Άγγελοι ανάμεσά μας

sotosblog

Όσοι από εμάς περίμεναν εχθές το βράδυ κάτι περισσότερο δεν είναι αφελείς. Είναι άνθρωποι ιεροί! Διατηρούν πίστη στους θεσμούς, πίστη στην ιδέα ότι ακόμα και εκπρόσωποι που προδίδουν συστηματικά και αποδεδειγμένα τις προσδοκίες μας μπορεί, ωστόσο, να αναλάμψουν κάποια στιγμή· και μες την αναλαμπή τους αυτή να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Ιεροί είπα ότι είναι; Φειδωλός ο χαρακτηρισμός. Είναι κάτι παραπάνω από ιεροί. Είναι αληθινοί άγγελοι! Ανακοινώνουν το μέλλον. Ες μικρόν, που λέει και ο ποιητής; Ες μικρόν, έστω. Αλλά, πάνω σε αυτό το «ες μικρόν», επάνω σε τέτοιους ανθρώπους θα μπορούσε να ξαναστηθεί η χώρα μας στα πόδια της, και να γίνει η Δημοκρατία εδώ φάρος και πάλι για την Οικουμένη. Αν είχε από καιρό στηριχθεί σε αυτούς, δεν θα είχε καταρρεύσει ποτέ. Επάνω σε τέτοιους ανθρώπους στηρίζεται η ελπίδα ότι όχι μόνο η χώρα μας, αλλά ο κόσμος μας, όλος, θα γίνει μια μέρα καλύτερος. Πότε είναι αυτό…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 665 επιπλέον λέξεις

Mας είπαν ψέμματα για την «16η Νοεμβρίου». Ας τους κάνουμε να την θυμούνται για πάντα!

“Δεν γίνονται πράγματα, ρε πούστη μου, δεν γίνονται πράγματα…”

Αυτή η βγαλμένη από το ντεκολτέ της Βάνας Μπάρμπα ατάκα σούρχεται στο μυαλό όταν η Μαρία Σπυράκη μας ενημερώνει ότι ο φερόμενος ως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, συνομιλεί με τους Βενιζέλο και  Κουβέλη, την ώρα που ένα αδεσποτάκι σηκώνει το πόδι και κατουράει στο παγκάκι του Καμίνη.

Κανείς άλλος λαός δεν θα μπορούσε να επιλέξει με τόση σοφία τις καρικατούρες του πρωινού ειδώλου του στον καθρέφτη και να τους αναθέσει την συγκυβέρνηση της χώρας στην πιο κρίσιμη συγκυρία από την εποχή που οι Ιταλοί βύθιζαν άνανδρα την «Έλλη».

Μόνο ο αστείος εθελοντής λαός του Αθήνα 2004, που αναζητεί μόνιμα πατερούληδες και μητερούλες να αναλάβουν τον ρόλο του εθνικού σωτήρα θα επέλεγε με τόση αφασία αυτούς τους ηγέτες τη συγκεκριμένη στιγμή.

Ένας λαός που έχει συνηθίσει να προσεύχεται και να ζητιανεύει, η μάλλον όταν προσεύχεται να ζητιανεύει, απομεινάρι του σφάξε με αγάμ ν αγιάσω, θα επέτρεπε στον εαυτό του τέτοιο ξεπεσμό, τόση απαξία.

Μόνο ένας δουλικός λαός που στερείται-ο καθένας από μας–αυτοεκτίμηση θα έμενε απαθής μπρος σ΄ αυτή την εκτόξευση προσβολών από μέρους της εξουσίας προς τον ίδιο, την οικογένειά του, τη σύζυγό του, τα παιδιά, τους γονείς, τα αδέλφια του.

Μόνο ένας δουλοπρεπής ατιμασμένος και άτιμος λαός, θα κατάπινε τις προσβολές που έχει καταπιεί ο Έλληνας 2012. Το επιχείρημα «τι να κάνει ο κοσμάκης» που κυκλοφορεί στους καφενέδες, αποτυπώνει