Οταν κατεξευτελιζε τον κληρο και προσεβαλλε χυδαιοτατα την Ορθοδοξη πιστη, ηταν ολοι τους μουγγοι .Τωρα που «προσβαλλει» τον Ταλμουδισμο εγιναν λαλιστατοι και «λαβροι» υπερασπιστες του σεβασμου στα θρησκευτικα συμβολα

Τον Τζίμη Πανούση τον θεωρούσαμε και τον θεωρούμε αισχρό και χυδαίο. Με κρύο «χιούμορ», που το έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές για να υβρίσει τον Χριστό, την Παναγία και τον Χριστιανισμό γενικότερα. Άρα, δεν ανήκουμε στους υποστηρικτές / θαυμαστές του. Κάθε άλλο!

Όμως, η προσπάθεια του εβραϊκού κράτους εν κράτει στην Ελλάδα (λέγε με Κ.Ι.Σ) να τον φιμώσει επειδή «προσβάλει», είναι εξωφρενική!!! Κι ακόμα πιο εξοργιστική, η ελεεινή στάση των λεγόμενων «φωταδιστών» και «ελευθεριακών έκφρασης τέχνης», που ΒΥΣΣΟΔΟΜΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, αλλά ζητούν κι αυτοί με μια φωνή την παραδειγματική τιμωρία του Τζίμη, επειδή προσέβαλε τους Εβραίους!!!

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Η παραπάνω αφίσα, προκάλεσε την ακόλουθη ανακοίνωση από το Κ.Ι.Σ:

Μια ζωή λάθος πατήματα

γραφει ο αρισταρχος

…διψάσαμε το μεσημέρι

μα το νερό γλυφό …

Έβαλε το κλειδί στην εξώπορτα και την άνοιξε. Όλη η οικογένεια μαζεμένη τον περίμενε για το μεσημεριανό φαγητό. Η όμορφη γυναίκα του και τα δυό του παιδιά. Η Ειρήνη δέκα πέντε χρονών κι ο Βασιλάκης στα δώδεκα, απόφοιτος του Δημοτικού. Τους χαιρέτησε όλους με την σειρά και αφού άλλαξε κάθισε στο στρωμένο τραπέζι.

-Να κάνουμε τον σταυρό μας πρώτα, είπε ζωηρά.

Τα παιδιά και η γυναίκα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν ξαναέγινε αυτό ποτέ. Προσευχή πριν το τραπέζι; Κάτι άλλαξε στον πατέρα και δεν πέρασε έτσι. Εν τάξει Χριστιανικό σπίτι είναι, αλλά αυτό με την προσευχή τους φάνηκε λίγο τραβηγμένο. Όχι ότι ήταν τίποτε κακό αλλά να, δεν είχε ξαναγίνει.

-Ξέρω τι σκέπτεστε. Όχι δεν τρελάθηκα, αλλά σήμερα έγινε κάτι στην δουλειά και με τρόμαξε πολύ.

Κρεμάστηκαν όλοι από πάνω του.

-Έδιωξαν από την δουλειά δύο άτομα με κλήρο. Ευτυχώς την γλύτωσα. Ο Δημήτρης και ο Στέλιος έχασαν την δουλειά τους, δυστυχώς. Και έχουν παιδιά υποχρεώσεις. Έτσι κι εγώ αποφάσισα να ανεβάσουμε λίγο την πίστη μας. Χρειαζόμαστε τώρα την βοήθεια του Θεού περισσότερο από άλλη φορά. Άλλωστε όταν ήμουν μικρός ποτέ δεν πετούσα μπουκιά ψωμί στα σκουπίδια, στον δρόμο. Έκανα τον σταυρό μου και ζητούσε από την Παναγία συγχώρεση. Ύστερα φιλούσα το κομμάτι το ψωμί και το πέταγα στα κεραμίδια να το φάνε τα πουλιά. Φοβάμαι πως θα πρέπει να αρχίσουμε να σεβόμαστε κάποια πράγματα γιατί τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.