Aνοιχτή επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα

Αγαπητέ Αλέξη,

μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες παιδιόθεν, ήταν να «παρακολουθώ» ταλέντα που αναδύονταν σε διάφορους χώρους που με ενδιέφεραν, στην πολιτική, στον αθλητισμό, στη μουσική, στοιχηματίζοντας με τον εαυτό μου πόσο ψηλά θα πάνε.
Γνώριζα ότι η τέχνη «εξαλείφει» την προσπάθεια, έτσι, πολλά ταλέντα χάθηκαν σε βάθος χρόνου, όταν η δύναμη της θέλησης δεν επαρκούσε για να τα σπρώξει ψηλότερα.

Στην προεκλογική σου καμπάνια για το Δήμο της Αθήνας το 2005 σε πρόσεξα λοιπόν, παρά το γεγονός ότι ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, η άλλη ενδοκομματική πρόταση για την υποψηφιότητα, παρέμενε η πιο φωτισμένη αριστερή φωνή που είχα την τιμή να γνωρίσω και προσωπικά.

Η πείρα σου από τα μαθητικά αγωνιστικά χρόνια, το γκελ σου στους νέους ανθρώπους, η καλή ομιλία σου, σε έφεραν εκεί που πίστευα, όταν οι παλιοί αποφάσισαν να παραμερίσουν μπροστά στο δυνατό σου χαμόγελο.
Ξέρεις, αυτό είναι ένα άλμα για την Αριστερά.

Ο παλαιοκομματικός δογματισμός, η αέναη διαβούλευση, η αιώνια κόντρα ανανεωτικών-συντηρητικών, πολύ συχνά απέτρεπε τις νεωτεριστικές ιδέες να προβληθούν.
Να, κάπως έτσι » πνίγηκε» ο Μπογιόπουλος στο ΚΚΕ και απολαμβάνουμε Κουτσούμπα.

Τα κατάφερες όμως, εκεί που το κύμα της χρεοκοπίας σάρωσε τους ανύποπτους Έλληνες, εκεί που η επίπλαστη ευδαιμονία αντικαταστάθηκε από τα τηλεφωνήματα των εισπρακτικών εταιρειών και αγράμματοι δημοσιογράφοι ψάχνουν κατά πόσο το χρέος μας είναι βιώσιμο.
Εκεί αναδείχθηκες και ανέδειξες αυτό το μικρό αγχωτικό -θα μπει, δεν θα μπει στη Βουλή- κόμμα της Αριστεράς, στην εν δυνάμει κυβερνητική πλειοψηφία του αύριο.

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα λοιπόν, Αλέξη.

Η φενάκη της ρομαντικής πολιτικής πρέπει να αντικατασταθεί με προτάσεις αρμόζουσες στις ανάγκες των ανθρώπων μέσα στον σκληρό καπιταλισμό, που δείχνει να αποφεύγει -μα πάντα όμως- την αυτοκτονία του.
Πρέπει να πεις ότι ο λαός δεν είναι άμοιρος των επιλογών μιας χώρας, γιατί έχει δούναι και λαβείν με τους εκάστοτε κυβερνώντες, πρέπει να πείσεις ότι νόμος δεν είναι πάντα το δίκιο του εργάτη, γιατί τα αιτήματα του, συχνά δεν είναι δίκαια.

Εκτινάχτηκες και εκτίναξες τα ποσοστά του κόμματός σου σε επίπεδα ζάλης, σαν την καλλίφωνη τραγουδίστρια, που από τη μικρή επαρχιακή πόλη, της μέλλει να τραγουδήσει αίφνης στο απαιτητικό και μεγάλο κοινό της πρωτεύουσας.

Αισθάνεσαι αμήχανα όταν η antifa ρητορική σου παύει να έχει αντικείμενο, όταν η ίδια η Δεξιά εξαρθρώνει το ναζιστικό μόρφωμα.
Δυσκολεύεσαι να εκφράσεις τη χαρά σου όταν αυτό το οποίο πολεμούσες χαροπαλεύει, απλά επειδή ο αντίπαλός σου έριξε το δόρυ επάνω του.
Βασίζεσαι σε ένα σάπιο συνδικαλιστικό κίνημα, για να οδηγήσει το Σεπτέμβρη στη μεγάλη αντεπίθεση κατά της κυβέρνησης με σκοπό την εξόντωσή της.

