Η μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο ανακοινώνει χρεοκοπία

Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η πιο ισχυρή τράπεζα σε ολόκληρο τον κόσμο, μόλις ανακοίνωσε «χρεοκοπία», σύμφωνα με την παρακάτω ιστορία από τη Γερμανία . Αυτό συνέβει γιατί η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ μόλις αποφάσισε ποσοτική χαλάρωση (QE infinity); Φαίνεται ότι έχουμε φτάσει σε μια νέα εποχή, στην κατάρρευση της οικονομίας των ΗΠΑ και της χώρας μας, που δεν γίνεται καν προσπάθεια να αποκρυφθεί, ούτε να σταματήσει. Η χρεοκοπία έχει ανακοινωθεί από την BIS (Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών).

Η απόφαση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ να συνεχίσει επ’αόριστον να εκτυπώνει χρήματα ( εδώ ) μπορεί να

Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία και Ισπανία έχουν 3.230 τόνους χρυσού αξίας € 125 δισ. – Θα αναγκαστούν να πουλήσουν;

Αν η Κύπρος αναγκαστεί να πουλήσει χρυσό για να βοηθήσει στην διάσωσή της, γιατί δεν μπορούν να αναγκαστούν και άλλοι;

Οι υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, όπως η Ιταλία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα μπορούσαν να βρεθούν και αυτές υπό πίεση να χρησιμοποιήσουν τα αποθέματα χρυσού τους για να βοηθήσουν στην διάσωσή τους, μετά τα σχέδια που φαίνεται να υπάρχουν για την Κύπρο να πουλήσει χρυσό για να καλύψει τις ανάγκες χρηματοδότησής της. Μια εκτίμηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το τι πρέπει να κάνει η Κύπρος στο πλαίσιο της διάσωσής της από την Ευρωπαϊκή

Βαρουφάκης: Ο Tαραντίνo και η κρίση του Νότου

Όταν δείτε το Django Unchained, τη νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (την οποία, παρεμπιπτόντως, συνιστώ ανεπιφύλακτα), ίσως να μη διακρίνετε τη σχέση της με την κρίση μας. Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχει η δραματική ιστορία ενός σκλάβου στον αμερικανικό Νότο με την τραγωδία του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου; Κι όμως, έχει. Όταν δείτε το Django Unchained, τη νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (την οποία, παρεμπιπτόντως, συνιστώ ανεπιφύλακτα), ίσως να μη διακρίνετε τη σχέση της με την κρίση μας. Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχει η δραματική ιστορία ενός σκλάβου στον αμερικανικό Νότο με την τραγωδία του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου; Κι όμως, έχει. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο Νότος ήταν πιο πλούσιος από τον Βορρά, που δεν είχε ακόμη εκβιομηχανιστεί.

Ο λόγος συνοψίζεται σε δύο λέξεις: βαμβάκι και σκλάβοι. Στη βάση του πλούτου των Νοτίων, επιχειρηματίες από τη Βόρεια Αγγλία, η οποία τότε ήταν πολύ πλουσιότερη από τον αγγλικό Νότο (καθώς η βιομηχανική επανάσταση έλαβε χώρα στα Midlands και βορειότερα), αποφάσισαν να επενδύσουν τα συσσωρευόμενα κέρδη τους δανείζοντας τις τράπεζες του αμερικανικού Νότου. Ως εχέγγυα γι’ αυτά τα δάνεια έπαιρναν τα λεγόμενα cotton-credits, βαμβακο-ομόλογα επί το ελληνικότερον.

