Στον κόσμο τους, όπως είναι και η καθημερινή ζωή των πολιτικών. Φοβούνται να βρεθούν μαζί με τον απλό λαό, γιατί γνωρίζουν ότι κάθε συνάντηση μπορεί να αποβεί, ίσως και μοιραία. Από την άλλη όπου βρεθούν και όπου σταθούν λένε πως ο κόσμος είναι μαζί τους και άλλες τέτοιες παπαριές, αλλά όταν έρχεται η ώρα να βρεθούν με τον λαό κρύβονται σαν τα ποντίκια. Ρε ψευτόμαγκες αν φοβόσαστε να συναντηθείτε με το λαό καθίστε στα όμορφα σπίτια σας και αφήστε τον κόσμο να κατέβει στις παρελάσεις μήπως και ανέβει λίγο ψυχολογικά…. Διελεύσεις από δώδεκα μαχητικά αεροσκάφη και δεκατρία ελικόπτερα πάνω από το κέντρο της Αθήνας – Μεταξύ των μηχανοκίνητων τμημάτων τα γερμανικά άρματα LEO 2HEL και τα αυτοκινούμενα πυροβόλα PZH 2000 για την προμήθεια των οποίων διακινήθηκαν μίζες πολλών εκατομμυρίων ευρώ
Το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου θυμίζει ο προγραμματισμός της σημερινής στρατιωτικής παρέλασης για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Κι αυτό διότι σε μια περίοδο που τα νοικοκυριά σε όλη την Ελλάδα κάνουν «αιματηρές» οικονομίες για να τα βγάλουν πέρα, η παρέλαση μοιάζει σαν να είναι βγαλμένη από άλλες εποχές.
Η περίπτωση του Πέτρου Κωστόπουλου είναι χαρακτηριστική του πως ο ατομοκεντρισμός έγινε ο κυρίαρχος τρόπος ζωής. Πως δηλαδή η λατρεία της οικονομικής ανόδου ως αυτοσκοπού και η δημιουργία του life style ενορχηστρώθηκαν με μαεστρία και αποτελεσματικότητα μέσω του περιοδικού τύπου και της ιδιωτικής τηλεόρασης, αναδεικνύοντας ως πρότυπα κοινωνικού βίου μια σειρά λαμόγιων, παρασίτων, καταφερτζήδων, αετονύχηδων, «επιχειρηματιών» και golden boys.
Αρκετά ακούστηκαν για την πρόσφατη «σύλληψη» του έκπτωτου «βασιλιά του life style». Πάντοτε γνώριζε να πουλά το απόλυτο τίποτα, τυλιγμένο σε λαμπερά σελοφάν. Το ίδιο έκανε τόσο με την πτώχευση της εταιρείας του, όσο και τώρα με την «σύλληψή» του, λόγω του «φεσώματος» στους εργαζόμενους που είχε στην δούλεψή του. Εργαζόμενους, φυσικά, με την τυπική έννοια του ότου, που προσπάθησε – και τα κατάφερε – να τους κάνει όμοιούς του (στον τρόπο σκέψης, όχι στην τσέπη), οδηγώντας τους στον ατομοκεντρισμό, τον κυνισμό, την κοινωνική αναισθησία.
Ο θλιβερός αυτός τύπος είχε κάνει λαϊκό ανάγνωσμα ακόμη και την πτώση του, την πτώχευση της εταιρείας του (της ΙΜΑΚΟ), όπως μέχρι πρότινος έκανε την άνοδο των διαφόρων «σοφτ πορνό» πατσαβουροπεριοδικών τα οποία, κατά καιρούς εξέδιδε.
Ηταν σαν χθες, πριν από δεκατρία χρόνια. Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1999 η χρηματιστηριακή φούσκα που είχε κάνει εκατομμύρια αδαείς Ελληνες να παραλογίζονται νομίζοντας ότι το χρηματιστήριο είναι μια τράπεζα που τους δίνει επιτόκιο για τα χρήματά τους… 20% την εβδομάδα (!), έφτασε στο απόγειό της.
Ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου έκλεισε εκείνη την ημέρα σε ένα ύψος που έκτοτε δεν έφτασε ποτέ και είναι αμφίβολο αν θα ξαναφτάσει εκεί τις προσεχείς δεκαετίες.
Σημείωσε ρεκόρ με 6.355,04 μονάδες. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης εκείνης κάποια Συνέχεια →