Αντιτίθεσαι σε ό,τι θεωρείς «μνημονιακό» αντιγράφοντας τις μπουρδολογίες του ΓΑΠ, που θα έπαιρνε τα λιμάνια πίσω από τους Κινέζους και τον ΟΤΕ από τους Γερμανούς.
Υποκινείς τη στάση των πανεπιστημιακών που αντιδρούν σε μέτρα που έπρεπε να είχαμε πάρει από καιρό, στην αξιολόγηση, στον ισολογισμό, στα συγκεκριμένα κονδύλια για την έρευνα, που συχνά χάνονταν μετασχηματιζόμενα σε Porsche από «αγωνιστές» καθηγητές της Παντείου.

Αναλώνεσαι συχνά σε επικοινωνιακά κόλπα, ίδια με αυτούς που κατηγορείς -τους κυβερνώντες- επενδύοντας στη μεγάλη μάζα ανθρώπων που ελπίζουν σε σένα και που κατατρεγμένοι ήλθαν στο λιμάνι σου, μετατρέποντας το πάλαι ποτέ πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ στην Ένωση Κεντρου του σήμερα.

Χαϊδεύεις συνδικαλιστές τσαμπουκάδες υπόδικους, υπόσχεσαι ανεδαφικές ρήξεις με το διεθνές και εγχώριο

Περί βίας, νομιμότητας, εξουσίας και άλλων ζιζανίων (με αφορμή την τηλεοπτική εμφάνιση Κατρούγκαλου)

αἰέν ἀριστεύειν

Στην πολυσυζητημένη συζήτηση περί βίας στην τηλεοπτική εκπομπή Ανατροπή, ένας εκ των συμμετεχόντων τόλμησε να πει το αυτονόητο, δηλαδή ότι (επί λέξη) “Οι Έλληνες οφείλουμε υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους που είναι σύμφωνοι με αυτό”. Το Σύνταγμα επί λέξη λέει: “Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό […] αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.”

 

Ο κος Κατρούγκαλος απλώς απέδωσε το νόημά του. Ότι δηλαδή τους μη σύμφωνους με το Σύνταγμα νόμους δεν υποχρεούμαστε να τους τηρούμε. Το αντίθετο μάλιστα, το Σύνταγμα ορίζει πως πρέπει με κάθε μέσον να αντιστεκόμαστε σε αυτούς που το καταλύουν (δηλαδή το παραβιάζουν).

Επειδή πολλοί κραυγάζουν πως εάν παραβαίνεται μια Συνταγματική αρχή από έναν νόμο, αρμόδιο για να αποφασίσει είναι το ΣτΕ κι όχι οι διαδηλωτές στους δρόμους, και πάλι το Σύνταγμα ορίζει το ποιος είναι ο τελικός κριτής νομιμότητας στο άρθρο 120 και στο άρθρο 1 στις παρακάτω παραγράφους:

Δείτε την αρχική δημοσίευση 837 επιπλέον λέξεις

Τα ντιβάνια της εξουσίας…

Η Κατερίνα και η Ελένη είναι άνεργες. Ανήκουν στη μεγάλη ελληνική πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στη σκιά. Πίσω από τον ήλιο.

Επιβιώνουν με τη σύνταξη της μητέρας τους.

Η Κατερίνα κι η Ελένη έχουν κι από ένα παιδάκι. Χώρισαν πριν από λίγα χρόνια κι έτσι μένουν όλοι μαζί με τη μητέρα τους στο πατρικό τους σπίτι. Ο πατέρας τους έχει φύγει από τη ζωή κι οι πατεράδες των παιδιών τους αποσύρθηκαν διακριτικά από τις ευθύνες και τα βάρη.

Τα απογεύματα βγαίνουν έξω. Κάθονται στο πεζοδρόμιο παρέα με τους γείτονες. Η περιοχή όπου κατοικούν διαθέτει

Ξεδιπλώνεται το σχέδιο διαμελισμού των Κρατών και της διάλυσης των Εθνών

Η Ισπανία κινδυνεύει άμεσα από τα αυτονομιστικά κινήματα, καθώς στους Βάσκους προστέθηκε και η Καταλονία, ενώ αναμένουν τη σειρά τους Αραγονία και Γαλικία.

Πιστεύω ότι θα θεωρήθηκα υπερβολικός, όταν πριν από δυο χρόνια, σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, είχα υποστηρίξει πως τα πράγματα δείχνουν ότι το Σύστημα εργάζεται για την κατάτμηση των κρατών, ώστε να καταστούν πολλά αδύναμα, ευκολοεξουσίαστα προτεκτοράτα.

