εμείς
Συνεχίζεται η διαμάχη μεταξύ του προέδρου των νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ) Δημήτρη Βαρνάβα και του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη ο οποίος τον έχει κατηγορήσει κατά καιρούς ότι εκπροσωπεί το ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ.Βαρνάβας επανέρχεται αυτή τη φορά με αφορμή το διορισμό των γαλάζιων και πράσινων παιδιών στις διοικήσεις των νοσοκομείων, φέρνοντας ως ακριβώς αντίθετο παράδειγμα το γεγονός ότι τα νοσοκομεία δε διαθέτουν πια ούτε ράμματα για να χειρουργήσουν.«Δεν μας νοιάζει το ΕΓΩ πλέον. Το ΕΜΕΙΣ.» (βίντεο)
γράφει η Εκάβη
Δεν κάθισα να δω την εκπομπή όλη. Για το καληνύχτα άλλαξα κανάλι και πρόλαβα το τέλος του σόου του Χατζηνικολάου στο ΣΤΑΡ. Η μοναδική νότα αισιοδοξίας σε μια Ελλάδα για την οποία έχασα πάσα ελπίδα μετά απο συζητήσεις με γνωστούς (τα κομματόσκυλα δεν πεθαίνουν ποτέ στην Ελλάδα) ήταν δύο άτομα της ‘εξέδρας’. Ίσως τελικά δεν είναι λίγοι αυτοί που κατάλαβαν την κοροϊδία ΟΛΩΝ των πολιτικών. Το ότι ακούστηκε Συνέχεια
Μήνυμα προς φίλο: Θρηνούμε σιωπηλά εμείς οι λιγομίλητοι …… by Lit Maiden
Αγαπητέ φιλε,
Έχουμε καιρό να τα πούμε, το ξέρω. Σε είχα πει πως κάποια στιγμή θα προσπαθούσα να εξηγήσω την κατάσταση, και να’ μαι επιτέλους. Τι επιτέλους ….το κείμενο αυτό το έχω έτοιμο από τον Ιανουάριο. Το διαβάζω κάθε τόσο από τις αρχές του έτους. Το κοιτάω και το ξανακοιτάω αλλά δεν με πήγαινε η καρδιά να το δακτυλογραφήσω. Βασικός λόγος είναι γιατί αισθάνομαι ενοχές. Δυστυχώς έτσι με μεγάλωσαν, έτσι με μεγάλωσα και γω η ίδια και παρά τις προσπάθειές μου, όσα χρόνια και να περάσανε, δεν κατάφερα να τις αποβάλλω.
Αν το ανεβάζω αυτό τώρα αντί να στο στείλω προσωπικά είναι γιατί τον τελευταίο καιρό κατάλαβα πως πάσχουμε όλοι μας από έλλειψη ανθρωπιάς, έλλειψη αγνών συναισθημάτων, κοινής λογικής και επαφής. Αν το γράφω αυτό το σημείωμα είναι γιατί πέρα από το μήνυμα που θέλω να παραλάβεις, πέρα από μια απολογία μου, θέλω να μιλήσω εκ μέρους όλων αυτών που είναι σαν και εμένα – λιγομίλητοι, αρκετά εσωστρεφείς αλλά πάντα δίπλα σε όσους πραγματικά αγαπάνε. Με τόσα πολιτικά άρθρα, τόσες συζητήσεις για την οικονομία, την κοινωνία, τα σκάνδαλα, την πολιτική, καιρός είναι να ξαναφέρουμε λίγη ανθρωπιά στις καθημερινές σχέσεις μας, να θυμηθούμε την πραγματική ουσία της ζωής μας, που εν τέλει επηρεάζει και την κοινωνικοπολιτική μας οντότητα.
