Αφήστε μας ήσυχους να χτίσουμε μόνοι μας τα νέα μας όνειρα

Το τηλέφωνο χτύπησε σε γνωστό ραδιοφωνικό-τηλεοπτικό σταθμό. Ο διευθυντής παραγωγής της εκπομπής απάντησε και από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακούστηκε μια φωνή γεροντίστικη αλλά συνάμα περήφανη και καθάρια.

«Είναι ντροπή βρε παιδιά» είπε η ηλικιωμένη κυρία.

«Ποιο είναι ντροπή;» απάντησε ο διευθυντής παραγωγής.

«Είναι ντροπή αυτό που γίνεται. Καλείτε τους πλούσιους να βοηθήσουν τους φτωχούς, ζητάτε από αυτούς που έχουν να δώσουν ελεημοσύνη σ’ αυτούς που δεν έχουν. Δεν χρειάζονται ελεημοσύνες, δεν ζητάνε οι φτωχοί ελεημοσύνες. Δουλειά ζητάνε για να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς».

Το φαινόμενο αυτό, της προσφοράς «βοήθειας» σε ανθρώπους που τη χρειάζονται έχει κάμποσο διάστημα που εμφανίστηκε και προωθείται από ραδιοφωνικούς, κυρίως, σταθμούς. Γιατροί, δικηγόροι, φροντιστές μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών, ψυχολόγοι, εκδοτικοί οίκοι και ότι άλλο επάγγελμα ή ειδικότητα μπορείτε να φανταστείτε, προσφέρουν «δωρεάν» τις υπηρεσίες τους σε ανθρώπους που δήλωσαν από πριν στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ότι έχουν ανάγκη και δέχονται τη «δωρεάν» προσφορά από τους παραπάνω επαγγελματίες.

Τα ονόματα των επαγγελματιών αναρτώνται στις ιστοσελίδες των σταθμών και ανακοινώνονται στον «αέρα» κατά τη διάρκεια της ροής των προγραμμάτων των ραδιοφωνικών σταθμών. Το όλο εγχείρημα βαφτίζεται ως πρόγραμμα κοινωνικής προσφοράς ή αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ: Το 70σέλιδο Προεδρικό Διάταγμα

Tο esos κατ αποκλειστικότητα πήρε στα χέρια τις 70 σελίδες του Προεδρικού Διατάγματος  για την Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Αποτελείται  από 27 άρθρα  και ετοιμάστηκε από τα συναρμόδια υπουργεία Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Ειδικότερα , τα σημαντικότερα σημεία του Προεδρικού Διατάγματος είναι τα εξής:

ΠΩΣ ΝΑ ΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ

Από την Ολγα Γεριτσίδου

Είναι γεγονός ότι όλες τις τελευταίες δεκαετίες οι προδότες και υφαρπαγείς της εξουσίας στην Ελλάδα έχουν εργαστεί ώστε να αποκλείσουν θεσμικά και διαδικαστικά τον Λαό από κάθε δυνατότητα να τους σταματήσει στην δικτατορία και ασυδοσία τους :

Δεν υπάρχει δυνατότητα απόρριψης του συνόλου της πολιτικής κλίκας τους εφ’ όσον δεν υπάρχει επιλογή στις εκλογές που να οδηγεί σε κάτι τέτοιο αφού πρακτικά δεν μπορεί να υπάρξει υποψήφιος στις εκλογές που να μην έχει πάρει το πράσινο φως από αυτούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται καθώς ακομμάτιστος υποψήφιος είναι αμελητέα ποσότητα ακόμα και στην περίπτωση που εκλεγεί βουλευτής ( μία ψήφος ενάντια σε 299 ελεγχόμενες ή αγορασμένες, de facto αλλά και τυπικά ανθελλήνων, όπως στην περίπτωση των τούρκων βουλευτών των διαφόρων κομμάτων ).

Δεν υπάρχει δυνατότητα διεξαγωγής Δημοψηφίσματος εάν εκείνοι δεν το θέλουν.

Δεν υπάρχει δυνατότητα ακύρωσης των εκλογών μέσω αποχής, δηλαδή δεν υπάρχει δυνατότητα να ακουστεί ο Λαός με θεσμικό τρόπο veto ενώ οι διαδηλώσεις δεν δεσμεύουν νομικά ή θεσμικά κανέναν όσο ογκώδεις και να είναι.

Τέλος, οι δικαστικοί εξαρτώνται από ακριβώς το ίδιο σύστημα και προέρχονται από αυτό, ουσιαστικά πλέον απογυμνώνοντας τον απλό Πολίτη από την πλειοψηφία των προστατευτικών δικλείδων ασφαλείας του Πολιτεύματος που θα έπρεπε να έχει στην διάθεση του ακριβώς όπως αυτές που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Τι κάνουμε λοιπόν ;

Είναι σαφές ότι το σύστημα θέλει να παραιτηθούμε από κάθε προσπάθεια ελέγχου του και κυρίως να παραιτηθούμε από το να χρησιμοποιήσουμε τις διόδους που θεωρητικά υπάρχουν για να το ελέγχουμε γιατί «δεν θα γίνει τίποτα». Και εδώ βεβαίως στήνεται η παγίδα όπου αυτό το ίδιο το σύστημα το οποίο με τους διάφορους εγκαθέτους του και εκπρόσωπους του πιέζει έτσι ώστε να πείσει τον Λαό να μη χρησιμοποιήσει τις διάφορες παροπλισμένες και διαβρωμένες διαύλους ελέγχου, μετά έρχεται και