Καρκίνος, κι όμως μπορούμε να ελπίζουμε..

Το παραμύθι που σήμερα θα σας πώ , είναι πολύ παλιό..το εζησα γύρω στο 2000,την εποχή που όλος ο κόσμος ζούσε την εικονική πραγματικότητα του…milleniun…

Ηταν μια νέα, όμορφη γυναίκα. Σπουδαζε ιατρική στο παν/μιο της Θεσσαλονίκης, κι όλος ο κόσμος ήταν στα πόδια της..Την συνάντησα σε μια σύναξη για την παρουσίαση ενός πολύ καλού βιβλίου. 

Μας σύστησαν, και σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, μου είπε το πρόβλημα της :Καρκίνος στις ωοθήκες..Το είπε σοβαρά, χωρίς πάθος, αλλά με μια περίεργη αξιοπρέπεια στον χρωματισμό της φωνής της..Ηταν μόλις 23 ετών, και μιαν ανάσα από το πτυχίο της..

Στην αρχή δεν κατάλαβα το λόγο αυτής της εξομολόγησής της..Λίγο αργότερα μου είπε οτι ακολουθούσε μια ..εξωφρενική δίαιτα..με ψάρι, λαχανικά, ελαιόλαδο..ιχθυέλαιο..και κουκούτσια απο βερύκοκα..