Η ιστορία έχει ως εξής: η κοινωνία μας έχει κλείσει, μας έβαλε λουκέτο, σαν να ήμασταν εργοστάσια χωρίς λόγο λειτουργίας, χωρίς χρησιμότητα. Κάποτε ο αέρας ήταν ελεύθερος, τα ψέματα μικρά ή λευκά, Συνέχεια
Ο κόσμος γύρω μας χάνεται κι εμείς…
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος – Συγγραφέας – Τουρκολόγος
Είναι το λιγότερο τραγικό για όσους ακόμα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν τις ραγδαίες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχής μας να διαπιστώνουν ότι στην Ελλάδα του σήμερα «αφήνουμε τον γάμο και πάμε για πουρνάρια», δηλαδή ασχολούμαστε με κάποιο δέντρο όταν όλο το δασός έχει πάρει φωτιά.
Στην γειτονική Τουρκία έχει ξεσπάσει μια άνευ προηγούμενου κρίση και παρά την ενδεχόμενη προσωρινή εκτόνωση οι αντίπαλες δυνάμεις συσπειρώνονται όλο και περισσότερο για μια σκληρότερη αναμέτρηση ενώ ο κόσμος κοχλάζει και η χώρα θυμίζει ηφαίστειο πριν από την μεγάλη έκρηξη. Η απειλή ενός θρησκευτικού πολέμου είναι περισσότερο από ποτέ δυνατή και ενισχύεται από την ολοένα και μεγαλύτερη θρησκευτική πόλωση στην Συνέχεια
Κάπου εκεί στον χάρτη υπάρχουμε και εμείς
Ο/Η Professor Moriarty είπε…
Αυτοί που έκαναν πάρτυ στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης ήταν οι Γερμανοί και οι Ρώσοι. Αυτοί που μέχρι τώρα μείνανε στο απυρόβλητο από το παραδοσιακά αντιαμερικανικά γαλουχημένο ελληνικό κοινό, είναι οι “φίλοι” μας οι Ρώσοι.
Η Ρώσικη οικονομία βασίζεται σε δύο εξαγωγικά προϊόντα για να μην καταρρεύσει: στο φυσικό αέριο και στα όπλα. Όσον αφορά το αέριο, τώρα βγαίνει προς τα έξω αυτό που ήταν γνωστό. Ότι ενώ κόβουμε μισθούς για να τονώσουμε την ανταγωνιστικότητα της χρεοκοπημένης οικονομίας, παράλληλα φιλοδωρούμε την Gazprom και φυσικά πολύ περισσότερο τους βαρόνους των ΑΠΕ (αν υπήρχε ΙΟΒΕ άξιο Συνέχεια
Ο σκύλος έκανε το καθήκον του. Εμείς;
Σκύλος κατούρησε έξω από την αίθουσα του Υπουργικού
Ένα απρόοπτο σημειώθηκε λίγο πριν από την έναρξη του υπουργικού συμβουλίου, με πρωταγωνιστή έναν σκύλο του τμήματος εξουδετέρωσης εκρηκτικών μηχανισμών (Κ9). Το συμπαθές τετράποδο κλήθηκε να Συνέχεια
Συντονισμένη αντεπίθεση: «Τι σχέση έχουμε εμείς με την Κύπρο;» ρωτούν Μάλτα, Σλοβενία και Λουξεμβούργο
Βαλέτα
Προσπάθεια να διαχωρίσουν την εικόνα τους ώστε να μην πέσουν στη συζήτηση περί «πλυντηρίων» καταβάλλουν η Μάλτα, το Λουξεμβούργο και η Σλοβενία, χαρακτηρίζοντας ομοθυμαδόν «άστοχες» τις συγκρίσεις με την Κύπρο και υπογραμμίζοντας τις ποιοτικές διαφορές τους με την πρόσφατα διασωθείσα νήσο. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν οι έντονες επικρίσεις του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και μέχρι πρότινος επικεφαλής του Εurogroup, που δήλωσε «ενοχλημένος από την προσπάθεια να παρουσιαστεί ως οδικός χάρτης η λύση της Κύπρου». Η Κύπρος λύγισε υπό το δυσανάλογα μεγάλο βάρος του τραπεζικού της τομέα και το Eurogroup, πέραν του ζητήματος με τους Ρώσους Συνέχεια
Εμείς και στους θεούς ορθοί μιλούμε!
