Το μεγάλο χαστούκι στον αλαζόνα…


(…από τον Αριστόβουλο Μάνεση)

Γράφει ο Γιάννης Κριτσαντώνης

«Το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος υπήρξε μαθητής μου με έκανε να ελπίζω ότι θα μπορούσα να αναμείνω εκ μέρους του περισσότερο μέτρο στην προπέτεια και ολιγότερη μετριότητα στα νομικά του…» «… Είναι δε επιτήδειος να μεταφέρει τη συζήτηση σε άλλα επίπεδα που τα θεωρεί πρόσφορα για την παρουσίαση των απόψεών του ως ορθών στην αγχώδη προσπάθειά του να κάνει “τον ήττονα λόγον κρείττω” …»

Αυτά έγραφε για τον.. «πολύ» σήμερα Βαγγέλη Βενιζέλο στο ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ, τεύχος 40, το 1992 ο μεγάλος δάσκαλος της Νομικής, αντιστασιακός, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και ακαδημαϊκός Αριστόβουλος Μάνεσης, περίπου οκτώ χρόνια πριν πεθάνει.

Αφορμή ήταν τότε μία μελέτη του μεγάλου μας ακαδημαϊκού μαζί με τον Αντ. Μανιτάκη που είχε τίτλο «Ο θεσμός της αναπλήρωσης του προέδρου της Δημοκρατίας κατά το ισχύον Σύνταγμα», που δημοσιεύθηκε στο «Νομικό Βήμα» (39. 1-41).

Τότε, είχε δεν είχε 8 χρόνια που είχε «βγει από το αυγό» ως υφηγητής ο Βαγγέλης Βενιζέλος και επιχείρησε να απαντήσει στον δάσκαλό του με μειωτικούς χαρακτηρισμούς, όπως θα αποκαλύψουμε πιο κάτω…. «Πείραξε», Συνέχεια

Έπεσε “σύρμα” και άρχισε η βία από κουκουλοφόρους σε όλη την Ελλάδα;


epeisodia

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 

Όποιος δεν μπορεί να δει την σύνδεση των γνωστών – αγνώστων κουκουλοφόρων με το παρακράτος, τότε φράζει την λογική του είτε για “ιδεολογικούς” λόγους ή επειδή φροντίζει να ενημερώνεται αποκλειστικά από τα τηλεοπτικά μέσα της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι “στήνουν” το σκηνικό εξάπλωσης της βίας σε ολόκληρη τη χώρα, όμως οι λόγοι για τους οποίους το κάνουν αυτό, είναι εκείνο το οποίο θα πρέπει να ερευνηθεί από τις αρμόδιες αρχές, οι οποίες συνήθως είναι θεατές της βίας των κουκουλοφόρων (περισσότεροι από τους οποίους είναι νεαροί μπαχαλάκηδες και όπως έχει αποδειχθεί γόνοι καλών – ευκατάστατων ή πολιτικών οικογενειών που επιδίδονται στην καταστροφή για να… διασκεδάσουν).

Έτσι, λοιπόν, σε σχεδόν μηδενικό χρόνο, ξαναβγήκαν οι γνωστοί – άγνωστοι, σε ομάδες των 100 και 150 ατόμων, για να ξεσπάσουν την οργή τους ή τα ψυχολογικά τους προβλήματα σε περιουσίες απλών πολιτών, αλλά και για να αποδείξουν -για μία ακόμη φορά, πως υφίστανται ως “οντότητες” και είναι έτοιμοι να βάλουν το “χεράκι” τους για να εγκαθιδρυθεί το χάος. Μετά τις “διαμαρτυρίες” τους, συνηθίζουν να πίνουν μερικές μπύρες, για να απολαύσουν τα “κατορθώματά” τους… (καμμένοι κάδοι, σπασμένες βιτρίνες καταστημάτων, σπασμένα αυτοκίνητα κ.α.).

Ως χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος, αλλά και ξένων μυστικών υπηρεσιών, κατορθώνουν να διαφεύγουν σχεδόν πάντα την σύλληψη, ενώ και όταν συλλαμβάνονται εμφανίζονται γνωστοί δικηγόροι που φροντίζουν για την απελευθέρωσή τους.

Η απορία που υπάρχει στους πολίτες είναι όχι μόνο καταγεγραμμένη, αλλά και απολύτως λογική: Πώς είναι δυνατόν Συνέχεια