Η Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Βουλής και τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου.
Την ημερομηνία αυτή του 1919 και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και άρχισε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντιακού Ελληνισμού, στο πλαίσιο του Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων. 200.000 – 350.000 είναι οι Ελληνoπόντιοι, που εξολοθρεύτηκαν από τους Νεότουρκους κατά την περίοδο 1916-1923.
Με την ισλαμική τους μαντήλα θα εισέλθουν στην αίθουσα της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης τέσσερις βουλευτίνες του ισλαμοσυντηρητικού κυβερνώντος «Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» (AKP) την Πέμπτη, σε μια έμπρακτη αμφισβήτηση της κοσμικής παράδοσης του τουρκικού κράτους από το 1923.
Την τελευταία φορά που γυναίκα βουλευτής είχε επιχειρήσει αντίστοιχη κίνηση, το 1999, είχε αποβληθεί από την Συνέχεια →
Την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές και συνήθως αποδίδουν στον εαυτό τους,τους πιο βαρύγδουπους τίτλους, για να μπορούν να της ταιριάζουν. Σωτήρες, πατριώτες, ηθικοί και τις περισσότερες φορές ήρωες με αυταπάρνηση. Αρκούν όμως μερικά χαρτιά,για να αποδειχθεί πως η ιστορία δεν ήταν παρά φωνή πάνω από τα συντρίμια, που δεν είχε αντίλογο. Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που η νίκη τον καθιέρωσε ως Εθνάρχη της Ελλάδας, είναι το άβατο της νεοελληνικής ιστορίας. Η 12τομη βιογραφία του, είναι γεμάτη από «έργα και επιτεύγματα». Τον πραγματικό Καραμανλή όμως, δεν αποδίδουν ούτε οι βιογράφοι του Ινστιτούτου Καραμανλής, ούτε τα εικονίσματα που έφτιαξαν όσοι επέλεγαν να γεμίζουν με πίστη όσα αμφισβητούσε η λογική. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεν ήταν ο φιλόδοξος επαρχιώτης που κατάφερε με πείσμα, να γίνει πρωθυπουργός. Ήταν το αποτέλεσμα της παρασκηνιακής δράσης μυστικών υπηρεσιών δράσης μυστικών υπηρεσιών και εξωτερικών παραγόντων. Η CIA ήταν ίσως ο κυριότερος από αυτούς.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Στη βιογραφία του Άλεν Ντιούλς, του πιο σκληρού και αδίστακτου αρχηγού της CIA,την εποχή του Συνέχεια →
Με τον όρο Σεπτεμβριανά εννοούμε το πογκρόμ που εξαπέλυσε ο τουρκικός όχλος, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955. Αποτέλεσμα, οι 100.000 Έλληνες που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Πόλη να συρρικνωθούν σταδιακά και σήμερα μόλις και μετά βίας να ξεπερνούν τις 2.000.
Το 1955 τη γειτονική μας χώρα κυβερνούσε ο Αντνάν Μεντερές -ένας «πρώιμος Ερντογάν»- και το Δημοκρατικό Κόμμα. Ο Μεντερές έπαιζε αρκετά το μουσουλμανικό χαρτί, προκαλώντας εκνευρισμό στο κεμαλικό κατεστημένο της χώρας. Το αποδεικνύουν και τα χιλιάδες τζαμιά που κτίστηκαν επί πρωθυπουργίας του.