γραφει ο αρισταρχος
Έτσι κι αποτολμήσεις να ξεναγηθείς στον κόσμο του διαδυκτίου να ξέρεις πως πρέπει να αφήσεις να πετάξουν οι Πήγασοι της φαντασίες σου και να καλπάσουν πάνω από αλήθειες, ψέματα και τρολιές, ασχήμιες και ομορφιές. Και ναι, δεν μπορούν σαν περιστέρια να σου φέρουν κλαδί ελιάς αλλά, σαν Πήγασοι θα βρουν τον Βελερεφόντη τους και θα σε ταξιδέψουν όπου θέλεις, απαλλαγμένος από επικίνδυνες Χίμαιρες. Χιλιάδες, αμέτρητα blogs για κάθε γούστο και πάσα επιθυμία. Αρκεί να γράψεις τι ζητάς, τι ψάχνεις.
Και κει στο πληκτρολόγιο χορεύουν τα δάχτυλά μου πάνω από πλήκτρα με την ένδειξη Ε-Λ-Λ-Α-Σ. Πριν προλάβω να πατήσω enter μούρχεται από την μηχανή αναζήτησης η πληροφορία και γεμίζει η οθόνη μπλε-άσπρο. Παίρνω βαθιά ανάσα και κλείνω τα μάτια. Αμέσως φουσκώνουν τα πνευμόνια μου ιώδιο και ρίγανη, θυμάρι και μέντα. Φως και ουράνια μουσική, ελιά και πεύκο. Κι αν κατάφερνα να διώξω αυτό το βάρος από το στομάχι μου νομίζω πως θα ζούσα ατέλειωτους αιώνες περνώντας το DNA μου από γενιά σε γενιά πάνω σε μια απαράλλακτη διαδοχή χωρίς αλλαγή τοπίου. Το ίδιο ντεκόρ να αυτοεναλλάσεται απλά με τις ορέξεις των εποχών και πάντα με μαγευτικό αποτέλεσμα. Συνέχεια
Sir Steven Runciman: Το Βυζάντιο κι εμείς
«Σερ Στήβεν Ράνσιμαν: Χρειαζόμαστε την πνευματική μετριοφροσύνη»
Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε από το σερ Στήβεν Ράνσιμαν, στο Ελσισιλντς της Σκωτίας, στον πατρογονικό πύργο του, τον Οκτώβρη του 1994, για λογαριασμό της ΕΤ3, στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά. Για τεχνικούς λόγους, δεν «βγήκε» ποτέ στον αέρα. Και οι δύο δημοσιογράφοι θεωρούν την συνέντευξη αυτή από τις πιο σημαντικές της καριέρας τους, μια και ανήκει στο είδος των «συζητήσεων» που σε διαμορφώνουν και δεν ξεχνάς ποτέ. Θεωρούν ότι πρέπει να δει το φως της δημοσιότητας, έστω και με μια τόσο θλιβερή αφορμή, όπως ο θάνατος του μεγάλου φιλέλληνα. Συνέχεια
Το χθες που υπάρχει σε κάθε γενιά
Η περίοδος προσφέρεται για στοχαστικό επαναπροσδιορισμό: Κοιτάζοντας μέσα μας αλλά και πίσω είναι η πιο χρήσιμη πιθανότατα άσκηση δημιουργίας για να μπορέσουμε να δούμε μακριά και μπροστά. Πέρα από την κρίση, την εθνική, ηθική αλλά και απολύτως εξατομικευμένη.
