Η γενιά του ’60 και ’70

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.

Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαριές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.

Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκίτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.

Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.

Ζεσταινόμασταν με σόμπες με ξύλα η με… κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.

Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με
μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ήρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέτα, το Πρώτο, το Εμπρός.

Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλίρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλειφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν, τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον, το πεστίλι πέτσα βερίκοκο, το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκκινοπίπερο.

Τα αστικά λεωφορεία Σκάνια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλε δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ήταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρι καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας;

ΚΚΕ vs 21 Απριλίου 1967

21.04.2012

ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ

 Όποιος δεν είναι έτοιμος να αντέξει μεγάλες αλήθειες ας εγκαταλείψει.

 (update 02.07.2012)

 Η μια πλευρά του νομίσματος, δηλαδή η Κομμουνιστική, εκφράζεται από το 1974 σε κάθε Μέσο (Τηλεόραση, Ράδιο, Έντυπο Τύπο) 38 έτη αδιάκοπα, ώρα είναι και μέσω μοναδικού δημοκρατικού μέσου (δηλαδή του ιντερνετ) να ρίξουμε λίγο φως και στην άλλη πλευρά.

Επί των ημερών της 21ης Απριλίου δεν κυνηγήθηκαν όλοι οι Κομμουνιστές, αλλά μόνο όσοι προσπάθησαν να ανακόψουν την αναγέννηση της διαλυμένης Ελλάδος, για αυτό άλλωστε και οι ελάχιστοι σε αριθμό οι βασανισμοί, μην ξεχνάμε ότι αντιστοίχως το ολοκληρωτικό καθεστώς του Στάλιν σκότωσε 20.000.000 αντιφρονούντες ξέχωρα από αυτούς που βασάνισε. Η 21η Απριλίου ήθελε να σταματήσει την 100% ανθελληνική ιδέα του Κομμουνισμού η οποία έβαζε και βάζει φρένο στο Ελληνικό Πνεύμα.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το makeleio.gr

Αξιέπαινη πρωτοβουλία, με πολύ σημαντικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για το μέλλον του τόπου, ανέλαβε σήμερα το http://www.makeleio.gr/. 

Ο Υψιστος θέλησε να στηρίξει την υποψηφιότητα του κ. Χρήστου Παπουτσή για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Με μία λιτή και απέριττη ανακοίνωσή του,  μας ενημερώνει ότι : «Το ΜΑΚΕΛΕΙΟ στηρίζει τον πολιτικό ογκόλιθο Χρήστο Παπουτσή για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Αγαπητοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