Τόσο καιρό, μόνο ψέματα λένε. Τώρα, γιατί πρέπει να τους πιστέψω;

Καλού κακού, λέω καλημέρα στο γείτονα. Λέω πιο πολλές καλημέρες, από προχτές. Μήπως και κάποιος δεν αδιαφορήσει, όταν θα έρθει η σειρά μου.

Δηλαδή, όλα αυτά, σήμερα, γίνονται για το καλό μου;

Όσο κοντή κι αν είναι η μνήμη μου, θυμάμαι να λένε πως και όλα τα υπόλοιπα «για το καλό μου γίνονται». Όλα για το καλό μου.

Και γμ την τύχη μου , ακόμα δεν το έχω δει αυτό το καλό. Δηλ. τώρα που θα πάνε κάποιοι φυλακή (αν

πάνε και δεν γυρίσουν νικητές και τροπαιούχοι), εγώ θα πάψω να είμαι άνεργος, οφειλέτης και υποψήφιος για φυλακή και κατασχέσεις;

Δε μου βγαίνει και δεν το βλέπω. Σχέδιο εντός σχεδίου βλέπω.

Για να φτιάξω το δικό μου και το δικό σας κέφι, σε τούτους τους εμφυλιοπολεμικούς καιρούς, θα σας πω ένα «ανέκδοτο». Κάθε τι που δεν εκδίδεται – προβάλλεται – παίζεται στις οθόνες και τα έντυπα των επίσημων μηdιακών Βαρώνων παραμένει «ανέκδοτο»

Το Ανέκδοτο έχει για τίτλο:

Με σκληρή δουλειά, πολύ κόπο και πολλές θυσίες θα εξοφλήσουμε το Χρέος (ή τα χρέη μας).