Η Ελλάδα μετά την κρίση λοιπόν, είναι το φυσικό sequel της χρονιάς της μεγάλης και σύνθετης εθνικής μελαγχολίας που πέρασε. Μόνο που, η Ελλάδα είμαστε όλοι εμείς. Δεν είναι μόνο η πολιτική ηγεσία που πάσχει… Δεν είναι μόνο η έλλειψη…ηγεσίας και έμπνευσης σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Το βασικό πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όχι μοιρολατρικά ή με διάθεση ενδοσκόπησης. Αλλά επειδή από εμάς ξεκινούν και σε εμάς καταλήγουν όλα.
Η δική μας απογοήτευση συνέβαλε στο να μπολιαστούν τα ενεργά κύτταρα του έθνους με συλλογική μελαγχολία.
Η δική μας ανοχή οδήγησε σε μια πολιτική ηγεσία πολύ πιο ανώριμη, αλλά διόλου αθώα, σε σχέση με Συνέχεια
Οι “χαλασμένοι”, εμείς.
γραφει ο αρισταρχος
Όταν στις 28 Μαΐου του 1979 ο Καραμανλής υπέγραφε την συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα κάποιος από εμάς που παρακολουθούσαμε ζωντανά από την τηλεόραση όλη την τελετή από το Ζάππειο πέταξε μια κακόηχη παρόλα “Τώρα θα τους χαλάσουμε κι αυτούς”.
Έτσι ήμασταν πάντα, “χαλασμένοι”. Τώρα το διαπιστώνουμε εξ αιτίας όλων αυτών των Ελλήνων δεύτερης και τρίτης γενιάς που γαλουχήθηκαν μεν με τα Ελληνικά ιδεώδη αλλά με νοοτροπίες εκτός Ελλάδας. Φέρνουν έναν νέο αέρα πολύ πιο τεχνοκρατικό απ’ ότι οι γηγενείς εντός των συνόρων μας. Συνέχεια
Μια ζωή λάθος πατήματα
γραφει ο αρισταρχος
…διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό …
Έβαλε το κλειδί στην εξώπορτα και την άνοιξε. Όλη η οικογένεια μαζεμένη τον περίμενε για το μεσημεριανό φαγητό. Η όμορφη γυναίκα του και τα δυό του παιδιά. Η Ειρήνη δέκα πέντε χρονών κι ο Βασιλάκης στα δώδεκα, απόφοιτος του Δημοτικού. Τους χαιρέτησε όλους με την σειρά και αφού άλλαξε κάθισε στο στρωμένο τραπέζι.
-Να κάνουμε τον σταυρό μας πρώτα, είπε ζωηρά.
Τα παιδιά και η γυναίκα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν ξαναέγινε αυτό ποτέ. Προσευχή πριν το τραπέζι; Κάτι άλλαξε στον πατέρα και δεν πέρασε έτσι. Εν τάξει Χριστιανικό σπίτι είναι, αλλά αυτό με την προσευχή τους φάνηκε λίγο τραβηγμένο. Όχι ότι ήταν τίποτε κακό αλλά να, δεν είχε ξαναγίνει.
-Ξέρω τι σκέπτεστε. Όχι δεν τρελάθηκα, αλλά σήμερα έγινε κάτι στην δουλειά και με τρόμαξε πολύ.
Κρεμάστηκαν όλοι από πάνω του.
