σχόλιο MySatelite: Άρθρο του 2011 που κατηγορεί την Ίον για απάτη με την απάντηση του κ. Μιχάλη Φιλιππίδη της εταιρείας να εξηγεί τον Αγγλικό κωδικό θα βρείτε εδώ.
Δείτε την παρακάτω λίστα για να γνωρίζουμε όλοι οτι μερικά προϊόντα με ελληνική ονομασία δεν είναι πραγματικά Ελληνικά…
ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΙΟΝ (Γάλακτος, Αμυγδάλου, Break, Nucrema, Mabel, Υγείας ΙΟΝ, Σοκοφρέτα, Noizetta). Ελληνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1930 και έχει δύο εργοστάσια παραγωγής, Αθήνα και Άρτα.
ΞΕΝΗ
Παυλίδης – Κraft Foods (Lacta, Παυλίδου υγείας,Toblerone, Παυλίδης γεμιστή, Lila Pause, Kiss, Gioconda,Merenda). H Παυλίδης εξαγοράστηκε το 1990 από τον αμερικανικό κολοσσό Kraft Foods, με κατακόρυφη πτώση ποιότητας και αύξηση τιμών έκτοτε, τώρα έχουν βάλει στο μάτι και την βρετανική Cadbury.
Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.
Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαριές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.
Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκίτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.
Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.
Ζεσταινόμασταν με σόμπες με ξύλα η με… κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.
Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με
μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ήρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέτα, το Πρώτο, το Εμπρός.
Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλίρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλειφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν, τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον, το πεστίλι πέτσα βερίκοκο, το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.
Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκκινοπίπερο.
Τα αστικά λεωφορεία Σκάνια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλε δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ήταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρι καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας;
Η συναρπαστική και γλυκιά ιστορία μιας εταιρείας που κάνει τη χώρα μας περήφανη και δίνει δουλειά σε χιλιάδες Έλληνες.
Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο
To 1988 η Kraft Jacobs Suchard, μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές στην αγορά τροφίμων και γλυκών και ήδη ιδιοκτήτρια της σοκολατοβιομηχανίας Παυλίδου, κατάφερε να αποκτήσει το 24,5% των μετοχών της Ίον που βρισκόταν εκτός ελέγχου των δύο ιδιοκτητών της εταιρείας. Ήταν σαφής η πρόθεσή της να αγοράσει σιγά-σιγά τα μερίδια και των οικογενειών Κωτσιόπουλου και Καρκαζή και να καταφέρει έτσι να έχει στον όμιλό της τις δύο πιο σημαντικές σοκολατοβιομηχανίες της Ελλάδας. Δέκα χρόνια αργότερα οι κ.κ. Κωτσιόπουλος και Καρκαζής κατάφερναν να αγοράσουν τις μετοχές της KJS και αποκτούσαν έτσι τον έλεγχο του 100% της εταιρείας τους. Πεισματάρηδες, δεν ήθελαν να πουλήσουν τους κόπους μιας ζωής. Ακόμη κι όταν οι προσφορές της πολυεθνικής έφταναν ποσά εντυπωσιακά, οι δυο τους επέμειναν και τελικά ήταν αυτοί που προχώρησαν σε εξαγορά μεριδίου –αν και οι άνθρωποι της πιάτσας έχουν να Συνέχεια →