Πέρα από τη Σκοτία που θα διεξάγει δημοψήφισμα για απεξάρτηση από το Ηνωμένο

Έχει νόημα η επέτειος του Πολυτεχνείου, σήμερα;

17η Νοέμβρη: Επέτειο Μνήμης Ηρώων Πολυτεχνείου

Για το αφιέρωμα του 24grammata.com (30 άρθρα) στην σκοτεινή εφταετία 1967 – 1974 κλικ εδώ

Το πολυτεχνείο είναι σύμβολο (ή πρέπει να γίνει σύμβολο). Σύμβολο σε Τι;

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Απαντήσεις  σε τρεις απλοϊκές ερωτήσεις:

Α. Υπήρχε λαϊκή αντίδραση κατά της Χούντας;
Δύσκολα θα πειστείτε, ιστορικά, για τη λαϊκή κινητοποίηση κατά της Χούντας. Μπορεί να ενοχλούνται

Mία χούφτα τέως ευρωκομουνιστών και νυν νεοφιλελεύθερων οδηγεί την χώρα στην καταστροφή

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Αρκετά από τα μέτρα που επέβαλε η τρόικα ψηφίσθηκαν με την μορφή πολυνομοσχεδίου, έστω και με απώλειες από την συγκυβέρνηση των δύο μνημονίων και του ενός εκβιασμού. Θα σταθούμε στις κοινοβουλευτικές απώλειες. Τις περισσότερες τις κατέγραψε το ΠΑΣΟΚ. Έξι από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ένας από την Νέα Δημοκρατία αρνήθηκαν με κάποιο τρόπο να δώσουν θετική ψήφο στα μέτρα.

Τέσσερις από αυτούς, οι κ.κ. Κ. Σκανδαλίδης, Ι. Κουτσούκος, Α. Γκερέγκου και Μ. Μπόλαρης έχουν ψηφίσει κατά το παρελθόν και τα δύο προηγούμενα Μνημόνια και το Μεσοπρόθεσμο. Η στήλη δεν τους δίνει συγχωροχάρτι. Εγκλημάτησαν κατά το παρελθόν εναντίον του Ελληνικού λαού. Πιθανότατα τώρα και με τα νέα μέτρα που ψηφίσθηκαν εχθές το βράδυ να κατάλαβαν το αδιέξοδο των προηγούμενων μνημονιακών τους επιλογών και να μετανόησαν.

Υπάρχει όμως και η βάσιμη υπόνοια ότι μπορεί να παίζουν παιχνίδια εξουσίας. Θα δούμε την στάση και

Τα «νέα» πολιτικά ήθη του ΣΥΡΙΖΑ

Σήμερα το πρωϊ στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυτιάς παρουσίασε μια συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα. Η συνέντευξη αυτή μας έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί δείχνει τα «νέα» πολιτικά ήθη που εισάγει στην πολιτική ζωή το αυριανό κυβερνητικό κόμμα.

Κατ’ αρχήν παρακολουθήσαμε έναν Τσίπρα εντελώς χαμηλών τόνων, χωρίς πολιτικές εξάρσεις και χωρίς φυσικά σοβαρές εναλλακτικές προτάσεις. Θα έλεγε κανείς ότι άγγιζε τα όρια του υποτονικού και του πολιτικά αδιάφορου, αν και στην πραγματικότητα η εικόνα που ήθελε να περάσει ο κ. Τσίπρας ήταν αυτή του ήρεμου πολιτικού και αυριανού πρωθυπουργού.

Εκείνο όμως που τελικά δεν κατάφερε να κρύψει από αυτή τη συνέντευξη ο κ. Τσίπρας και μπορούσα να το δουν όλοι όσοι δεν είναι πολιτικά αφελείς ή δεν έχουν πολιτικές παρωπίδες είναι ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του πολιτικού συστήματος και εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι μόνο η νομή της εξουσίας και σε καμία περίπτωση η οποιαδήποτε αλλαγή του ίδιου του συστήματος.

Το βασικότερο σημείο που πρόδωσε τις συστημικές κατευθύνσεις του κ. Τσίπρα,  ήταν το θέμα των

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ> Ο βιαστής υπουργός, το gay σύμπλεγμα και μια συνέντευξη Χριστοφοράκου!

Από την Ιόλη Πιερίδη-αναγνώστρια

“Ναι, με βίασε ο σημερινός υπουργός όταν ήμουνα φοιτήτρια. Τον κατήγγειλα στην Αστυνομία αλλά στη συνέχεια άρχισε να εκβιάζει τους δικούς μου και αναγκάστηκα να αποσύρω τη μήνυση. Ο τύπος είναι πιο χυδαίος και πιο εμετικός από τον Ντομινίκ Στρος Καν!…»

Αυτά εξομολογείται μπροστά στη δημοσιογραφική κάμερα μεγάλου γερμανικού καναλιού Ελληνίδα που