-Έδιωξαν από την δουλειά δύο άτομα με κλήρο. Ευτυχώς την γλύτωσα. Ο Δημήτρης και ο Στέλιος έχασαν την δουλειά τους, δυστυχώς. Και έχουν παιδιά υποχρεώσεις. Έτσι κι εγώ αποφάσισα να ανεβάσουμε λίγο την πίστη μας. Χρειαζόμαστε τώρα την βοήθεια του Θεού περισσότερο από άλλη φορά. Άλλωστε όταν ήμουν μικρός ποτέ δεν πετούσα μπουκιά ψωμί στα σκουπίδια, στον δρόμο. Έκανα τον σταυρό μου και ζητούσε από την Παναγία συγχώρεση. Ύστερα φιλούσα το κομμάτι το ψωμί και το πέταγα στα κεραμίδια να το φάνε τα πουλιά. Φοβάμαι πως θα πρέπει να αρχίσουμε να σεβόμαστε κάποια πράγματα γιατί τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Συνέχεια
Την απαγόρευση εξαγωγών των ναυπηγείων Σκαραμαγκά …Εμείς την υπογράψαμε
Ρεζιλεύει στην κυριολεξία το ελληνικό Δημόσιο η πληρωμένη καταχώρηση στις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου από την αραβική ιδιοκτησία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, σε μια κίνηση που δεν προμηνύει θετικές εξελίξεις για τα ναυπηγεία και το σύνολο του βιομηχανικού κλάδου.
Επίκεντρο της επιστολής – καταχώρησης είναι η απαγόρευση εξαγωγών που έχει επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μια αναφορά που κυριολεκτικά καίει τον πρώην υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τον γενικό γραμματέα του υπουργείου, Ηλία Πλασκοβίτη, οι οποίοι έχουν βάλει 
τις υπογραφές τους φαρδιές – πλατιές κάτω από την επιστολή με την οποία αποδέχονται την απαγόρευση για να μην καταβάλλει η Ελλάδα το πρόστιμο των 500 εκατομμυρίων ευρώ που έχει επιβληθεί για τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις πολύ πριν οι σημερινοί Άραβες ιδιοκτήτες Συνέχεια
ΕΜΕΙΣ ΤΡΩΜΕ ΤΙΣ ΣΑΒΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ..
Ρεβίθια Μεξικού, φασόλια Κίνας και Μαδαγασκάρης, φακές Καναδά, αμύγδαλα Καλιφόρνιας, πατάτες Αιγύπτου, λεμόνια Αργεντινής, κρέας Ολλανδίας…
Η ελληνική αγορά κατακλύζεται από εισαγόμενα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσπρια, στην παραγωγή των οποίων η Ελλάδα εμφανίζει μεγάλο έλλειμμα και εισάγει σημαντικές ποσότητες από εξωτικές χώρες. Ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ρεβιθιών είναι το Μεξικό. Το 2011 εισάγαμε από το Μεξικό 3.846 τόνους, ενώ άλλοι 550 τόνοι ήρθαν από την Αργεντινή. Εκτός της Λατινικής Αμερικής, ρεβίθια εισάγουμε από Τουρκία, Καναδά, Αυστραλία, αλλά και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αντιστοίχως, φασόλια κοινά («Phaseolus vulgaris») εισάγουμε κυρίως από Κίνα και Καναδά. Το 2011 εισήχθησαν 5.769 τόνοι από Καναδά, 2.861 από Κίνα, 1.425 από Αργεντινή, αλλά και 370 από… Κιργιζία. Το πρώτο Συνέχεια
«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;»
Γιατί υπάρχουν πολίτες που εκστασιάζονται για έναν πολιτικό; Τι είναι αυτό που κάνει έναν λαό να κόβει και το χέρι του για έναν ξένο; Αυτό που κάνουν οι ψηφοφόροι όταν νικάει το κόμμα τους είναι πολύ περίεργο. Γιατί χαίρονται; Γιατί χορεύουν και γλεντούν λες κι είναι στο γάμο της ξαδέλφης; Τι είναι αυτό που τους κάνει να ξεχνούν τα σημαντικότατα προβλήματα τους και το άμεσο αύριο; Έχουν αναρωτηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν πήγαν για δουλειά το πρωί επειδή ήταν ευτυχισμένοι για τον εαυτό τους;
Έχω χρόνια που δεν παρακολουθώ πολιτικούς και ειδικά κόμματα γιατί από την στιγμή που δεν υπάρχει ιδεολογικό εφικτό υπόβαθρο δεν βλέπω τον λόγο να υπάρχουν κόμματα. Αυτό που Συνέχεια
Οι πουλημένοι και οι προδότες θα υπάρχουν πάντα! Εμείς τους ξεσκεπάζουμε και τους πολεμάμε!
