Πού σταματάει αυτό με τη «μικρή Δ.Ε.Η.»; Θέλω να πω, από ποιο σημείο και κάτω η Δ.Ε.Η. παύει να θεωρείται τόσο μεγάλη που να τρομάζει στο άκουσμά της, και περνιέται πλέον σαν κάτι το πιο ανώδυνο; Πότε παύει ν’ ακούγεται σαν θηριώδης ανατριχιαστική βελόνα και παρουσιάζεται μόνο σαν τοσοδούτσικη ενεσούλα, σαν ένα τόσο δα μικρό τσιμπηματάκι που δεν θα πονέσει το παιδάκι και σώπα-σώπα μην κλαις, είναι πολύ καλός κύριος ο παιδίατρος, θα δεις ότι θα γιάνει αμέσως κι ούτε που θα το καταλάβεις; Ποιο είναι το κρίσιμο σημείο μεγέθους; Πού, λοιπόν, σταματάει όλο αυτό;
Πουθενά δεν σταματάει, είναι η απάντηση. Η περίφημη «μικρή Δ.Ε.Η.» δεν μίκρυνε τώρα ξαφνικά, αλλά είναι απλώς μικρότερη από την αρχική ήδη μικρότερη Δ.Ε.Η., που είχε πρωτομικρύνει με την πώληση του 49% των μετοχών της μεγάλης. Αύριο-μεθαύριο θα πάρει σειρά μια άλλη πιο μικρή, μικρότερη απ’ όποια θα έχει απομείνει, και θα πάει έτσι η δουλειά…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 163 επιπλέον λέξεις