διαβάζεις μόνο αθλητικές εφημερίδες ή νεο-άρλεκιν με «αποχρώσεις», στο θέατρο δεν πατάς το πόδι σου παρά μόνο για να φωτογραφιστείς με τον ηθοποιό της σαπουνόπερας που παρακολουθείς ανελλιπώς, όταν βέβαια δεν συμπίπτει με το εκάστοτε τουρκικό έπος. Δηλώνεις και θέλεις να είσαι κάτι άλλο από αυτό που είσαι πραγματικά και δεν σου αρέσει καθόλου να στο θυμίζουν.

Ο κοινωνιολόγος Ερβινγκ Γκόφμαν στο περίφημο έργο του «Η παρουσίαση του εαυτού στην καθημερινή ζωή» παρομοιάζει την καθημερινή συμπεριφορά μας με μια μικρή θεατρική παράσταση που έχει στόχο να

Mας είπαν ψέμματα για την «16η Νοεμβρίου». Ας τους κάνουμε να την θυμούνται για πάντα!

“Δεν γίνονται πράγματα, ρε πούστη μου, δεν γίνονται πράγματα…”

Αυτή η βγαλμένη από το ντεκολτέ της Βάνας Μπάρμπα ατάκα σούρχεται στο μυαλό όταν η Μαρία Σπυράκη μας ενημερώνει ότι ο φερόμενος ως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, συνομιλεί με τους Βενιζέλο και  Κουβέλη, την ώρα που ένα αδεσποτάκι σηκώνει το πόδι και κατουράει στο παγκάκι του Καμίνη.

Κανείς άλλος λαός δεν θα μπορούσε να επιλέξει με τόση σοφία τις καρικατούρες του πρωινού ειδώλου του στον καθρέφτη και να τους αναθέσει την συγκυβέρνηση της χώρας στην πιο κρίσιμη συγκυρία από την εποχή που οι Ιταλοί βύθιζαν άνανδρα την «Έλλη».

Μόνο ο αστείος εθελοντής λαός του Αθήνα 2004, που αναζητεί μόνιμα πατερούληδες και μητερούλες να αναλάβουν τον ρόλο του εθνικού σωτήρα θα επέλεγε με τόση αφασία αυτούς τους ηγέτες τη συγκεκριμένη στιγμή.

Ένας λαός που έχει συνηθίσει να προσεύχεται και να ζητιανεύει, η μάλλον όταν προσεύχεται να ζητιανεύει, απομεινάρι του σφάξε με αγάμ ν αγιάσω, θα επέτρεπε στον εαυτό του τέτοιο ξεπεσμό, τόση απαξία.

Μόνο ένας δουλικός λαός που στερείται-ο καθένας από μας–αυτοεκτίμηση θα έμενε απαθής μπρος σ΄ αυτή την εκτόξευση προσβολών από μέρους της εξουσίας προς τον ίδιο, την οικογένειά του, τη σύζυγό του, τα παιδιά, τους γονείς, τα αδέλφια του.

Μόνο ένας δουλοπρεπής ατιμασμένος και άτιμος λαός, θα κατάπινε τις προσβολές που έχει καταπιεί ο Έλληνας 2012. Το επιχείρημα «τι να κάνει ο κοσμάκης» που κυκλοφορεί στους καφενέδες, αποτυπώνει

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡO: Όταν οι πολυεθνικές λεηλατούν. Ιστορίες απληστίας και μυστήριων δολοφονιών

Ο Μαχάτμα Γκάντι έλεγε πως η γη μας είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες του ανθρώπου αλλά όχι την απληστία του. Οι παγκόσμιες βιομηχανίες ορυκτών, πετρελαίου και αερίου έχουν επεκταθεί σε τέτοιο βαθμό στον πλανήτη που οι δραστηριότητες τους πλέον ισοδυναμούν με μεγάλης έκτασης αρπαγή γης, κατασπατάληση των αποθεμάτων νερού, καταστροφή της παραδοσιακής γεωργίας και θάνατο των μικρών κοινοτήτων που έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο τους.

Πλέον δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά αλλά για οργανωμένη λεηλασία των φυσικών πόρων του

Εξαθλίωση ή επανάσταση;

Είναι πλέον διαπιστωμένο από όλους και κανείς δεν το αμφισβητεί, ότι υπάρχει προφανής δυσαρμονία και χαοτική διάσταση μεταξύ λαού και πολιτικού συστήματος (δηλαδή πολιτικού προσωπικού και εξουσιαστικών θεσμών) στην Ελλάδα. Όμως ποτέ και πουθενά στην ιστορία της ανθρωπότητας, κανένα έθνος, κανένας λαός και κανένα κράτος δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τις δυσκολίες του, να προχωρήσει, να προοδεύσει  και να αναπτυχθεί οικονομικά και πολιτικά, με διάσταση μεταξύ λαού και πολιτικής εξουσίας, μεταξύ κοινωνίας των πολιτών και πολιτικού συστήματος.

Πρώτα οι λαοί λύνουν αυτό το πρόβλημα της διάστασης, είτε ειρηνικά είτε επαναστατικά και μετά