Το Ελληνοκυπριακό (;;;) ταξιδιωτικό γραφείο ΑΙΟΛΟΣ (AEOLOS), παρά τις διαμαρτυρίες του κόσμου, για καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους, συνεχίζει τις εκδρομές που διοργανώνει στα κατεχόμενα από τους τούρκους εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Δηλαδή ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ Συνέχεια
ΒΟΜΒΑ: ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΕΚΧΩΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΑΟΖ ΣΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ! ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΦΕΡΑΜΕ ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΠΟΥ ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Δεν χρειάζεται άλλο σχόλιο πέραν αυτών που αποκαλύπτει το ίδιο το άρθρο των “Επικαίρων”. Έτσι ακριβώς εξηγείται και η τιμωρία μας ως λαού, που επιτρέψαμε να μας κυβερνήσουν αυτά τα υποκειμενα. Ψηφίσαμε με γνώμονα το “Λεφτά υπάρχουν” αντί να ψηφίσουμε με Εθνικό σκεπτικό. Όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Και εδώ, έρχεται σκληρό και αδυσώπητο το ερώτημα: Είναι δυνατόν καποιος που Συνέχεια
Πονηροί καιροί…Μήπως να πονηρευτούμε και εμείς;
Γράφει ο Σωτήρης Σ. Στανωτάς
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα περιγραφόταν από τους αναλυτές-τους κανονικούς όχι τους κατά Δεληπέτρο παραλίες- ως εύθραστη…
Το σύστημα, όσο και αν ορισμένοι εκπρόσωποί του δείχνουν να πάσχουν από το σύνδρομο της Μαρίας Αντουανέτας (μπορεί και επίτηδες!) δεν πρέπει να το υποτιμάμε… Οσμίζεται την κατρακύλα του και σχεδιάζει καιρό τώρα την επιβίωσή του. Για την ακρίβεια, ΜΟΝΟ αυτή σχεδιάζει….
Μας αρέσει ή όχι, η χώρα, από την μεταπολίτευση και μετά, κυβερνάται από λίγες οικογένειες… Όχι απαραίτητα τις ίδιες, καθώς φαίνεται πως από την δεκαετία του ΄80 και μετά δημιουργήθηκαν νέα τζάκια προσαρμοσμένα στις ανάγκες των…εξελίξεων….
Η περίφημη διαπλοκή (εφευρέτης του όρου, για να μην ξεχνιόμαστε, ο Επίτιμος της ΝΔ, όταν Συνέχεια
Ελλάδα: Εμείς γεννήσαμε την Δημοκρατία, εμείς ασελγούμε πάνω της
Έχουμε άραγε σήμερα Δημοκρατία η οποία θα μπορούσε να αγγίξει έστω και λίγο τις χρυσές εποχές της Ελλάδας, για τις οποίες μπορούμε να νιώθουμε ακόμα περήφανοι σήμερα μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα που έχουμε; Η δική μου γνώμη είναι πως σαν Έλληνες έχουμε δημιουργήσει( έμμεσα φυσικά) ένα τερατούργημα που θυμίζει Δημοκρατία μόνο λόγω ονόματος, ενώ το χιλιοειπωμένο » Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» έχει καταρριφθεί εδώ και χρόνια. Για εμένα αυτό το »τέρατούργημα» στηρίζετε σε 3 άξονες τους οποίους θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω και συγχωρήστε με αν κάνω κάποια λάθη, άλλωστε οι μόνοι που δεν κάνουνε λάθη είναι ο Παπανδρέου και ο Πάπας (για τον 1ο είμαι σίγουρος για τον 2ο πάλι παίζεται).
Οικογενειοκρατία:
mySatellite 