Όταν η οικονομική ζωή του καπιταλισμού φτάνει σε αδιέξοδο βγαίνει στην επιφάνεια όλη η συσσωρευμένη «σκουριά» και βαρβαρότητα του συστήματος: Κρίσεις, καταστροφές, θηριωδίες κ.λπ…
Σε τέτοιες περιόδους, οι ασφαλιστικές δικλίδες της τυπικής «δημοκρατίας» (το κοινοβουλευτικό θέατρο) τινάζονται στον αέρα. Το ίδιο και οι εύθραυστοι κανόνες της αστικής ηθικής.
Αυτό που κυριαρχεί, σαν κατακλυσμός, είναι το ψέμα, η εξαχρείωση, η διαφθορά, η εξαγορά συνειδήσεων, ο καταναγκασμός, η δολοφονία της σκέψης και όλες οι διαστροφές της σήψης και αποσύνθεσης: Όλα αυτά παίρνουν πρωτοφανείς διαστάσεις, τις διαστάσεις της πολιτικής φρενοβλάβειας…
Η «σύνθεση» όλων αυτών, δηλαδή η «σύνθεση» της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας είναι το πολιτικό «μοντέλο» του φασισμού. Ένα «μοντέλο» το οποίο αποτελεί τον ΑΜΕΣΟ καρπό της χρεοκοπίας της Συνέχεια →
mySatellite 