Για να το πω απλά, οι τράπεζες των νότιων πολιτειών της Αμερικής δάνειζαν τους βαμβακοπαραγωγούς, κρατώντας ως εχέγγυο ομόλογα που τους έδιναν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στη μελλοντική παραγωγή βαμβακιού, και τα οποία προωθούσαν στους Άγγλους επενδυτές ως εχέγγυα για τα χρήματα που δανείζονταν, σε αγγλικές λίρες, που κατόπιν δάνειζαν στους ντόπιους βαμβακοπαραγωγούς, σε δολάρια. Εκείνοι χρησιμοποίησαν αυτά τα δανεικά για να αγοράζουν εισαγόμενα από την Ευρώπη, και ιδίως από τη Βρετανία, καταναλωτικά αγαθά. Λέγεται ότι τα μαγαζιά του αμερικανικού Νότου ήταν γεμάτα με πορσελάνες και υφάσματα από

Gerald Celente: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται και μας μιλάει. Μας οδηγούν στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο»

Από μόνο του τo γεγονός ότι ο πολιτικός αναλυτής Gerald Celente βρέθηκε καλεσμένος στο τηλεοπτικό κανάλι Fox πριν από μερικές μέρες ήταν έκπληξη για πολλούς, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο κανάλι εδώ και χρόνια αποτελεί προπαγανδιστικό φερέφωνο της συντηρητικής και νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκείται στις ΗΠΑ, άσχετα από το ποιό κόμμα κυβερνά.

Φυσικά, το κανάλι θα πρέπει να είχε τους λόγους του που προσκάλεσε τον Celente και αυτό φάνηκε από την εισαγωγή του Τom Sullivan, παρουσιαστή της εκπομπής, ο οποίος επεχείρησε να τον παρουσιάσει (έμμεσα, αλλά αρκετά ευδιάκριτα) ως «μοναχικό καταστροφολόγο», σε μια φάση που οι δείκτες της οικονομίας των ΗΠΑ επιτέλους «εμπνέουν αισιοδοξία», όπως πιστεύουν πολλοί.

Ο Celente, ωστόσο, δεν έδειξε να συμμερίζεται τις απόψεις του συνομιλητή του και παρέθεσε τις γνωστές σκέψεις του όχι μόνο για την αμερικανική, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία γενικότερα, επιχειρηματολογώντας και κάνοντας τον παρουσιαστή να συμφωνήσει μαζί του σε αρκετά σημεία. Το συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται κανείς ακούγοντας το σκεπτικό του Celente είναι ότι οδηγούμαστε

2012: Το τέλος της μεσαίας τάξης; …… του Γιώργου Στάμκου

«Η μεσαία τάξη συνιστά μια πολυτέλεια την οποία ο καπιταλισμός δεν είναι πια σε θέση να πληρώνει».
John Gray, πολιτικός φιλόσοφος

Ορισμένες φορές στην Ιστορία συμβαίνει η πραγματικότητα να ξεπερνάει τη φαντασία. Αυτό συμβαίνει τώρα και στην Ελλάδα. Εισερχόμαστε στο 2012, με την Ελλάδα να συμπληρώνει πέντε χρόνια

Financial Times: μεγάλο κραχ και πόλεμος!

Για «απρόβλεπτες συνέπειες» είχαν κάνει λόγο η καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος Σαρκοζί όταν, μιλώντας στον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, αναφέρθηκαν σε θάνατο του ευρώ από ενδεχόμενη κατάρρευση της Ιταλίας.

Οι Financial Times δεν είναι τόσο… διπλωματικοί από την άλλη. Η έγκυρη οικονομική εφημερίδα σε ένα δραματικό δημοσίευμα κάνει λόγο για καταστάσεις Μεγάλου Κραχ και χρησιμοποιεί όρους όπως «κατακλυσμός» και «παγκόσμιος πόλεμος» περιγράφοντας το κρίσιμο σταυροδρόμι στο

Φόβοι παγκόσμιου κραχ «βύθισαν» τα χρηματιστήρια

Σε κατάσταση αποσύνθεσης περιήλθαν τα χρηματιστήρια με το «χορό» της καθίζησης να σέρνει η Φρανκφούρτη, που καταγράφει πτώση μεγαλύτερη του 5%, λόγω των φόβων για οπισθοχώρηση της γερμανικής οικονομίας.

Τους φόβους των αγορών επέτειναν εκτιμήσεις της Morgan Stanley, ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη βρίσκονται επικίνδυνα κοντά στην ύφεση. Η πτώση των ευρωπαϊκών αγορών επιταχύνθηκε από την «βουτιά» της Wall Street, μετά την ανακοίνωση ιδιαίτερα αρνητικών μακροοικονομικών στοιχείων.