Επιστολή στους Γερμανούς ψηφοφόρους (ακολουθεί η μετάφραση στα γερμανικά): Brief an die deutsche Wähler.

Αξιότιμοι Γερμανοί ψηφοφόροι,

μετά  την λήξη του Β’ Π.Π. τον Μάϊο του 1945, ισχυρίστηκε σχεδόν το 90% των Γερμανών πολιτών, ότι δεν γνώριζε απολύτως τίποτε από τις θηριωδίες του χιτλερικού καθεστώτος, ή από   την ύπαρξη των ναζιστικών κέντρων συγκέντρωσης με τους θαλάμους των αερίων και τους φούρνους ή το ότι 55 εκατ. άνθρωποι βρήκαν, κατά την διάρκεια του πολέμου, τον θάνατο. Εξήντα οκτώ χρόνια αργότερα, λίγες μέρες πριν τις ομοσπονδιακές Γερμανικές εκλογές, έρχεται αυτή η ανοικτή επιστολή μας προς αποφυγήν ενός νέου ισχυρισμού των σημερινών Γερμανών ψηφοφόρων, …. ότι δεν γνώριζαν όταν τιμούσαν, στις εκλογές του 2013, με την ψήφο τους … νεοναζιστές και τους εγκληματίες πολέμου, που  ήδη είχαν βάψει τα χέρια τους με το αίμα χιλιάδων ανθρώπων.

Δεν θα ασχοληθούμε  στην παρούσα με την διαρκή και συνειδητή προσπάθεια της γερμανικής πολιτικής ελίτ των τελευταίων 18 χρόνων, αφενός μεν να καταστρέψει τις εθνικές οικονομίες των κρατών του ευρωπαϊκού Νότου, αφετέρου δε να μετατρέψει, μέσω εκβιασμού των πολιτικών προσώπων ή της παραβίασης των εθνικών συνταγμάτων  και

Νικήσαμε τη χούντα – μπορούμε να διαδηλώσουμε: Η βλακώδης παρεξήγηση για την οποία φταίνε όλοι

ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

Πρώτα ας πω αυτό: τώρα που έρχεται η Μέρκελ ας πούμε ότι έχουμε τα δίκια μας σε σχέση με τη λιτότητα κλπ και θέλουμε δικαιολογημένα να τη βρίσουμε.

Θυμάστε όταν ήρθε ο Κλίντον που έγινε κόλαση; (Παρ’ ό,τι είχε γίνει ο ίδιος σχεδιασμός απ’ την αστυνομία με τώρα). Ποια ήταν η δικαιολογία μας τότε; Ήμασταν σε μια εποχή άνθησης, ρεμούλας, ρουσφετιού, τρομακτικής ανόδου του χρηματιστηρίου. Κι όμως, πέρα απ’ την έκπληξή μας που ο Κλίντον είχε πολεμήσει τον Άγιο Μιλόσεβιτς και τα αδέρφια μας τους Ορθόδοξους Χριστιανους τους Σέρβους, διαμαρτυρόμασταν για χίλια δυο πράγματα, απ’ το πώς μας φέρονταν οι Αμερικάνοι μέχρι και την οικονομική μας κατάσταση.

Που ο Κλίντον ήταν απ’ τους πιο προοδευτικούς Προέδρους που γνώρισε ποτέ η Αμερική. Που η δική μας οικονομική κατάσταση ήταν αξιοζήλευτη! Που η χώρα αναπτυσσόταν, έμπαινε στο ευρώ, ετοίμαζε Ολυμπιακούς. Που δεν ξέραμε καν τι θα ακολουθούσε!

Κι όμως, ακόμα και τότε, στα καλύτερά μας, μια επίσκεψη ξένου ηγέτη ήταν τέτοιο κόκκινο πανί που θεωρούσαμε δικαίωμά μας να κάψουμε όλη την Αθήνα για να δείξουμε την επαναστατικότητά μας.

———Τέλος Εισαγωγής, τώρα πάμε στο κυρίως μέρος———-