γραφει ο αρισταρχος
“ Και αυτή η ιδέα λέγεται ευημερία της χώρας και των κατοίκων της.”
Άντε και ξεπληρώσαμε όλα μας τα χρέη και πήρε μπροστά η ανάπτυξη και ο τόπος ζει μια πρωτόγνωρη κατάσταση με δουλειές, λεφτά και τα τοιαύτα. Παράδεισος! Άσε που θα γεμίσουμε λαθρό, εδώ με τέτοιο μαύρο χάλι και έρχονται να μοιραστούμε την μιζέρια μας, σκέψου να πάρει μπροστά και ο παράδεισος… χα! Εν τάξει αυτό ανήκει στη σφαίρα του ιδεατού αλλά νάχουμε να λέμε, τα όνειρα τζάμπα είναι αρκεί να μη τα πιστεύεις και βασίζεσαι σ’ αυτά.
Λέω λοιπόν ότι μπήκαμε σε μια καινούρια αρχή με όλες τις καλές προοπτικές. Χάρμα! Τα λάθη και οι γκάφες αν δεν γίνονται παράδειγμα προς αποφυγή καταμαρτυρούνται σαν μεγάλη αποτυχία. Ποιος και τι δικλείδες ασφαλείας θα βάλει ώστε να μη παρουσιαστεί το ίδιο φαινόμενο ύστερα από λίγο- πολύ, δεν ξέρω. Θα κάνουμε τούτο θα κάνουμε κείνο, θα κόβουμε χέρια, κεφάλια θα θα θα. Όποιος και να ανεβεί πάνω θάναι ένας από εμάς, όπως και οι προηγούμενοι. Και αφού θα είναι οι διαχειριστές της εξουσίας και οι διαχειριστές του πλούτου της χώρας τότε μοιραία θα πάμε στο απαύγασμα της λαϊκής σοφίας “όποιος έχει το πεπόνι και το μαχαίρι….”. Αυτοί νομοθετούν αυτοί αποφασίζουν πάντα γύρω από το μέλι και εκεί μαζεύονται μύγες, κουνούπια, αράχνες και ότι τρελαίνεται όταν οσμίζεται μέλι. Συνέχεια