Η οικονομική κατάσταση στην Τουρκία δεν ήταν ανθηρή, ενώ ο εθνικιστικός πυρετός ανέβαινε, καθώς οι Ελληνοκύπριοι διεκδικούσαν την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα. Ήταν μια καλή αφορμή για Συνέχεια →
Όταν το καλοκαίρι του 2005 άρχισε να προβάλλεται σε ελληνικό κανάλι η πρώτη τηλεοπτική σειρά τουρκικής παραγωγής με τον γνωστό τίτλο, «Τα Σύνορα της Αγάπης», μου είχε κάνει τότε πολύ δυσάρεστη εντύπωση, επειδή το σήριαλ το είχα δει πριν προβληθεί στην Ελλάδα από το τουρκικό κανάλι καθώς είχε σχέση με Έλληνες, ότι είχαν κόψει κάποιες σκηνές, (όπως εκείνη την σκηνή του παππού της κοπέλας που είχε πάει στο άγαλμα του Κεμάλ Ατατούρκ και εκστόμισε βαριές βρισιές για τους Έλληνες και την Ελλάδα –συγκεκριμένα μεταξύ των άλλων φώναζε : kahrolsun yunanlılar, kahrolsun Yunanıstan), φυσικά για ευνόητους λόγους. Ποτέ όμως δεν φανταζόμουν την επερχομένη τουρκική «σηριαλική επέλαση» που ενέσκηψε κατόπιν για να «σώσει» ψυχολογικά τους Έλληνες από την… κακή τους μοίρα.
Ακλουθήσανε τα διάφορα τουρκικά σήριαλ που κατέκλυσαν τα ελληνικά χαζοκούτια, με αποκορύφωμα το γνωστό Εζέλ, μεγάλο σταθμό στην τουρκική τηλεοπτική «κατάκτηση» της χώρας μας. Εκατομμύρια ελληνικά ευρώ συνέρεαν στα τουρκικά ταμεία, ενώ οι Τούρκοι τρίβουν τα χέρια τους καθώς με τα Συνέχεια →
Θεσσαλονίκη: Τα πολλά “περίεργα” πρόσωπα της πόλης
[2007 :«να τιμηθεί ο Κεμάλ Ατατούρκ γιατί είναι παιδί της πόλης» (Μιχάλης Τρεμόπουλος) ]
[1938: Ο Ιωάννης Μεταξάς τιμά το «παιδί της πόλης» μετονομάζοντας την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ και δωρίζοντας το σπίτι που γεννήθηκε το «παιδί» στο τουρκικό κράτος]
Πώς γίνεται η πόλη του Ιωάννου και του Μοσκώφ, να έχει καταντήσει πόλη του Ψωμιάδη και του Τρεμόπουλου; Πώς γίνεται στην πάλαι ποτέ “πόλη των προσφύγων” να εμφανίζεται ένας ρατσιστικός αντιπροσφυγικός λόγος; Και το έρμο το οικολογικό κίνημα; Όλοι αυτοί οι Ατατουρκολάγνοι, το θυσιάζουν προς όφελος της αντιπροσφυγικής εμπάθειας και των ιδεοληψιών τους.
(Η Σμύρνη πυρπολήθηκε συνειδητά από τους κεμαλικούς μετά τη νίκη τους. Τα θύματα εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Θεσσαλονίκη και στις προσφυγικές γειτονιές της Αθήνας)
Και η αφορμή γι αυτή την προσέγγιση, η τελευταία -και για άλλη μια φορά- παρέμβαση του κ. Μ. Τρεμόπουλου στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της πόλης υπέρ του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Δεν ξέρουμε αν όντως η Θεσσαλονίκη αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση πόλης και κοινωνίας, που απέχει 60 χλμ από τα σύνορα με τον παλιό ανατολικό κόσμο και τις κοσμογονικές ανατροπές. Συνέχεια →
ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ. Με το κόμμα του γνωστού εξτρεμιστή της Θράκης Αχμέτ Σαδίκ επιχειρεί ο Συνασπισμός. Όπως αναφέρει η εφημερίδα ο Χρόνος ο ΣΥΝ και το κόμμα DEB έχουν ξεκινήσει συνομιλίες στην προσπάθεια των στελεχών του ΣΥΝ να προσελκύσει τους »αγανακτισμένους πολίτες» του κόμματος DEB.
Υπενθυμίζεται ότι το κόμμα DEB ιδρύθηκε με σκοπό να προσεταιριστεί όσους δηλώνουν Τούρκοι και πιστεύουν στην αυτόνομη παρουσία τους στα πολιτικά αυτοδιοικητικά θέματα και όχι μόνο. Ουσιαστικά ο ΣΥΝ με την κίνηση του αυτό αναγνωρίζει ένα κόμμα που προωθεί Συνέχεια →