Το στοίχημα της ελευθερίας του λόγου έχει χαθεί

Στη Νέα Εποχή η Τρομοκρατία, το Απόλυτο Κακό είναι επώνυμο, έχει ένα όνομα, αλλά πολλά επίθετα

Γράφει η Κίτσου Ντίνα

Οι άνθρωποι που στερούνται το προνόμιο να μιλούν και να ακούγονται, μετανάστες, πολιτικοί πρόσφυγες, γυναίκες, παιδιά, ψυχασθενείς, ηλικιωμένοι, εργάτες του Τρίτου Κόσμου, υποσιτιζόμενοι και περιθωριακοί, έχουν βιώσει από πρώτο χέρι πως εκεί όπου τελειώνουν τα λόγια, (ή δεν προφέρονται καν) αρχίζει η κατάχρηση της εξουσίας, είτε αυτή καλείται ρατσιστική βία, είτε τραμπουκισμός, είτε σεξουαλική κακοποίηση, συνεχίζει ο συγγραφέας, φέρνοντας μας κατά νου ένα είδος ανατριχιαστικού οργουελιανού διευθυντηρίου που επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα απευθυνόμενο στο υποσυνείδητο, επιχειρώντας να αποκλείσει κάθε νέα μορφή σκέψης, λόγου, αντίδρασης, δημιουργίας, έκφρασης.

Από τον Tζόζεφ Μακάρθι στους σύγχρονους βαρώνους του εγκλήματος: Βεβαίως, τα διάφορα συστήματα, όντας πανίσχυρα, διαθέτουν πληθώρα τρόπων για να επιβάλλουν με εύκομψο ή άκομψο τρόπο μια δικτατορία φωνών ή μονοφωνία, από το ξερίζωμα της γλώσσας ως το κάψιμο των βιβλίων, από τη λογοκρισία ως τον κεκαλυμένο αποκλεισμό και τον παραγκωνισμό, π.χ. να αγνοείται συστηματικά κάποιος, μέχρι την παραβίαση των πιό ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων και το έννομο κρατικό φακέλωμα, τις «μαύρες λίστες» και την απειλή της σωματικής ακεραιότητος ως και τον ίδιο τον θάνατο, ωμό και εν ψυχρώ ή συγκεκαλυμένο με την ανοχή ενός ολόκληρου συστήματος με σκοπό τον απόλυτο εξευτελισμό θεμελιωδών ανθρωπίνων αξιών, (όχι βεβαίως έργο θεών, αλλά αφρόνων που εκτελούν με χειρουργική ακρίβεια την αποστολή τους, σκοτεινώς βοηθούμενοι από ένα γερά δομημένο παρακράτος διεφθαρμένων, (γιατροί, αστυνομικοί, φύλακες, δημοσιογράφοι κ.λπ.).