Βράδυ Σαββάτου χωρίς διάθεση για πολλά πολλά και με την μοναξιά μου παρέα,μου στριφογυρίζει στο μυαλό μια μελωδία με ένα στιχάκι να ξεκινάει πάλι από την αρχή κάθε φορά που τελειώνει
Κ’ είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί……και ξανά από την αρχή….και ξανά και ξανά…..
Σκέψεις , σκέψεις και κάτι ουφ γεμίζουν το μυαλό μου, η τηλεόραση στο χαμηλό παίζει κάτι παραστάσεις ειδήσεων , που μπερδεύουν ότι βλέπουν για πραγματικότητα τα μάτια μου , ακούω κάτι για νούμερα , κάτι για βιωσιμότητα , κάτι πως τα λένε αυτά τα ευρωπαϊκά γκρουπ όπου οι άρχοντες αποφασίζουν τι να σώσουν πρώτα .
mySatellite 